پریستار

مسئولان #دانشگاه_علوم‌پزشکی #کرمان یک #پرستار را که حاضر نشده بود به #اضافه‌کار اجباری و غیرقانونی تن بدهد را به یک #مرکز_بهداشت تبعید کرده‌اند.

به گزارش #پریستار فشار غیرقانونی مدیران مراکز درمانی و بیمارستان‌ها بر پرستاران برای اضافه کار اجباری هر روز ابعاد جدیدتری پیدا می‌کند. در آخرین مورد، وبسایت سلامت نیوز از رفتار عجیب و غیرقانونی دانشگاه علوم پزشکی کرمان با پرستاری که حاضر به اضافه‌کار اجباری نشده خبر داده است.

داستان از این قرار است که این پرستار بارها به طور کتبی و شفاهی به #سرپرستار، مدیر پرستاری و حتی رییس بیمارستانی که در آن شاغل بوده اعلام می‌کند توان انجام اضافه‌کاری را ندارد، اما هیچکدام از این مسئولان اهمیتی به موضوع نمی‌دهند. در نهایت این پرستار تصمیم می‌گیرد فقط به اندازه‌ موظفی خودش در #بیمارستان حاضر باشد که به دنبال آن به دلیل غیبتی که مدیران بیمارستان از اضافه کاری برایش منظور می‌کنند، به هیات تخلفات معرفی می‌شود و هیات نیز (با توبیخ با درج در پرونده) رای می‌دهد که این پرستار باید #تبعید شود.

این پرستار به دیوان عدالت اداری درباره این حکم ظالمانه شکایت کرده است. گفتنی است مبلغ در نظر گرفته شده برای اضافه کاری #پرستاران بسیار نازل و بین ۱۶ تا ۲۵ هزار تومان است که آن هم در بهترین حالت پس از چند ماه پرداخت می‌شود.

تخلفات غیرقانونی متعددی در این داستان انجام شده انجام شده از جمله طبق ماده ۶۱ قانون کار تحمیل اضافه‌کاری به شاغلان مشاغل سخت و کسانی که کار شبانه دارند از جمله پرستاران ممنوع است. همچنین اضافه‌کاری طبق ماده‌ ۵۹ #قانون_کار فقط درصورتی مجاز است که اولا توافق باشد دوما ۴۰ درصد بیشتر از موظفی مبلغ ریالی پرداخت کنند.

طبق ماده‌ ۲ قانون ارتقا بهره وری اضافه‌کاری با توافق تا سقف ۸۰ درصد (با درخواست کارمند و موافقت دستگاه) امکانپذیر است اما به نوشته سلامت نیوز دانشگاه‌های علوم پزشکی درباره پرستاران نه تنها اضافه‌کار اجباری بیش از ۵۰ درصد موظفی لحاظ می‌کنند بلکه شرایط پرداخت هم مبلغ بسیار پایین و پرداخت با تاخیر بسیار زیادانجام می‌شود.

از طرفی تبعید پرستار از محل شغلش طبق تبصره ۴ ماده‌ ۴۵ قانون مدیریت خدمات کشوری از اختیارات مدیران نیست.

@pareestar

با وجود کمبود ۱۰۰ هزار #پرستار در کشور
سریال #اخراج_پرستاران ادامه دارد

هیئت تحریریه

اگر یادتان باشد زمان تبلیغات #انتخابات #ریاست_جمهوری، #ابراهیم_رئیسی رئیس جمهور فعلی وعده داد که مشکلات پرستاران را حل می‌کند و جایگاه و منزلت این قشر زحمتکش را ارتقاء خواهد داد. در عمل اما تا امروز اتفاق دیگری افتاده است.

محمد میرزابیگی رئیس #سازمان_نظام_پرستاری به تازگی گفته ۱۰ هزار پرستار پس از فروکش کردن #کرونا از کار اخراج شده‌اند. همین چند روز پیش بود که حدود ۲۰۰ پرستار دیگر نیز در زنجان اخراج شدند. همه این پرستاران به بهانه «طرحی» و «شرکتی» بودن از کار اخراج شده‌اند. این درحالی است که حدود ۴۵ درصد پرستاران کشور شرکتی هستند و همین باعث شده تا استرس زیادی به جان آن‌ها بیفتد. در #قرارداد_شرکتی، کارفرما با اتکا به ماده ۱۱ #قانون_کار، اقدام به استخدام ۸۹ روزه پرستاران می‌کند تا مشمول حقوق و سایر مزایا نباشند و به راحتی بتواند قرارداد را فسخ کند.

