پریستار

مسئولان #دانشگاه_علوم‌پزشکی #کرمان یک #پرستار را که حاضر نشده بود به #اضافه‌کار اجباری و غیرقانونی تن بدهد را به یک #مرکز_بهداشت تبعید کرده‌اند.

به گزارش #پریستار فشار غیرقانونی مدیران مراکز درمانی و بیمارستان‌ها بر پرستاران برای اضافه کار اجباری هر روز ابعاد جدیدتری پیدا می‌کند. در آخرین مورد، وبسایت سلامت نیوز از رفتار عجیب و غیرقانونی دانشگاه علوم پزشکی کرمان با پرستاری که حاضر به اضافه‌کار اجباری نشده خبر داده است.

داستان از این قرار است که این پرستار بارها به طور کتبی و شفاهی به #سرپرستار، مدیر پرستاری و حتی رییس بیمارستانی که در آن شاغل بوده اعلام می‌کند توان انجام اضافه‌کاری را ندارد، اما هیچکدام از این مسئولان اهمیتی به موضوع نمی‌دهند. در نهایت این پرستار تصمیم می‌گیرد فقط به اندازه‌ موظفی خودش در #بیمارستان حاضر باشد که به دنبال آن به دلیل غیبتی که مدیران بیمارستان از اضافه کاری برایش منظور می‌کنند، به هیات تخلفات معرفی می‌شود و هیات نیز (با توبیخ با درج در پرونده) رای می‌دهد که این پرستار باید #تبعید شود.

این پرستار به دیوان عدالت اداری درباره این حکم ظالمانه شکایت کرده است. گفتنی است مبلغ در نظر گرفته شده برای اضافه کاری #پرستاران بسیار نازل و بین ۱۶ تا ۲۵ هزار تومان است که آن هم در بهترین حالت پس از چند ماه پرداخت می‌شود.

تخلفات غیرقانونی متعددی در این داستان انجام شده انجام شده از جمله طبق ماده ۶۱ قانون کار تحمیل اضافه‌کاری به شاغلان مشاغل سخت و کسانی که کار شبانه دارند از جمله پرستاران ممنوع است. همچنین اضافه‌کاری طبق ماده‌ ۵۹ #قانون_کار فقط درصورتی مجاز است که اولا توافق باشد دوما ۴۰ درصد بیشتر از موظفی مبلغ ریالی پرداخت کنند.

طبق ماده‌ ۲ قانون ارتقا بهره وری اضافه‌کاری با توافق تا سقف ۸۰ درصد (با درخواست کارمند و موافقت دستگاه) امکانپذیر است اما به نوشته سلامت نیوز دانشگاه‌های علوم پزشکی درباره پرستاران نه تنها اضافه‌کار اجباری بیش از ۵۰ درصد موظفی لحاظ می‌کنند بلکه شرایط پرداخت هم مبلغ بسیار پایین و پرداخت با تاخیر بسیار زیادانجام می‌شود.

از طرفی تبعید پرستار از محل شغلش طبق تبصره ۴ ماده‌ ۴۵ قانون مدیریت خدمات کشوری از اختیارات مدیران نیست.

@pareestar

روزهای سخت پرستاران ادامه دارد
از بازداشت پرستار معترض به وزیر بهداشت تا تیر خلاص استخدام دولتی!

در یکی دو روز گذشته #جامعه_پرستاری کشور با اخبار تکان دهنده‌ای روبرو بوده است؛ از #بازداشت یک #پرستار_معترض به عملکرد #بهرام_عین‌الهی #وزیر_بهداشت گرفته تا اینکه مشخص شد از ۴۰ هزار استخدام وعده داده شده، تنها قرار است ۸ هزار پرستار استخدام شود.

به گزارش #پریستار، خبر تلخ و تکان دهنده جامعه پرستاری در آخر این هفته دستگیری یک پرستار در اهواز بود که به دلیل اعتراض به عملکرد وزیر بهداشت وهمزمان با سفر او به اهواز بازداشت شد. اگرچه پس از انتشار گسترده این خبر وزیر بهداشت در یک حرکت نمایشی دستور داد که پرستار معترض آزاد شود، البته آن هم با قرار #وثیقه. اما نفس این بازداشت نشان داد که آستانه تحمل دولت در برابر اعتراض‌های برحق پرستاران چه قدر کم است و در واقع آستانه‌ای وجود ندارد.
از طرفی به نظر می‌رسد این بازداشت برای ارعاب #پرستاران دیگر و جلوگیری از انتقال دغدغه‌ها و #مطالبات_پرستاران و #کادر_سلامت در محضر وزیر بهداشت بوده است.

