امارات به دنبال چیست؟ ✍️امیرمحسن هادیان یکی از موضوعاتی که دولت آینده ایران با آن مواجه خواهد بود، تحرک های دیپلماتیک امارات در موضوع جزایر سه گانه است. امارات توانسته با در پیش گرفتن نوعی سیاست همزیستی با تهران، خود را از مواجهه با ایران در پرونده هایی مانند یمن کنار بکشد و با استفاده از توافق ابراهیم و لابی اسرائیل در آمریکا، جای پای خود را برای جاه طلبی های منطقه ای محکم کند. امارات متحده عربی به رهبری بن زائد، دستور کار مشخصی در مورد جزایر سه گانه ایرانی در پیش گرفته است. امارات تاکنون در چارچوب بیانیه های دوجانبه با آمریکا، چین و روسیه در مورد فشار بر ایران بر سر جزایر سه گانه در یکی از بندها، بیانیه صادر کرده است. بدین ترتیب امارات در حال ایجاد هماهنگی با اعضای دائم شورای امنیت در مورد جزایر سه گانه است. فرانسه و بریتانیا دو عضو باقیمانده شورای امنیت هستند که انتظار می رود آن ها هم در چارچوب بیانیه مشترک با امارات، حاکمیت ایران بر جزایر را خدشه دار کنند. دور از ذهن نیست امارات در چارچوب دستور کار خود، با سایر اعضای جی 7 نیز به شکلی بلوکی یا کشور به کشور، بیانیه های مشترکی صادر کند که مانند موارد قبلی در یکی از بندها به موضوع جزایر پرداخته باشد. امارات در حال هموار کردن مسیر برای طرح موضوع جزایر در شورای امنیت به شکل بیانیه یا در حالت وخیم قطعنامه است. چرا که ماده 33 فصل هفتم شورای امنیت به موضوعاتی می پردازد که می توانند حفظ صلح و امنیت بین الملل را به خطر بیندازند. طبق ماده 33، در چنین موضوعاتی شورای امنیت می تواند طرفین را به مذاکره، استفسار، میانجیگری، تفاهم، حکمیت، حل و فصل قضایی موضوع، مراجعه به نهادها و توافق های منطقه ای  و دیگر روش های مسالمت آمیز، دعوت کند. مهم تر آنکه شورای امنیت می تواند در موارد ضروری دو طرف را به رفع اختلاف با ابزارهای نامبرده دعوت کند. امارات از 1971 درصدد خدشه دار کردن حاکمیت ایران بر جزایر، فارغ از نظام سیاسی حاکم بر ایران است. بنابراین صدور بیانیه ای با حمایت اعضای دائم شورای امنیت، اساسا موفقیت مهمی برای امارات به شمار می رود. به ویژه آنکه امارات درصدد است با خدشه دار کردن حاکمیت ایران، وضع جزایر را از نظر قدرت های بزرگ، به مناطق مورد منازعه تغییر دهد. امارات در این ادعاها و تلاش ها از حمایت جهان عرب نیز برخوردار  است و توفیق امارات می تواند جایگاه امارات را در جهان عرب، از عراق تا مراکش، ارتقا دهد.  البته این تحرکات صرفا استفاده امارات از قدرت نرم است و امارات برای تکمیل برنامه خود می تواند در میان مدت و بلند مدت از قدرت سخت نیز استفاده کند. باید به یاد داشت امارات  یکی از گریزگاه های تحریم های غرب علیه روسیه است و هم زمان یکی از ارکان توافق ابراهیم به شمار می رود. امارات با استفاده از این مسائل در مورد روسیه و آمریکا و روابط گسترده اقتصادی با چین و روابط اقتصادی و نظامی با فرانسه و بریتانیا و اعطای پایگاه نظامی، در حال جلب حمایت قدرت های بزرگ و اعضای دائم شورای امنیت است. می توان انتظار داشت امارات در بیانیه های مشترک با هند، ژاپن و اتحادیه اروپا هم با استفاده از تبحر دیپلماتیک بن زائد و انواع بده بستان های اقتصادی و نظامی، در یکی از بندها موضوع جزایر را مطرح کند. از سوی دیگر، چنانچه امارات بتواند موضوع را به شورای امنیت بکشاند، وزن روسیه، چین، فرانسه و بریتانیا در مورد جزایر در کتار آمریکا بالا می رود و این قدرت ها هم اهرم جدیدی در تنظیم روابط با ایران به دست خواهند آورد. @OurWorldToday2024