✳️ کلیه فیلم ها و تصاویر جشن های دو هزار و 500 ساله معدوم شد!
11 تیر 1359 روزنامه
#کیهان این خبر را در صفحه نخست خود منتشر کرد: کلیه فیلم ها و عکس های جشن های دوهزار و پانصد ساله در شیراز آتش زده شد!
و توضیح خبر این که :
"سمینار استانداران منطقه جنوب در کرمان به کار خود پایان داد.
#محمدنبی_حبیبی استاندار فارس که در این سمینار حضور داشت درباره چادرهای سلطنتی در تخت جمشید که با صرف میلیاردها تومان برای جشن های 2500 ساله برپا شده بود گفت : تکلیف این چادرها را در یکی دو روزه آینده مشخص خواهیم کرد.
از سوی دیگر ابوالقاسم فقیری مدیرکل فرهنگ و هنر فارس اظهار داشت: کلیه فیلم ها ، تصاویر ، نوارها و ...مربوط به جشن های 2500 ساله که در آرشیو فرهنگ و هنر فارس یا تخت جمشید نگهداری می شد روز گذشته در شیراز توسط انجمن اسلامی فرهنگ و هنر فارس به آتش کشیده شد و از بین رفت.
وی اضافه کرد : کتابها و جزوات و بروشورهای مربوط به آن نیز به کارخانه مقوا سازی داده شد تا مورد استفاده قرار گیرد."
هر چه بگوئیم و بنویسیم از تلخی ماجرا و عمق مصیبت نمی کاهد، فقط به بخشی از نوشتار «دکتر ابراهیم
#باستانی_پاریزی » با عنوان « یک جوال فشنگ و فرمان
مشروطه!» در روزنامه اطلاعات مورخه
#2_اسفند_1357 اشاره و می گذاریم و می گذریم؛
✅ پیام علمای اعلام در مورد حفظ اسناد ادارات و وزارتخانه ها و موزه ها و کاخ ها پیامی است که واقعا باید خیلی مورد توجه قرار گیرد و مو به مو عمل شود و مردم کوچه و محله همه باید مواظب باشند در این روزهای بحرانی سرنوشت ساز که در واقع روزهای جهانگیری است، نه جهانداری و طبعا حمایت و حفظ این گونه چیزها به ظاهر در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد دلیل آن هم روشن است که فی المثل حفظ جان خلق یا تغییر وضع دیگر فرصت توجه به این جزئیات را نخواهد داد.
✅ ولی حقیقت این است که اگر باید تحویل و تحولی و حساب و بازخواستی صورت گیرد تماما موکول به آگاهی صحیح از منبع و سند هر واقعه ای است و گرنه چه بسا خو ن ها بیهوده ریخته شود و چه بسا حق ها که ناحق جلوه داده شود و این بحثی است که من فعلا آن را می گذارم به وقت دیگر.
✅ دلسوزی مخلص در این مورد تنها برای آنچه گفتم نبود، برای ارزش مادی اسناد هم نبود، تعجب خواهید کرد اگر بگویم من دلم برای مورخین و محققان آینده می سوزد که هر واقعه ای را که می شنوند و در جایی می خوانند برای این که از صحت و سقم آن خبردار شوند، ناچار باید صد جا را زیرو رو کنند یا یک سند پاره نیم سوخته به دست آورند و بعد اظهار نظر خود را با هزار تردید دلهره بیان دارند .
✅ این اسناد برای اینکه واقعا بشود حوادث این سال ها را به طور صحیح نوشت حتما باید حفظ شود، زیرا اگر هم صلاح نباشد که همین ایام در دسترس اهل تحقیق قرار گیرد، روزی خواهد رسید که باید همه بدان دسترسی داشته باشند.
✅ من این حرف را برای این می زنم که هفتاد سال بیشتر از آن روز که مردم ما
#مشروطه گرفتند نگذشته است و ما امروز اصل آن فرمان را که با خون هزاران خلق به دست آمده در مجلس شورای خود نداریم. هر قرارداد و پیمان نامه ای که بین ایران و سایر دولت ها در دوران های قدیم بسته شود نسخه آن را فقط در آرشیو های دیگران می توانیم پیدا کنیم نسخه اصلی که در ایران بوده در اثر حوادث روزگار و جنگ و جدال ها یا اختلاف های خانوادگی از میان رفته است.
در این میان من نظرم بیشتر به سازمان های پنهانی از نوع سازمان امنیت و آگاهی ها و پرونده های محرمانه است وگرنه اسناد عادی معمولا بیشتر با حقیقت مو افق نیست و بسیار او قات آدم را گمراه می کند.
✅ این اسناد خفيه و محرمانه خصوصا چیزهایی دربر دارند که گاهی اوقات که یک جمله آنها به اندازه صد تا دفتر صورت هزینه و اسناد خرج و گزارش های رسمی ارزش تاریخی دارد ...
✅ البته بنده نمی خواهم بگویم همه این اسناد صحیح و درست است مطمئنا گزارش غلط هم دارد ، ولی اهل تاریخ می تواند بالاخره صحیح را از سقیم تشخیص دهند...
سعدی به خفيه خون جگر خورد بارها
این بار پرده از سر اسرار برگرفت
#پی_نوشتاین یادداشت دلسوزانه دو اسفند 1357 منتشر و آن کار یعنی آتش زدن اسناد مرتبط با جشن های دوهزار و پانصد ساله تیر 1359 رخ داده بود، هر چه بیشتر از این نوشته شود اصل مصیبت را به حاشیه می برد!
@seyedrohollahaminabadi@oldnewspaper