خلاصه داستان بازداشت این پرستار از این قرار بود که بهرام علی بخشی پرستار #بیمارستان_ابوذر با دستور سرمست شوشتری رییس #دانشگاه_علوم پزشکی_اهواز بازداشت شد. او در حالی بازداشت شد که شب قبلش مشغول به خدمت به بیماران بود و پس از حضور در دفتر حقوقی #بیمارستان در حالی که عرقش هنوز خشک نشده بود، بازداشت شد.

از طرف دیگر #اعتراض_پرستاران همچنان ادامه دارد. در این هفته شهرهای #شیراز، #اهواز، #بابل، #سنندج، #قزوین همچنان محل تجمع و اعتراض پرستاران به شعبده بازی (نه قانون و طرح!) تعرفه‌گذاری خدمات پرستاران بود. پرستاران می‌گویند هر هفته تجمع می‌کنند تا حق خودشان را بگیرند. آن‌ها خواستار اجرای درست #قانون_تعرفه‌گذاری خدمات هستند و به شرایط سخت شغلی، مشکلات صنفی اعتراض دارند.

اما خبر عباس عبادی معاون وزیر بهداشت به نوعی تیر خلاص این هفته دولتی‌ها به جامعه پرستاری بود. عبادی از استخدام ۸ هزار و ۸۸۰ پرستار خبر داده که البته زمانش مشخص نیست. اگر فراموش نکرده باشید همین اقای عبادی گفته بود قرار است ۴۰ هزار پرستار استخدام شود و…


@pareestar

در روز اول #آبان یک #دانشجوی_پرستاری در #دانشگاه_علوم_پزشکی_زاهدان ناپدید شده و هنوز خبری از او در دست نیست.

همان‌طور که خبرنگار #پریستار کسب اطلاع کرده «#نادر_آسکان» عضو #شورای_صنفی دانشگاه علوم پزشکی #زاهدان و دانشجوی ترم ۸ رشته #پرستاری از روز اول آبان ناپدیده شده است.

نادر پس از اعتراض‌های اول آبان ۱۴۰۱ در #دانشگاه ناپدید شده و خانواده و دوستان او هیچ اطلاعی از سرنوشت او ندارند.

فراموش نکنیم که این ناپدیدسازی‌های نیروهای امنیتی باعث نگرانی زیادی در بین مردم برای جان عزیزانشان می‌شود.

از زمان آغاز اعتراض‌های مردم #ایران، دانشگاه‌های علوم پزشکی پای ثابت آنها بوده‌اند و در کنار مردم حضور داشته‌اند.

#اعتراضات_سراسرس
#مهسا_امینی

@pareestar

نظرتان را درباره این موضوع برای ما بنویسید:
آمریکا و کانادا مقصد اصلی مهاجرت پرستاران ایرانی

هیئت تحریریه

در چند پست قبلی اشاره کردیم که یک مرکز نیمه‌دولتی وابسته به #دانشگاه_صنعتی_شریف پیمایشی انجام داده که نشان می‌دهد تمایل #پرستاران به #مهاجرت بیشتر از استارتاپی‌ها و و #دانشجویان است. حالا برپایه آمار دیگری از همین پیمایش مشخص شده که گروه پرستاران و پزشکان دو کشور #آمریکا و #کانادا را مقاصد اصلی مهاجرتی خودشان می‌دانند.

در این یپمایش ۲۱.۵ درصد پرستاران و #پزشکان گفته‌اند آمریکا، ۲۰ درصد گفته‌اند کانادا، ۱۱.۷ درصد گفته‌اند #استرالیا، ۱۰.۶ درصد گفته‌اند #آلمان و ۷.۴ درصد هم گفته‌اند #انگلیس مقصد مهاجرتی آن‌هاست.

آن‌ها گفته‌اند که به ترتیب کیفیت زندگی بهتر، کاهش #ارزش_پول ملی در برابر ارز بین‌المللی و درآمد پایین دلیل اصلی مهاجرت آن‌هاست.

