پریستار

اختلاف فاحش دستمزد پزشک و پرستار در ایران؛ وضعیت در کشورهای همسایه چگونه است؟

پیش‌تر نیز به فاصله بسیار زیاد درآمد #پزشکان و #پرستاران در ایران نگاهی انداخته بودیم. اختلاف فاحشی بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ برابری که منجر به ایجاد نابرابری عمیق و دشواری شرایط برای ادامه #کار_پرستاران شده است.

به تازگی #محمد_شریفی_مقدم دبیرکل #خانه_پرستار با اشاره به «تبعیض گسترده و آزارنده، هم در شرایط کار و هم در میزان پرداخت‌ها» گفت که نظام پرداخت حوزه‌ درمان در ایران هیچ کجا سابقه ندارد و منحصر به فرد است.

او همچنین افزود که کارانه دریافتی پزشکان «چهل برابر کارانه پرستاران» است و به نظر می‌رسد کارکرد پرستاران برای مسئولان «ارزشی» ندارد.
این در حالی است که در کشورهای همسایه ایران شرایط به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. برای نمونه کشور دوبی جزو ده کشور با دستمزد بالا برای پرستاران و یکی از مقاصد جذاب برای مهاجرت کادر درمان از ایران است. متوسط درآمد سالانه پرستاران در این کشور حدود ۱۷ هزار دلار و میانگین در آمد ماهانه حدود ۶ هزار درهم است. پزشکان اماراتی نیز به طور متوسط حدود ۲۰ تا ۳۰هزار دلار درآمد دارند که اختلاف کمتر از یک و نیم تا ۷ برابری را نشان می‌دهد.

نگاهی به آمارهای موجود در #عراق نیز حاکی از درآمد سالانه حدود ۱۵هزار دلاری برای پرستاران در این کشور است. پزشکان عراقی نیز سالانه به طور متوسط حدود ۳۵ هزار دلار درآمد دارند که حاکی از اختلاف ۲.۳ برابری میان دستمزد آنان با پرستاران است.

در #ترکیه دیگر کشور همسایه ایران، اختلاف درآمد پزشک و پرستار حدود ۲.۵ برابر است. پزشکان در ترکیه حدود ۲۵ هزار دلار در سال و پرستاران حدودا ۱۰ هزار دلار درآمد دارند.

در کشور بحرین پرستاران سالانه ۳۷ هزار دلار و پزشکان حدود ۶۶ هزار دلار درآمد کسب می‌کنند که نشانگر اختلاف ۱.۷ برابر است.
یک پزشک پاکستانی سالانه ۷۱ هزار دلار و یک پرستار ۴۵ هزار دلار درآمد دارند و این یعنی اختلاف یک و نیم برابری.

در #عربستان_سعودی پرستاران دستمزد سالانه ۴۰ هزار دلاری دارند که این رقم برای پزشکان چیزی در حدود ۶۳ هزار دلار در سال است؛ یعنی یک و نیم برابر اختلاف.

مقایسه این ارقام تنها مهر تاییدی بر بی‌قانونی و #ناعدالتی است که در حق پرستاران در #ایران روا داشته می‌شود که نمود آن را می‌توان در #مهاجرت گسترده پرستاران از ایران و یا روی آوردن آنان به مشاغل دیگر دید.

به نظر شما راه‌حل از بین بردن این شکاف درآمدی ناعادلانه چیست؟

@pareestar

پرستاران بی‌اعتماد به وعده‌های استخدام

آیا می‌دانستید بر اساس آمار رسمی #وزارت_بهداشت، ۱۷ هزار #پرستار بعد از پایان موج #کرونا اخراج شدند؟

آنان با اوج‌گیری بحران کرونا، با دستمزد کم و ساعات کاری طولانی، در قالب تمدید طرح یا با #قراردادهای_موقت ۸۹ روزه که برخلاف معیارهای #حقوق_کاری_پرستاران است، استخدام شده بودند.