در این مدت مسئولان بارها وعده داده‌اند که آن‌ها را دوباره استخدام می‌کنند اما از عمل به این قبیل وعده‌ها خبری نیست و این درحالی است که کشور بیش از ۱۰۰ هزار نفر #کمبود_پرستار دارد و امسال بارها تحت عنوان «خبری خوش» اخبار استخدامی پرستاران را در بوق و کرنا کرده‌اند، اما هنوز برنامه‌های اجرایی آن عملیاتی نشده و نیمه سال ۱۴۰۱ در حال تمام شدن است و پرستاران با ناامنی شغلی و بیکاری روبرو شده‌اند.

از آن طرف به اعتراف همین آقای میرزبیگی وعده‌های استخدام پرستاران محقق نشده و تنها سهمیه فرزندان #ایثارگران استخدام شده‌اند.

به هرحال همانطور که هفته قبل رئیس سازمان نظام پرستاری به ابراهیم رئیسی نوشته است، قول‌های او برای حل مشکلات پرستاران در حد حرف باقی مانده و از آن طرف به شهادت آمار و خبرها اخراج سریالی پرستاران همچنان ادامه دارد.


@pareestar

بازنشستگی پرستاران، یک وضعیت مبهم

✍🏽 بهنام دارایی‌زاده

🔵 بر اساس تعاریف و موازین حقوقی، به طور مشخص «#قانون_تامین_اجتماعی» و «#قانون_ارتقای_بهره‌وری»، حرفه‌ی #پرستاری در زمره «#مشاغل_سخت و زیان‌آور» طبقه‌بندی می‌شود.

بر پایه #قانون مشاغل سخت، آن دسته از مشمولان «#قانون_کار» که شغلشان در فهرست مشاغل «سخت و زیان‌آور» جای گرفته است؛ با ۲۰ سال #سابقه_کار یا پرداخت ۲۰ سال «حق بیمه» می‌‌توانند از ۱۰ سال بخشودگی مقرر در قانون استفاده کنند و درخواست #بازنشستگی دهند.

با این همه، چند موضوع و مسئله عینی وجود دارد؛ نخست این که مقرراتی که در بالا اشاره شد تنها شامل آن دسته از پرستاران یا کادرهای درمان می‌شود که مشمول «قانون کار» هستند. بنابراین «عمومیت» ندارد و نمی‌توان آن را به عموم پرستاران تعمیم دارد.

دوم این که گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد این مقررات حمایتی، در عمل اجرا نمی‌شود. به این معنا که رویه مشخص و قابل اعتمادی در میان نیست و در بسیاری از مواقع، تقاضای بازنشستگی افراد به خواست مدیران وقت یا تصمیم‌گیران اصلی #مراکز_درمانی وابسته است.

بر همین اساس است که یا متقاضی بازنشستگی، یا از پی‌گیری خواسته خود صرف‌نظر می‌کند یا مجبور می‌شود که خواسته‌ی خود را از طریق #مراجع_قضایی پی‌گیری کند که خودش زمان‌بر است، قابل پیش‌بینی نیست و هزینه‌ها و گرفتاری‌های خود را دارد.

سومین مسئله این است که «سازمان تامین اجتماعی»، مابه‌‌التفاوت سهم بیمه کارفرما را از #متقاضیان_بازنشستگی مطالبه می‌کند. به این معنا که هرچند پرستاراران، به واسطه‌ی انجام کار سخت و طاقت‌فرسای خود، حق دارند که زودتر بازنشسته شوند؛ اما مجبور هستند که «#حق_بیمه» کارفرمای خود را برای مدت ۵ تا ۱۰ سال باقی‌مانده پرداخت کنند. رقمی که خودش ممکن است به چند صد میلیون تومان برسد!

واقعیت امر این است که مقررات بازنشستگی پرستاران و سایر کادرهای درمان آشفته است؛ یک‌سان نیست و از یک نظام واحد اداری پیروی نمی‌کند.

بر همین اساسا، شرایط مرتبط با بازنشستگی یا «حق بیمه» پرستاران شاغل در مراکز وابسته به #دانشگاه‌های_علوم__پزشکی با پرستارانی که مشمول «قانون کار» نمی‌شوند نیز متفاوت اعمال می‌شود.

هرچند سازمان «امور استخدامی کشور»، حرفه پرستاری را در زمره مشاغل «سخت و زیان‌آور» در نظر گرفته است؛ اما در عمل، پرستارانی که در مراکز دولتی یا در مراکز وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی #ایران کار می‌‌کنند؛ در پایان ۲۰سال فعالیت، بازنشسته نمی‌شوند. واقعیت این است که اغلب مدیران و مسئولان بیمارستان‌ها و مراکز دولتی این مدت فوق را قبول ندارند و پنج سال اضافه می‌کنند.

