https://t.center/nevisandbdonya
سال ها پیش همه چیز می دانستم،امروز هیچ چیز نمی دانم!
کتاب خواندن یک کشف پیش رونده ی مهیج است تا مدام به نادانی ات پی ببری.
#دورانت
🗯️کپی با ذکر منبع🙏
#نویسندگان_برتر_دنیا
@ketabdostmفایل@Publication20 تبلیغات👈
#سبک و#آثار شیوهٔ #صائب صائب سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از او #سب_هندی نامیده شد.او اسلوب معادله یا «مدعا مثل» را بیش از دیگر شاعران همروزگارش به کار بردهاست. نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازیهای ظریف و معنیهای بیگانه و باریک در شعر وی دیده میشود. ابیات غزل وی استقلال معنایی دارند و در یک غزل از چندین موضوع سخن گفتهاست. صائب را شاعر تکبیتها نیز گفتهاند صائب تبریزی در غزلیات خود به اصالت خود اشاره کردهاست👇 ز خاک پاک تبریزست صائب مولد پاکماز آن با عشقباز شمس تبریزی سخن دارم
صائب از خاک پاک تبریزست هست سعدی گر از گل شیراز او همچنین خاستگاه شعر خود را اصفهان میداند: به جای لعل و گوهر از زمین اصفهان صائببه ملک هند خواهد برد این اشعار رنگین را
نمونه غزل ترکی
مین دل محزونیله بیر تازه قربانیز هله زخم تیر غمزه مستینله بیجانیز هله اولمادان غم چکمه ریز دور زمانیندان سنینناله و آه ائتمه ده دل ایندی حیرانیز هله...
#صائب_تبریزی #بیوگرافی پدر او تاجری معتبر بود. عمویش، شمسالدین تبریزی معروف به شیرینقلم، از خوشنویسان برجستهٔ روزگار خود به شمار میرفت و به احتمال بسیار صائب که خط خوشی داشت، نزد وی خوشنویسی آموخته بود.خانوادهٔ صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباسآباد اصفهان ساکن شدند،و این مردم را تبارزه (تبریزیهای) اصفهان مینامیدند. #صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد.
صائب در سال ۱۰۳۴ ه.ق عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسنالله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز به همراه خود برد. در سال ۱۰۴۲ ه.ق صائب به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملکالشعرایی داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و در اصفهان دیده از جهان فروبست. درگذشت او در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ ه.ق بودهاست.آرامگاه او در اصفهان، در محلهٔ لَنبان، در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبرهٔ صائب در باغچهای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شدهاست، قرار دارد.این خیابان اکنون نیز به این نام موجود است. صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفتهاند. آثار صائب جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. افزون بر فارسی وی هفده غزل به ترکی آذربایجانی نیز دارد.
#معرفی_شاعر #معرفی_کتاب #میرزا_محمّدعلی_صائب_تبریزی_اصفهانی (زادهٔ ۱۰۰۰ هجری قمری — درگذشتهٔ ۱۰۸۰ هجری قمری) بزرگترین #غزلسرای سده #یازدهم_هجری و نامدارترین شاعر زمان #صفویه است. او در دربار صفوی به عنوان #ملک_الشعرایی رسید و به او شاه #شاعر_سبک_هندی میگویند. #صائب #Saib_Tabrizi میرزا محمّدعلی صائب تبریزی اصفهانی زاده ۱۰۰۰ (هجری قمری)؛اصفهان یا تبریز درگذشته ۱۰۸۰ (هجری قمری)؛اصفهان آرامگاه؛اصفهان محلهٔ لنبان لقب؛ملک الکلام پیشه؛شاعر زمینه کاری؛شعر ملیت؛ایرانی در زمان حکومت:صفویه سبک نوشتاری:سبک اصفهانی #دیوان_اشعار,دیوان صائب تبریزی,دلیل سرشناسی,غزلسرایی پدر و مادر:عبدالرحیم تبریزی اصفهانی