پرستاران فداکاری که در اوج بحران در بیمارستان‌های آلوده به ویروس کرونا خدمت کردند، به یکباره کنار گذاشته شدند و وزارت بهداشت و #سازمان_نظام_پرستاری به آنان پشت کردند.

با این وجود به تازگی وزارت بهداشت جمهوری اسلامی وعده استخدام ۲۳ هزار پرستار را در سال ۱۴۰۲ داده است.

این در حالی است که بر اساس اعلام #خانه_پرستار در آخرین آزمون استخدام پرستاران ۳۹ هزار نفر پذیرش شدند اما تنها ده درصد آنان استخدام شدند.

نتیجه این برخوردها و تجربه دهه‌های اخیر موجب بی‌اعتمادی جامعه #پرستاران به وعده‌های بی‌شمار مسئولان شده است که نمود آن را می‌توان در #مهاجرت ماهانه ۲۰۰ پرستار از ایران مشاهده کرد.

@pareestar

تشت رسوایی مهاجرت پرستاران ایرانی اینگونه از بام افتاد
رئیس دستگاه قضا: باید جلوی این قضیه گرفته شود

هیئت تحریریه

تشت افزایش تعداد #مهاجرت_پرستاران از کشور به دلیل مشکلاتشان چنان از بام افتاده که رئیس #قوه_قضاییه هم وارد میدان شده و خواستار اتخاذ تدابیری برای جلوگیری از این اتفاق شده است.

حجت الاسلام محسنی اژه‌ای در دیدار با اعضای شورای عالی نظام پرستاری درباره مهاجرت پرستاران گفته است: «باید با سلسله اقدامات و راهکارها در راستای حمایت از #پرستاران، جلوی این قضیه گرفته شود.»

وی هم چنین اشاره کرده است: «#پرستاری در زمره مشاغلی است که به صورت مستقیم با سلامت جسمی و روحی افراد جامعه سروکار دارد و شاغلین این حوزه باید تمرکز حواس بالایی داشته باشند، لذا قشر پرستار نباید با مخاطرات دیگری در زندگی خود مواجه باشند و به آن‌ها اضطراب و تنش تحمیل شود.»

محسنی اژه‌ای در این دیدار گفته است که دو سازمان وابسته به قوه قضاییه یعنی سازمان بازرسی کل کشور و همچنین دیوان عدالت اداری را مکلف خواهد کرد که یکی درباره ‌عدم اجرای برخی قوانین مصوب کشور درباره ارتقا و بهبود کیفیت وضعیت پرستاران و دیگری درباره شکایت‌هایی که در این زمینه وجود دارد، وارد میدان شوند و وظایف خود را انجام دهند.

این اظهارات و واکنش‌های محسنی اژه‌ای به وضعیت کاری نامناسب پرستاران در حالی است که همین امسال محمد شریفی مقدم دبیرکل #خانه_پرستار گفت که در سال گذشته حدود دو هزار #پرستار از کشور #مهاجرت کرده است. محمد تقی جهانپور معاون #سازمان_نظام_پرستاری ایران هم همین امسال به نوعی دیگر این آمار را تایید کرده و گفته بود که براساس گواهی‌های صادر شده اخیر، ماهانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند.

عباس عبادی معاون پرستاری #وزارت_بهداشت نیز آذرماه سال گذشته گفت که در سال ۹۹ حداقل ۱۲۵۰ نفر از سازمان نظام پرستاری درخواست برای مهاجرت (گوداستندینگ) کرده‌اند و البته تخمین‌زده بود این عدد بیشتر باشد. به باور این مقام مسئول معادل ۳۰ دانشکده پرستاری که نیروی انسانی را تربیت می‌کنند، مهاجرت می‌کنند. همه اینها در حالی است که به گفته همین مقام مسئول کشور با کمبود۱۰۰ هزار پرستار روبروست.
با این اوصاف اصلا جای تعجب ندارد که رئیس دستگاه قضا نگرانی خودش را از مهاجرت پرستاران ابراز می‌کند.

