فیلم ماهی بزرگ / Big Fish
بین پدر و پسری اختلاف است؛ اختلافی که موجب قهر چند ساله شده است. چون پدر به بستر بیماری میافتد، پسر میپذیرد که گذشته را فراموش کند و به بالیناش حاضر شود. اما پدر دست از رفتارهای گذشته برنداشته است. در آخرین ساعات عمرش، تلاش میکند به پسر خود بگوید که چرا در تمامی طول زندگی، داستانهایی خیالی از گذشتهاش میساخته است.
تیم برتون در این فیلم، ذهن اسطورهساز و قصهپرداز انسان را مطرح میکند. مضامین مطرح در این گفتگو که با همت مهدی رضایی به صورت آنلاین برگزار شد به این شرح است:
- اسطورهسازی و قصهپردازی شیوهای موثر برای معنابخشی به و اقعیت است.
- واقعیت به منزله حاق واقع یا به منزله نسخه حقیقی امور (true version) به لحاظ فلسفی به ندرت در دسترس انسان است.
- فلسفه در ابتدای تولد خود، از راه به چالش کشیدن قصهها و داستانهای اسطورهای، جدیت بیشتری را در پژوهیدن واقعیت پیشنهاد کرد و این جهتگیری با خود سقراط آغاز شد.
- از دیدگاهی ارنست کاسیرر در «فلسفه صورتهای سمبولیک»، هر فرم سمبولیکی، یک پنجره به واقعیت بیرونیست؛ واقعیت بیرونی از زوایای مختلف قابل رویت است اما دیدگاه بیطرف یا نگاه غیرزاویهداری وجود ندارد.
- غرق شدن در یک وجهه نظر، پرمخاطره است. نگاه کردن به واقعیت از چشمانداز دین و اسطوره، یعنی گیر افتادن در کلیشهها و باسمهها.
- فالگیری و غیبگویی، نوعی معناتراشی برای جزئیات زندگی روزمره است و از این حیث میتواند آسیبزا باشد.
برای نسخه کامل به یوتیوب مراجعه کنید:
https://youtu.be/eIjtWQiJXgE?si=Oe5TpFKV4MZNL3XP@nimaghaasemi