View in Telegram
📌 ۱۳ نوامبر ۱۸۸۳ مرگ سیمز پدر جراحی زنان 🟣#تقویم_تاریخ_پزشکی 🟡 بابک عزیزافشاری، ۲۳ آبان ۱۴۰۳ 🟢 azizafshari@yahoo.com ▫️جیمز ماریون سیمز متولد ۲۵ ژانویه ۱۸۱۳ پزشک و جراح آمریکایی بود که بیشتر با ابداع تکنیک جراحی فیستول وزیکوواژینال، «وضعیت سیمز»، استفاده از سیم نقره‌ای برای بخیه زدن، و اختراع ابزارهایی مانند «اسپکولوم سیمز» و کاتتر سیگموئید شناخته می‌شود. بیمار در وضعیت سیمز به پهلوی چپ می‌خوابد و زانو و ران راست را خم می‌کند. بیشترین کاربرد این وضعیت در معاینه مقعد، رکتوسیگموئیدوسکوپی، تنقیه (اِنِما)، و همچنین معاینه افتادگی (پرولاپس) دیواره واژن است. فیستول وزیکوواژینال (ناسور مثانه-مهبلی) به ارتباط غیرطبیعی بین واژن و مثانه گفته می‌شود که با بی‌اختیاری ادرار همراه است و می‌تواند مادرزادی باشد اما شایع‌ترین علت آن عوارض ناشی از زایمان طولانی و سخت است. این بیماران تا اواسط قرن ۱۹ معمولاً منزوی می‌شدند زیرا تلقی عمومی از فیستول یک موضوع زننده و ناخوشایند بود. اغلب جراحان مرد بودند و امراض زنان و زایمان در هیچ‌یک از دانشکده‌های پزشکی به مردان آموزش داده نمی‌شد. جراحی زنان و حتی معاینه واژن تا سال‌ها یک تابو محسوب می‌شد و سیمز یکی از نخستین جراحانی بود که به درمان فیستول وزیکوواژینال پرداخت. فیستول به‌ویژه در زنان برده سیاه‌پوست جنوب آمریکا به دلیل تغذیه و بهداشت نامناسب و عدم دسترسی به مراقبت پزشکی شیوع بالایی داشت و سیمز بسیاری از این زنان را بدون بیهوشی تحت عمل جراحی قرار داد. وی در لنکستر، کارولینای جنوبی به دنیا آمد و پدرش کلانتر لنکستر بود. او پس از تحصیل در آکادمی فرانکلین، کالج کارولینای جنوبی، و کالج چارلستون نزد پزشکی به نام چرچیل جونز در لنکستر مشغول به کار شد. سیمز در ۱۸۳۴ تحصیلات خود را در کالج پزشکی جفرسون، فیلادلفیا ادامه داد و در ۱۸۳۷ به عنوان پزشک مزارع برده‌داری به آلاباما رفت. وی در دهه ۱۸۴۰ در مونتگومری که دو سوم جمعیت آن را برده‌ها تشکیل می‌دادند درمانگاهی تأسیس کرد و در کنار درمان بیماران به انجام روش‌های آزمایشی خود بر روی زنان برده پرداخت. او در ۱۸۵۵ با وجود مخالفت گسترده، نخستین بیمارستان تخصصی زنان را در نیویورک بنیان گذاشت اما در نهایت به‌دلیل اصرار بر درمان بیماران مبتلا به سرطان (که در آن زمان تصور می‌شد سرایت‌پذیر باشد) از این بیمارستان اخراج شد. وی به دنبال حمله قلبی در ۷۰ سالگی در نیویورک درگذشت. از افتخارات او می‌توان به عضویت در چندین آکادمی و انجمن علمی و پزشکی در آمریکا و اروپا، ریاست انجمن پزشکی آمریکا (۱۸۷۶)، و دریافت لژیون دونور اشاره کرد. تندیس یادبود وی در پارک مرکزی نیویورک اولین مجسمه‌ به افتخار یک پزشک در آمریکا بود که در ۱۸۹۴ نصب اما به دنبال اعتراضات گسترده در ۲۰۱۸ به دلیل شائبه نژادپرستی و انجام آزمایش‌های غیراخلاقی برداشته شد. در ۲۰۲۱ از تندیس سه زن برده (آنارکا، بتسی، و لوسی) که بارها توسط او جراحی شدند تحت عنوان «مادران جراحی زنان» در مونتگومری پرده‌برداری شد. مستند تلویزیونی «به یاد آنارکا» در این زمینه به کارگردانی جاش کارپلز در ۲۰۲۱ از شبکه پی‌بی‌اس پخش شد. 📌تصویر: تندیس مادران جراحی زنان، ساخته‌شده از ضایعات بازیافتی، اثر میشل برودر هنرمند آمریکایی، مونتگومری، آلاباما. 🔗تصاویر بیشتر در اینستاگرام 🔗تریلر «به یاد آنارکا»، ۲۰۲۱ . کانال تلگرامی پزشکان گیل Site: pezeshkangil.com Insta: instagram.com/pezeshkangil
Telegram Center
Telegram Center
Channel