@pareestar

تجربیات خودتان را درباره #تشکل‌های_پرستاران با ما در میان بگذارید

#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند

هیئت تحریریه

🔵 در بسیاری از کشورهای توسعه یافته در دنیا، اقشار و گروه‌های مختلف اجتماعی از جمله #پرستاران صاحب #تشکل‌هایمدنی و صنفی قوی هستند که در صورت نیاز وارد صحنه می‌شوند و بازی را در مقابل سیاستمداران و مدیران به نفع پرستاران برمی‌گردانند. به طور طبیعی در ایران هم پرستاران به تشکل‌های مشابه‌ای نیاز دارند اما در عمل هیچکدام از تشکل‌های موجود که بعضی از آن‌ها با دخالت مستقیم دولت اداره می‌شوند، توانایی ایفای این نقش را ندارند.

برای مثال تشکل «#نظام_پرستاریایران» که ادعا می‌شود بزرگترین #تشکل_صنفی_پرستاران ایران است؛ اساسنامه‌ای دولتی دارد که در سال ۱۳۸۰ شمسی در #مجلس_شورای_اسلامی تصویب شده و هیات مرکزی نظارت بر انتخابات آن از دو نفر به انتخاب #وزیر_بهداشت، دو نماینده از مجلس شورای اسلامی، یک نماینده از #وزارت_کشور و یک نفر نماینده دادستان و دونفر نماینده سازمان #نظام_پزشکی تشکیل شده است! آیا این تشکل با این اعضا می‌تواند منافع صنفی پرستاران را مقابل دولت پیگیری کند؟

«#خانه_پرستار» دیگر تشکلی است که ازسال ۱۳۸۱ مشغول به فعالیت است اما آن قدر گرایش سیاسی در آن پررنگ است که در عمل فرصت چندانی برای نگاه صنفی به مسائل پرستاران ندارد. درباره جوهره سیاسی این تشکل همین بس که خانه پرستار به عنوان یک گروه سیاسی به اصطلاح #اصلاح_طلب شناخته می‌شود و بیشترین نمود فعالیت‌هایش هم در همان دوره تبلیغات انتخاباتی است.

«#انجمن_پرستارانایران» هم که با سابقه‌ترین تشکل پرستاری در ایران است که ابتدای انقلاب اسلامی ۵۷ توسط انجمن اسلامی پرستاران با رویکرد و ارزش‌های انقلابی و اسلامی در عمل اشغال شد و پس از آن نیز منافع و کارکرد حزبی و سیاسی آن بر رویکردهای صنفی غلبه داشته است. از آن سو شواهدی در دست است که در سال‌های اخیر این انجمن به محلی برای لابی سیاسی وزرای بهداشت برای ماندن در قدرت تبدیل شده است.

با وجود این وضعیت سه تشکل مهم پرستاری در ایران هیچ جای تعجبی ندارد که موضوعات صنفی و مهمی مانند #آزار_جنسی، #ناامنی_شغلی یا حقوق پایین پرستاران هیچگاه توسط این تشکل‌ها به طور جدی پیگیری نمی‌شود و پرستاران به قولی صدای صنفی قدرتمندی در #ایران ندارند.

@pareestar

پرستاری در ایران: از رویا تا واقعیت

🔵 هنوز چهل سالش نشده که دردِ کمر امانش را بریده است. دو بار ساعد دستش هنگام جابه‌جا کردن بیماران و افتادن بیمار بدحال روی دستش شکسته است. حقوق اندک و ساعت‌های کاری طولانی، مراقبت همزمان از چندین بیمار، اخم و تخم و درشت شنیدن از همراهان بیماران که فکر می‌کنند او به بیمارشان توجه لازم را ندارد، داد و فریاد و گاه توهین شنیدن از #پزشکان بیمارستان، این‌ها تنها بخشی از مشکلاتی است که آرزو هرروز با آن‌ها مواجه است. آرزو تعریف می‌کند چطور و با چه ذوقی رشته #پرستاری را به‌عنوان رشته تحصیلی‌اش انتخاب کرده است.

