اُرد ناشتا

آیا به آینه می‌شود فهماند که تنها انعکاس تصاویر است و حقیقت بیرون از آن وجود دارد؟

عبارت "خاک بر سر" نیز معنای عمیقی دارد. حق مطلب را شسته رفته به سمع و نظر مخاطب می‌رساند و به قول معروف جان می‌بخشد به مقصود آدمی از توصیف شرایطی که توفیری با خاک بر سر شدن ندارد. انسان وقتی خاک بر سر می‌شود که می‌میرد. یعنی آخرِ همه چیز. انتها. پایان

#پارسی_شکر_است

امیدوارم نتیجه‌ی دنیا یا عدم باشد یا دنیای آخرت. برای شما ایده‌ای ندارم اما اگر تناسخ یک حقیقت باشد کلاهِ من یکی پسِ معرکه است. زندگی یک بارش حتی دورِ باطل است. تکرارِ ملال و ملال‌ از تکرار. وای به حالِ تکرارِ مضاعف این لوپِ بی انتها که دایره‌وار بر تنِ اندوهیده و رنجور و تکیده‌ی آدمی بنشینید و آن را در برگیرد. خاک بر سر هستی.

کاش می‌توانستم بخوابم. مثل یک انسان

یکی از ویژگی‌های زبان پارسی این است که صرفا برای تعریفِ هر مفهومی فعلِ اختصاصی ساخته نشده است و مفاهیم گاه با توصیف و تشریحِ دقیق و شاعرانه تعریف می‌شود. یک کمدین آمریکایی که ظاهرا ارادتی به پارس و پارسی زبان داشته در یکی از استندآپ کمدی‌هایش به وجه شاعرانه‌ی زبان پارسی اشاره‌ای کرد که در ذیل خلاصه‌ای از آن را مینویسم:

به "دلم برایت تنگ شده است" دقت کنید. معادل آن در انگلیسی miss you است اما ترجمه‌ی تحت اللفظی این عبارت در انگلیسی می‌شود my heart tightens for you
این زبانِ خواص یا اقلیت نیست و عوام با این ادبیات با همدیگر گفتگو می‌کنند. روحیاتشان به گونه‌ای‌ست که برای یک "miss you"ِ ساده به همدیگر می‌گویند که قلبشان برای یکدیگر سخت و فشرده شده است و دیگر تحمل قفسه‌ی سینه‌ را ندارد و می‌خواهد از آن بیرون بجهد. این زبان معرکه است.

#پارسی_شکر_است

زبان پارسی (عامیانه) زبان شعر و حماسه است. به کلمه‌ی "دردسر" توجه کنید: دردِسر! دردی که در سر ایجاد می‌شود عمدتا از شایع‌ترین درد‌های فیزیکی‌ در انسان است که تحملش گاه از ظرفیتِ انسان خارج می‌شود. دردسر [مجازا] به معنی پیشآمدی ناگوار که برای انسان به وجود می‌آید و باید رفع و رجوع شود. چه تعبیری زیباتر از این در سایر زبان‌ها سراغ دارید؟

#پارسی_شکر_است

#سینما 🎬

پرنده‌ای در باب تامل هستی روی شاخه‌ای نشست
(A pigeon sat on a banch reflecting on existence)
یک فیلم تماما ابزورد، اگزوتیک با قاب‌های عجیب و محتوای به ظاهر آنرمال ساخته‌ی نابغه‌ی سوئدی روی آندرشن است.
این فیلم یکی از سه گانه‌ی "هستی" روی اندرشن محسوب می‌شود که جهان‌بینی و نگرش اگزیستانسیالیستی (یا شاید حتی ضداگزیستانسالیستی) کارگردان را در مدیوم سینما به بهترین شکل ممکن نشان می‌دهد.

در فیلم‌های اندرشن که گویا در آینده‌ی پسا پست مدرن اتفاق می‌افتد، زندگی انسان تهی از معناست. این مسئله با بازی غیرمعمول و خارج از عرف سینمایی بازیگران به منصه‌ی ظهور می‌رسد. مردمی که عاری از احساسات هستند و زیستِ ماشینی دارند. فلسفه‌ی سینمای اندرشن فلسفه‌ی ملال است و پلان‌ها گاه تا چند دقیقه‌ی بی حاصل به طول می‌انجامند بی آنکه حادثه‌ای را شامل شوند. فیلم‌‌های اندرشن داستان ندارند؛ یعنی اگر توقع‌تان از سینما سرگرم شدن است، بهتر است از تماشا کردن این قبیل فیلم‌ها اجتناب کنید اما اگر عمق را نسبت به محتوا در ارجحیت می‌دانید همین الان آن را پلی کنید. (عوارض فیلم: افسردگی کوتاه مدت)

@ord38

مردی را تصور کنید که در بیشینه‌ی غرایز جنسی خود به کمین ماده‌ای نشسته و از انجام دادن هیچ کاری در راستای کامروایی خویش فروگذار نمی‌کند. هم و غمِ این موجودِ عورت پریش چنان است که اگر این حمیت و بلندهمتی را در عرصه‌ای جز عرصه‌ی کمر به کار می‌گرفت، به تعالی می‌رسید.
آیا پدیده‌ای مشمئزکننده‌تر از این سراغ دارید؟

تمایلات جنسی آدمی را از شوکت و بزرگ منشی باز می‌دارد و او را شبیه حیوانِ میان‌مایه‌ای می‌کند که حیوانیتش فقط از بیرون قابل درک است. اگر انسان درگیر تمایلات جنسی نبود، قطعا تعمق و جهان‌بینی والاتری را شامل می‌شد.

کاغذ سفید گفت:
اولین کلمه همیشه ترسناک است.

قوری عاشق، پیام‌هایش را بصورت بخار ارسال می‌کرد.

ملاقات

@ord38

کفش‌های گِلی پشت درِ ورودی هر خانه یعنی سفر تمام شد

شب

آنتون چخوف روایت را با اسامی طولانی و چشم خراش ضایع و خسته می‌کند. نمی‌دانم چه مرگش است

#نظر_شخصی