برپایه گزارش‌های موجود در دو کشور آمریکا و کانادا و به ویژه پس از #کرونا، نیاز به پرستار در ایالت‌های مختلف این دو کشور رشد چشمگیری داشته و همین موضوع سبب ایجاد مسیرهای مهاجرتی آسان‌تری برای پرستاران ایرانی شده که در داخل کشور از شرایط کاری مناسبی برخوردار نیستند.

رصد خبرنگار «پریستار» در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که بسیاری از پرستاران ایرانی در گروه‌های مهاجرتی به آمریکا، کانادا و اروپا عضو شده‌اند و در حال جمع‌آوری اطلاعات و سبک و سنگین کردن شرایط برای مهاجرت هستند. به همین دلیل است که این مرکز وابسته به دانشگاه صنعتی شریف، پرستاران ایرانی را یکی از چهار گروه اصلی معرفی کرده که تمایل زیادی به مهاجرت از ایران دارند.

به گزارش خبرنگار پرستار فقط یکی از گروه‌های تلگرامی پرستاران برای مهاجرت به آمریکا نزدیک به ۷ هزار عضو دارد به طور روزانه اطلاعات مربوط به مهاجرت به شهرهای مختلف آمریکا و فرصت‌های شغلی این حوزه در شهرهای مختلف آن تبادل می‌شود.

به نظر می‌رسد همین آمارها به طور کلی گویای تمایل بخش بزرگی از پرستاران برای مهاجرت از ایران است. کما اینکه مسئولان مختلف حوزه پرستاری هم در #ایران در چند وقت اخیر بارها اعتراف کرده‌اند که با موج بزرگی از تمایل پرستاران برای مهاجرت روبرو هستند. نظر شما درباره این آمار چیست و چه تجربه‌هایی از مهاجرت پرستاران دارید. لطفا نظرات خودتان را با ما در میان بگذارید.

@pareestar

اعتراف یک مرکز نیمه‌دولتی:
تمایل پرستاران ایرانی برای مهاجرت بیشتر از دانشجویان و استارتاپی‌هاست

هیئت تحریریه

برپایه اعتراف برخی نهادهای پژوهشی نیمه‌دولتی در #ایران، میزان تمایل به #مهاجرت_پرستاران از تمایل میزان فعالان استارتاپی و گروه #دانشجویان و فارغ التحصیلان بیشتر است.
برپایه پژوهش مرکز وابسته به پژوهشکده سیاستگذاری #دانشگاه_صنعتی_شریف که در سال گذشته انجام شده است از میان سه گروه فعال اجتماعی برای #مهاجرت از ایران، ۴۵ درصد گروه #پزشکان و #پرستاران پاسخ داده‌اند «خیلی زیاد» و ۲۶ درصد گفته‌اند «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند.

در مقابل #فعالان_استارتاپی گفته‌اند ۴۳ درصد «خیلی زیاد» و ۲۰ درصد «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند. در مقابل دانشجویان و فارغ التحصیلان گفته‌اند ۴۰ درصد «خیلی زیاد» و ۲۶ درصد «زیاد» تمایل به مهاجرت دارند.

شاید دست کم تا امروز خیلی از شما تصور می‌کردید میزان تمایل به مهاجرت درگروه‌هایی مانند دانشجویان و فعالان استارتاپی بیشتر باشد!

از طرفی دیگر این آمار نشان می‌دهد نارضایتی #پرستاران از شرایط کارشان در ایران سال‌هاست که بدتر می‌شود. بیشتر آن‌ها از حقوق پایین و نبود #امنیت خسته شده‌اند و وضعیت اقتصادی و سیاسی ایران هم تاثیر خودش را بر تمایل این قشر برای مهاجرت گذاشته است. حدود یک سال قبل بود که دبیر شورای عالی نظام پرستاری گفت که روزانه ۵۰۰ پرستار برای خروج از کشور درخواست می‌کنند. پرستارانی که می‌خواهند مهاجرت کنند باید درخواست خود را به امور بین‌الملل سازمان #نظام_پرستاری ارائه ‌دهند تا برای کشور مقصد تاییدیه دریافت کنند.