«خود را در لباس پرستاری، درحالی‌که دارم به بیماران رسیدگی می‌کنم، تصور می‌کردم؛ اما وقتی در واقعیت شروع به کار کردم دیدم آن تصوری که از دور داشتم چقدر با آنچه #پرستاران زن و مرد در بیمارستان‌ها با آن روبه‌رو هستند، فرق دارد. تمام #شیفت_کاری در حال بدو بدو هستی. به دلیل کمبود پرستار در بیمارستان‌ها مجبوری از چندین بیمار هم‌زمان مراقبت کنی. بیماران بدحالی که همه انتظار دارند نفر اولی باشند که بهشان رسیدگی می‌کنی.

باید همزمان حواست به همه چیز باشد. دستورات پزشکان، دستورات سوپروایزر بخش، خیلی از روزها به خودم می‌آیم و می‌بینم ناهار یا شامم را فراموش کرده‌ام. این فشارها در دوران کرونا چندین برابر بود. مجبور بودیم چند شیفت پشت سرهم کار کنیم. در حالیکه گان به تن داشتیم و ماسک به صورت و عملا نفس کشیدن برایمان دشوار شده بود، به بیمارانی که هرروز تعدادشان بیشتر و بیشتر می‌شد رسیدگی می‌کردیم.

بیماران وحشت‌زده‌ای که مدام در خصوص این بیماری ناشناخته سوال می‌پرسیدند و تو باید با حوصله و در کمال آرامش به تک تک آن‌ها روحیه می‌دادی.» آرزو از حقوق کم پرستاران می‌گوید. اینکه گاهی چند ماه چند ماه حقوقشان عقب میافتد. از تعدیل تعداد زیادی پرستار با قراردادهای هشتاد و نه روزه که با فروکش کردن همه‌گیری کرونا و علیرغم تمام ازخودگذشتگی‌هایی که داشتند به شکل بی‌رحمانه‌ای کنار گذاشته شده‌اند و بیمارستان‌ها قراردادشان را تمدید نکرده‌اند.

به گفته رئیس #سازمان_پرستاری کشور در سه ماه گذشته دانشگاه‌ها ۵۰۰۰ پرستار را که در دوران کرونا مشغول به کار بودند، از کار برکنار کرده‌اند و حاضر به تمدید قراردادهایشان نشده‌اند. پرستارانی که علیرغم اعتراضات صنفی که داشتند و باوجود تمام وعده وعیدها بسیارشان همچنان محروم از #حقوق_کاری خود مانده‌اند.


#پرستار #کادر_درمان #بهیاران #کمک_بهیاران #تعرفه_پرستاری #اجرای_قانون_مشاغل_سخت_و_زیان_آور #پرستار_شرکتی #قانون #اینترن #تبدیل_وضعیت #خانه_پرستار #پرستاران_بیکار #وزارت_بهداشت #نظام_پزشکی #قانون_تعرفه_گذاری #خدمات_پرستاری



@pareestar

حق مهاجرت و حق درمان

✍🏽 بهنام دارایی‌زاده

🔵 «نظام نابرابر تعرفه‌گذاری #خدمات_درمانی» در #ایران، محصول مستقیم اجرای سیاست‌های اشتباهی است که در تمامی سه دهه گذشته از سوی دولت‌های مختلف #جمهوری_اسلامی پی‌گیری و اجرا شده است.

این «#نابرابری_ساختاری»، در کنار «نبود #امنیت_شغلی» و «ماهیت سخت و دشوار حرفه‌ی پرستاری»، به نارضایتی‌های دامنه‌دارِ عموم #پرستاران، به ویژه «#پرستاران_شرکتی» منجر شده است.

