🔸موجِ نو
نویسنده:
#امین_یوسفی▫️اخیرا گفتگوی بسیار آموزنده ای با مدیر سابق «مرکز مطالعات بازارهای نوظهور» در LBS داشتم.
▫️او معتقد بود که اهمیت «موردکاوی» نه تنها در دانشگاه ها، بلکه در
#کسب_و_کار ها و
#حکمرانی بشدت در حال افزایش است. در واقع نقشِ «موردکاوی» از یک ابزار آموزشی، به یکی از ارکانِ سیستمِ مدیریتِ دانش ارتقا یافته است.
▫️«
#مورد کاوی» ها معمولا «روایتی بیطرفانه» و «فاقد نتیجه گیری» از یک «واقعه» هستند. در این شیوه،
#یادگیری و
#تصمیم_گیری بر مبنای «مباحثه جمعی» و «تعمقِ فردی» پیرامون یک «تجربه واقعی» اتفاق می افتد.
▫️برخلاف «مقاله»هایِ آکادمیک که معمولا مخاطب و زبانِ خاصِ خود را دارند، «موردکاوی» ها قابلیت استفاده برای طیف وسیعی از مخاطبان (از دانشجو و پژوهشگر تا کارآفرین و سیاستگذار) را دارا هستند. البته این موضوع به این معنی نیست که تهیه و استفاده از «موردکاوی» ساده است؛ بلکه فعالیتی بسیار حرفه ای است.
▫️به نظرم، کشور استانداردهایِ قابل قبولی در نگارش و استفاده از «مقاله» را دارد. ولی متاسفانه جای خالی «موردکاوی» در
#دانشگاه و
#صنعت به شدت احساس می شود. چقدر خوب میشد اگر امکان ایجاد یک بانک از موردکاوی های بومی در کشور بوجود می آمد.
🔸پی نوشت: این پیام به معنی جایگزینی «موردکاوی» با «مقاله» نیست، بلکه تنها بر نقش مکمل آن ها تاکید می کند.
----
برگرفته از کانال "یک نکته"
@LSESIE〰️
نگاهی نو به مدیریت و سیاستگذاری | nms
@nms_ir
Iran