با حساب و کتاب مهدی شریفی مقدم از سال گذشته تاکنون حدود ۶ هزار پرستار در خواست مهاجرت کرده‌اند که یا ایران را ترک کرده‌اند یا در حال تهیه مقدمات برای خروج از کشور هستند.
مدتی قبل «مهدی پازوکی» دبیر هیئت مدیره نظام پرستاری شهر تهران نیز با اعتراف به افزایش آمار مهاجرت پرستاران گفته بود، برای جلوگیری از مهاجرت پرستاران مهمترین راهکار برای ایجاد فضای کاری مناسب و انگیزه، اجرای قوانینی است که سال‌هاست مصوب شده اما متاسفانه اجرایی نشده است.

درباره کیفیت کاری پرستارانی که از ایران مهاجرت می‌کنند کافی است به اعتراف «احمدرضا یزدان نیک» عضو هیئت مدیره و عضو شورای عالی نظام پرستاری کشور گوش کنیم: «نیروهای خوب پرستاری ما یکی یکی در حال خروج از کشور هستند.»

@pareestar

گپی با همراهان پریستار درباره انیمیشن آزار جنسی در محیط کار پرستاران
ناخوشایند اما واقعی در جامعه مردسالار

🔵 اول اگوست انیمیشنی را درصفحه #پریستار درباره #آزار_جنسی پرستاران در محیط کار منتشرکردیم که میان همراهان ما در شبکه‌های اجتماعی بازتاب داشت. طبق سناریو انیمیشن یک #پرستار از آزار جنسی توسط همراه یک بیمار به #مدیر_بیمارستان شکایت می‌برد که ره به جایی نمی برد و در ادامه مشخص می‌شود #پرستاران دیگری هم با این مشکل روبرو هستند اما از گفتن آن بیم دارند و این آزارها به بخش «عادی» از محیط کار تبدیل شده است.

برخی همراهان ما از این ویدیو استقبال کردند و برخی نیز انتقاد داشتند که پرستاران از سوی برخی #پزشکان مرد نیز مورد آزار مشابه قرار می‌گیرند و چه بسا پرداختن به آن اولویت بیشتری داشت.

تاکید انیمیشن تولیدی ما بر وجود آزار جنسی در محیط کار پرستاران به طور کلی بود و اینکه مدیریت بیمارستان ها نسبت به این موضوع بی تفاوت هستند و حتی برعکس گاهی در مقابل افشای آزارها قرار می‌گیرند. همین موضوع هم باعث عادی‌سازی این آزارها در محیط کار پرستاران شده است؛ چه این آزار از سوی پزشکان مرد باشد و چه از سوی بیمار یا همراه او.

بد نیست بدانید آزار در محیط کار برای زنان یک مساله جهانی است که درباره پرستاران نیز صادق است و این موضوع در ایران با توجه به حاکمیت فضای #مردسالارانه در محیط‌های کاری از جمله محیط کار پرستاران می‌تواند با شدت و حدت بیشتری هم همراه باشد. اگرچه درباره #ایران آمار دقیقی درباره آزار جنسی زنان در محیط کار وجود ندارد اما پژوهشی در #دانشگاه_تهران، شیوع آزار جنسی #زنان در محل کار ۷۵ درصد نشان داد. پس نباید تعجب کرد همانطور که در انیمیشن اشاره کردیم از پنج پرستار سه نفر در محیط کار با آزار جنسی روبرو می‌شوند.

یکی از همراهان ما در #اینستاگرام در واکنش به این ویدیو نوشته هیچکس آزار جنسی را بخشی از کارخودش قلمداد نمی‌کند. واقعیت اما این است که تجربه بشری نشان داده وقتی دربرابر یک ناهنجاری سکوت جمعی وجود دارد، به تدریج آن ناهنجاری به عنوان بخشی از واقعیت موجود ولو ناخوشایند پذیرفته می‌شود و این موضوع درباره آزار جنسی پرستاران هم می‌تواند صادق باشد.

به هرحال از واکنش شما همراهان به این انیمیشن خوشحال هستیم چرا که زمینه را برای گفتگوی بیشتر درباره موضوع مهم آزار جنسی پرستاران در محیط کار باز کرد و به ما هم فرصتی داد تا یک رسانه تعاملی‌تر باشیم.


