در گفت‌وگو با روزنامهٔ هم‌میهن دربارهٔ خبر سانسورِ کتابِ استاد شفیعی کدکنی گفتم: نفسِ سانسور پدیدهٔ شومی است، نه اینکه بگوییم: «سانسور برای شفیعی بد است ولی برای کسانی که شهرتی ندارند، خوب است.» پیوند متن گفت‌وگو https://hammihanonline.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-9/10997-%D9%85%D9%85%DB%8C%D8%B2%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF پی‌نوشت: تعمداّ به «سانسور» نمی‌گویم: «ممیّزی» (به معنیِ «جدا کردن خوب از بد»). هرچند عوض کردن اسم، نمی‌تواند ماهیت موضوعات را دگرگون کند. ولی آقایان همیشه کوشیده‌اند با اسم‌های شیک، رفتارهای بد را توجیه کنند. می‌ترسم عن‌قریب به وضعیت «هوای آلوده و خطرناک» هم بگویند: «هوای غنی شده با ذرات ظریفِ نامحسوس»! https://t.center/oragheparishan