به نظر می‌رسد که وجود قوانین و مقررات متفاوت، نبود نظارت کافی و رویه‌های قضایی که پیش‌بینی‌پذیر نیستند؛ موجب شده است که اکثر پرستاران در خصوص آینده و «شرایط بازنشستگی» خود در یک وضعیت سردرگمی به سر ببرند. امری که به کاهش «#رضایت_شغلی» و در نهایت ناکارآمدی بیش‌تر «#نظام_سلامت» می‌انجامد.

@pareestar

یک پرستار شرکتی در مصاحبه با پریستار؛
«خصوصی‌سازی‌ها، زندگی‌مان را نابود کرده است.»

#خصوصی‌سازی‌ ها در #نظام_پرستاری ایران از اوایل دهه هشتاد شمسی کلید خورد. با سر کار آمدن دولت یازدهم شتاب بیشتری به خود گرفت و اکنون در شروع قرن جدید، بیش از ۵۰ درصد از کارکنان #وزارت_بهداشت شرکتی و قراردادی شده‌اند. بخش عمده نیروهای شرکتی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی را #پرستاران، بهیاران و #کمک_بهیاران تشکیل می‌دهند که این روز‌ها و در زیر فشار اقتصادی و گرانی مضاعف با نگرانی‌های زیادی از جمله، تمدید مجدد قرارداد، پرداخت به موقع دستمزد و یا حتی چانه‌زنی برای تمدید دفترچه‌های بیمه خود رو به رو هستند.

آیسا، یک #پرستار شاغل در یکی از بیمارستان‌های تبریز است که سال ۱۳۹۶ از دانشگاه آزاد تبریز در رشته پرستاری فارغ‌التحصیل می‌شود. آیسا اوایل سال ۱۳۹۹ و با شروع پیک اول کرونا در ایران به صورت قراردادی و ۸۹ روزه به #استخدام یکی از #بیمارستان‌های_خصوصی تبریز در می‌آید. او در گفتگو با پریستار در مورد مشکلات «فاجعه‌بار» #پرستاران_شرکتی می‌گوید: « باور کنید #بردگی مطلق است. من با ۴ میلیون و خورده‌ای چگونه قرار است زنده بمانم. من نمی‌گویم با ۴ میلیون تومان می‌شود زندگی کرد، فقط می‌شود با این پول به سختی و با فلاکت زیاد زنده ماند.»

آیسا می‌گوید مادرش #پرستار_بازنشسته است و به خاطر او این شغل را برگزیده است. او در ادامه می‌گوید: « مادر من ۳۰ سال در بیمارستان‌ کودکان تبریز کار کرد و به صورت رسمی استخدام شده بود. نمی‌گویم قبلا هم وضعیت خوب بود اما حداقلش این بود که مادر من مدام ترس این را نداشت که کارش را از دست بدهد.» او در مورد وضعیت تمدید قرارداد پرستاران شرکتی به پریستار می‌گوید: « خود شرکت‌ها به ما می‌گویند که معلوم نیست برای سه ماه آینده با شما قراردادمان را تمدید کنیم. البته حتی اگر آن‌ها هم این حرف «اعصاب خُردکن» را نزنند، ما که می‌دانیم فقط برای ۸۹ روز از ما بهره‌کشی می‌کنند. در اوج دوران #کرونا کمبود پرستار در بیمارستان‌های #تبریز مشهود بود و در همان مدت کوتاه شرکت‌های مختلف #پیمانکاری در استخدام نیروی انسانی مثل قارچ رویید و سر و کله‌شان پیدا شد. الان طوری شده که من به راستی تعدادشان را نمی‌‌توانم بشمارم.»

آیسا در پایان گفتگویش به پریستار می‌گوید: « خصوصی‌سازی‌ها زندگی‌مان را نابود کرده است. این فقط شامل ما پرستاران شرکتی نمی‌شود. در همین بیمارستانی که من کار می‌کنم وضعیت فاجعه‌بارتر از ما پرستاران شرکتی وجود دارد. مثلا همین کمک بهیارها کمتر از ۳ میلیون تومان در ماه دریافتی دارند و کسی هم صدایشان را نه منعکس می‌کند و نه می‌شنود.»

دستمزد دریافتی یک پرستار شرکتی بر اساس «بخشنامه افزایش حقوق کارکنان و پرستاران شرکتی در سال ۱۴۰۰» حداقل مبلغ ۵۶.۹۹۰.۰۰۰ ریال است. با توجه به خط فقر ۱۰ میلیون تا ۱۲میلیونی این روزها در ایران، #دستمزد دریافتی پرستاران شرکتی، حداقل پنج میلیون تومان زیر خط فقر است. پرستاران شرکتی مشمول حقوق و مزایای «#قانون_کار» نمی‌شوند و از آن #محروم هستند. مزیایی نظیر پول غذا، پاداش‌ها، سنوات و هزینه‌های ایاب و ذهاب.

@pareestar