@pareestar

یک #پرستار_شرکتی در گفتگو با پریستار:

🔵 «شکاف مزدی پرستاران به نفع هیچ‌کس نیست»

#شکاف_دستمزدی بین پرستارانی که توسط دولت #استخدام می‌شوند و پرستارانی که موسوم به «شرکتی» هستنند، قابل چشم‌پوشی نیست. اگر چه دستمزد #پرستاران در #ایران به نسبت حتی کشورهای منطقه کم‌تر است اما وضعیت دستمزد دریافتی پرستاران شرکتی به مراتب فاجعه‌بارتر است و نمی‌تواند کفاف هزینه‌های اولیه زندگی برای آن‌ها باشد.

اما از چه زمانی این شکاف ایجاد شد؟

با آغاز اجرای سیاست‌های #خصوصی‌سازی از اویل دهه هشتاد، بر اساس اصل ۴۴ #قانون_اساسی جمهوری اسلامی و ماده ۱۹۲ قانون برنامه سوم توسعه، واگذاری #بیمارستان‌های_دولتی به بخش خصوصی کلید خورد. اگر چه قبل از شروع این روند، #بیمارستان‌های_خصوصی در ایران و در شهرهای مختلف فعالیت می‌کردند، اما سرمایه اصلی راه‌اندازی و بهره‌برداری از این بیمارستان‌ها کاملا در اختیار بخش خصوصی بود.

با واگذاری بیمارستان‌های دولتی به بخش خصوصی، روند استخدام و به کارگیری پرستاران، #بهیاران و #کمک_بهیاران در انحصار شرکت‌های پیمانکاری در استخدام نیروی انسانی قرار گرفت. اهرم اصلی دولت در پیشبرد سیاست‌های «خصوصی‌سازی» در #نظام_پرستاری، شرکت «#کارآفرینان_آوای_سلامت» است.

این شرکت در سال ۱۳۹۳ با عنوان «سهامی خاص» فعالیت خود را آغاز کرد. استخدام پرستاران شرکتی و گسترش قراردادهای موقت تنها بخشی از فعالیت‌های این شرکت است و به لیست فعالیت‌های آن می‌توان به #سهامداری دو میلیارد دلاری در #صنعت_نفت و #پتروشیمی، قراداد با بیش از پنجاه #دانشگاه_علوم_پزشکی در سطح کشور، «صادرات و واردات تجهیزات پزشکی» و تامین وسایل و تجهیزات #دندانپزشکی اشاره کرد.

یک پرستار شرکتی در ایران با سابقه کار پنج تا ده ساله دستمزد کم‌تری نسبت به پرستاری دریافت می‌کند که بدون سابقه کار به استخدام بیمارستان دولتی درآمده است. علاوه بر این، پرستاران شرکتی «کارانه» دریافت نمی‌کنند. اگر چه از سال ۱۴۰۱ قرار شده است که با اجرای قانون «تعرقه‌ گذاری» کارانه پرستاران سه میلیون تومان افزایش پیدا کند، اما این قانون به درستی تعیین نکرده است که افزایش کارانه پرستاری آیا شامل همه پرستاران خواهد شد؟ حتی اگر #قانون هم اهرم فشاری برای پرداخت کارانه به همه پرستاران باشد، هیچ تضمینی وجود ندارد که بیمارستان‌های خصوصی به اجرای این قانون تن دهند.

به گفته شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار، معوقات پرستاری در بخش کارانه و در ایام #کرونا به بسیاری از پرستاران پرداخت نشده است. بسیاری از این پرستاران، با #قراردادهای_موقت ۸۹ روزه استخدام شدند و پس از فروکش کردن همه‌گیری کرونا، از بیمارستان‌ها اخراج شدند. این پرستاران سال‌هاست که در انتظار تبدیل وضعیت قرارداد خود هستند.

🔵 شهرزاد، پرستاری که در ایام کرونا حتی تا آستانه مرگ رفت و چندین بار هم به این ویروس مبتلا شد در این رابطه به پریستار می‌گوید:

«شکاف دستمزدی بین پرستاران یک بیمارستان نه به نفع بیمار است، نه به نفع اعتبار یک بیمارستان است و در کل به نفع هیچ‌کس نیست.» او در ادامه اضافه می‌کند که «البته یک سری هستند از این شکاف سودهای میلیاردی به جیب می‌زنند و فقط این مساله به نفع آن‌هاست.» شهرزاد، با هشت سال سابقه، همیشه با قراردادهای ۸۹ روزه برای بیمارستان‌های مختلف در تهران اعم از دولتی و خصوصی کار کرده و معتقد است که هیات امنا و مدیران بیمارستان خصوصی از یک قدرت و استقلال زیادی برخوردارند و در اکثر موارد، بخش‌نامه‌ی دولتی که در راستای بهبود وضعیت پرستاران است، توسط آن‌ها نادیده گرفته می‌شود. او در پایان اضافه می‌کند که دستمزد یکسانی حتی به پرستاران شرکتی پرداخت نمی‌شود.