موج مهاجرتی گسترده‌ی پرستاران و سایر کادرهای درمان، پیامد مستقیم تداوم چنین وضعیتی است. بر اساس برآوردهای انجام شده؛ تنها در استان #تهران، ماهانه ۵۰۰ #پرستار، خواهان ترک #شغل و حرفه خود می‌شود.

پنهان نمی‌‌توان کرد که شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری #ویروس_کرونا نیز وضعیت را در تمامی بیمارستان‌ها و #مراکز_درمانی کشور بدتر کرده است.

برای مثال، گزارش‌های پرشماری در دست هست که نشان می‌دهد در بسیاری از بیمارستان و مراکز درمانی، به دلیل کمبود شدید نیرو، پرستاران را مجبور می‌کنند که بر خلاف قانون «ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی #نظام_سلامت» در شیفت‌های طولای کار کنند یا «#اضافه‌کاری_اجباری» انجام دهند.

با این حال، واقعیت این است که نارضایتی پرستاران و میل به مهاجرت در میان آن‌ها، حتی به کشورهای منطقه، دلایل ساختاری‌ و مشخص‌تری دارد.

شریفی مقدم، دبیرکل «#خانه_پرستار»، اخیرا در گفت‌وگو با روزنامه «همشهری» گفته است که «آمار #مهاجرت_پرستاران احتمالا نسبت به گذشته، ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد افزایش داشته است و این به خاطر جذابیت کشورهای مرجع و تسهیل و تسریع در فعالیت پرستاران مهاجر است و در کشور ما هم شرایط بد است و پرستاران امنیت شغلی ندارند.»

نارضایتی ساختاری، ترک شغل و مهاجرت معنادار پرستاران، در حالی مایه نگرانی شده است که نظام خدمات درمانی ایران، به شدت نیازمند افزایش شمار پرستاران، به ویژه در شهرهای کوچک و مناطق محروم، است.

بر اساس استانداردهای جهانی، به ازای هر هزار نفر جمعیت، دست‌کم به پنج پرستار نیاز هست؛ در حالی که این نسبت در ایران، حتی به ۱ پرستار نیز نمی‌رسد؛ به گفته مقام‌های #بهداشتی ایران، در برخی از مناطق کشور، به طور متوسط هر پرستار مسئول رسیدگی به ۲۵ تخت و بیمار بستری شده است!

#نظام_خدمات_درمانی در ایران، در حالی نیازمند استخدام چند هزار پرستار تازه است که به گفته دبیرکل «خانه پرستار»، تنها در ظرف همین یک سال گذشته، دوهزار پرستار شغل خود را ترک کرده‌اند!


دسترسی به خدمات درمانی و پرستاری مناسب حق همه بیماران است. از طرفی دیگر، تمامی کادرهای درمان نیز حق دارند که در یک «شرایط منصفانه» کار کنند. «امنیت شغلی» داشته‌ باشند یا برای رفاه و شرایط بهتر، مهاجرت کنند.

«مهاجرت»، «انتخاب محل زندگی» یا «تغییر شغل»، حق اساسی تمامی شهروندان است و دولت‌‌ها وظیفه دارند که این حق را به رسمیت بشناسد. اما علاوه بر شناسایی این حق، دولت‌ها وظایف دیگری هم بر عهده دارند:

دولت‌ها موظف هستند که به تعهدات داخلی و بین‌المللی خود در زمینه تامین حقوق «اقتصادی-اجتماعی» پای‌بند باشد و یک «نظام سلامت» کارآمد و «غیرتجارتی» ایجاد کنند. امری که مستلزم بودجه‌گذاری درست، تامین اعتبار، آموزش نیروی متخصص، شفافیت و البته نظارت‌های مردمی و دموکراتیک است.

@pareestar