۷۲ سال سن داشت و محجوب و متین، کنار در ورودی مسجد، آرام گرفته بود.. در تمام طول مدت حضور در جلسه سه ساعته دوستداران طبیعت و بلوط، فقط سه بار لب به سخن گشود. بار اول، هنگام سلام علیکم ما، که به احترام جمع بر خاست و دست داد و خیر مقدم گفت. بار دوم هم، وقتی دهیار خاطره ای از برخورد نامناسب یكی از رؤسای قبلی اداره منابع طبیعی با ایشان روایت كرد و ایشان ورود کرد و گفت: "من مرد نبودم که ایشان چنین حرمت شکنی کرد و سخنی نگفتم" [اما باز مشخص بود که این سخنش از شدت درد و زخم دلی است که بر وجودش در آن لحظه سنگینی کرد و نه از درون پاک و بی آلایشش که در طول جلسه و حتی با جمله پایانی نشان داد] و سومی، به وقت اتمام جلسه طولانی و سپاسگزاری موردی تسهیلگر بلوطبانان از حضور سبز ایشان به عنوان مسن ترین مشارکت کننده نشست و همچنین چهارنونهال همراه، که در پاسخ تکریم و ذکر خیر چنین بزرگ منشانه، جلسه را ختم به خیر کرد: "ٚ هر زمان و هر جا و به هر میزان و کیفیت که نیاز باشد، همراه و در کنارتان خواهم بود" مبرهن بود مام حسین، از نسل طلایی حافظان ژینایی نیشتمان بوده که همچنان قبراق، بزرگ و همراه نشان داد. @oaktree_loverbikers