طبق آخرین آمار ارائه شده، حدود ۱۳۰ هزار پرستار در استخدام #وزارت_بهداشت هستند که بیش از نیمی از آن‌ها با قراردادهای موقت استخدام شدند.

@pareestar

نظام «#بهداشت و #خدمات_درمانی» در #ایران «نا‌برابر» است. این #نابرابری هم «ساختاری» است. به این معنا که سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های دولتی در ایجاد، تداوم و تشدید وضعیت حاضر نقش داشته است.

🔵 پیش‌تر، به ریشه‌های این «نابرابری ساختاری» و پیامدهای آن در «#نظام_سلامت_ایران» اشاره شد. برای مثال، به اختلاف فاحش و کم‌مانندی که میان حقوق و درآمدهای #جامعه_پزشکی با سایر کادرهای درمان، از جمله #پرستاران، وجود دارد اشاره کردیم؛ حال به یک سویه دیگر موضوع می‌‌پردازیم؛

نابرابری‌ها #اقتصادیِ کادرهای درمان «چندلایه» هستند. یعنی در میان خود جامعه پرستاران هم «نابرابری‌های اقتصادی» یا «تبعیض‌های حقوقی» پرشماری وجود دارد. در این جا نیز نقش سیاست‌های دولتی برجسته است. در ادامه، به دو نمونه‌ی مشخص که نتیجه‌ی آشکار سیاست‌های ناکارآمد دولتی است اشاره می‌شود:

واقعیت این است که استانداردها و قوانین حمایتی #نظام_پرستاری در ایران، «سلیقه‌ای» اجرا می‌شوند. به این معنا که هیئت‌رئیسه بیمارستان‌ها، سهام‌داران اصلی یا مدیران مراکز درمانی، این قدر توانِ مالی و «نفوذ» دارند که خودشان برای خودشان تصمیم می‌گیرند که آیا قوانین و مقرراتی که #وزارت_بهداشت به آن‌ها ابلاغ کرده است را اجرا کنند یا خیر!

مسئله اصلی این است که هیچ سازوکار نظارتی معناداری از سوی دولت، برای اجرای استانداردها یا مقرراتی حمایتی در مراکز درمانی وجود ندارد.

برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد مدیران بسیاری از بیمارستان‌های خصوصی، برای سال‌ها، از اجرای #قانون موسوم به «#ارﺗﻘﺎء_ﺑﻬﺮه‌وری» طفره رفته‌اند؛ بدون این که دولت یا نهادهای نظارتی بتوانند برای اجرای این قانون، مقررات مشابه یا ایفای حقوق پرستاران کار خاصی انجام دهند.

به موارد دیگری نیز می‌‌توان اشاره کرد؛ برای مثال، تفاوت فاحشی که میان پایه‌ #حقوق_پرستاران «طرحی» و «شرکتی» با پرستاران شاغل در بیمارستان‌های #دانشگاه_علوم_پزشکی وجود دارد؛ چنین وضعیتی نتیجه‌ مستقیم اجرای سیاست‌های دولتی موسوم به «#تعدیل_ساختاری» و خصوصی‌سازی‌ نظام سلامت است.

مجموعه سیاست‌هایی که باعث شده است به دلیل نبود بودجه و منابع کافی، اعتبار لازم برای جذب و #استخدام_رسمی_پرستاران، در یک شرایط به نسبت عادلانه، وجود نداشته باشد.

در چنین وضعیتی، در حالی که جامعه و نظام سلامت کشور به شدت نیازمند افزایش شمار کادر درمان است؛ شرایط منصفانه و «#امنیت_شغلی» وجود ندارد. در نتیجه، بخش بزرگی از جامعه پرستاری ایران مجبور است که تن به قراردادهای کوتاه‌مدت، تغییر شغل یا حقوق و دستمزد‌های تبعیض‌آمیز بدهد.

@pareestar