نهضت بیداری

‏سیاست مداران از راه انداختن هیچ دعوایی ترس ندارند،چون کتک هارا افراد دیگری میخورند.
‎آبراهام_لینکن

@nehzatebidari

ما سزاوار توسعه نیستیم!
پتر کبیر که عزم اصلاحات در روسیه را داشت دستور داد تا از مردان ریش‌دار مالیات ستانده شود مگر آنکه همچون مردان اروپایی آن ریش‌های یک‌متر در دو متر که مردان روس شهره به آن بودند از بیخ تراشیده شوند. چه بگیر و ببند و مقاومت‌‌ها که نشد تا آن ریش‌ها بمانند یا تراشیده شوند!
در آخر اگرچه ریشها رفت اما ریشه مشکلات به قوت خود باقی ماند! قریب ۹۰ سال پیش رضا پهلوی هم به زور آجان و نظمیه سعی در تغییر یک فرهنگ صدها ساله داشت که شاید ملت بواسیری و تیفوسی که نرخ سواد آن در سال ۳۴ فقط ۱۵٪ بود در سال ۱۳۱۴ مدرن شود
چه مقاومت و رشادت‌ها که نشد در آخر هم علیرغم آزادی حجاب باز اقتصاد نفت فروش اجاره بگیر و دلال پرور، رابطه‌بازی، استبداد، مردسالاری و همه آن چیزهایی که با توسعه سر سازگاری ندارد به قوت خود باقی ماند.
حال ایرانیان که تا رستنگاه مو غرق در روابط اقتصادی غارتی_رفاقتی ، رابطه سالاری، استبداد فردی و ده‌ها مورد ضد توسعه‌اند برای نوعی از پوشش می‌جنگند و جان می‌دهند! عده‌ای برای حجاب می‌گویند جان داده‌اند و می‌دهند و برخی برای برداشتنش از سر زنان تا پای جان ایستاده‌اند!
✍️صادق کلبادی
@nehzatebidari

📖 ما را مثل عقرب بار آورده اند؛ مثل عقرب!
ما مردم صبح که سر از بالین ورمی داریم تا شب که سر مرگمان را می گذاریم، مدام همدیگر را می گزیم. بخیلیم؛ بخیل! خوشمان می آید که سر راه دیگران سنگ بیندازیم؛ خوشمان می آید که دیگران را خوار و فلج ببینیم.
اگر دیگری یک لقمه نان داشته باشد که سق بزند، مثل این است که گوشت تن ما را می جود. تنگ نظریم ما مردم. تنگ نظر و بخیل. بخیل و بدخواه. وقتی می بینیم دیگری سر گرسنه زمین می گذارد، انگار خیال ما راحت تر است. وقتی می بینیم کسی محتاج است، اگر هم به او کمک کنیم، باز هم مایه خاطر جمعی ما هست. انگار که از سرپا بودن همدیگر بیم داریم!
کلیدر✍️ - محمود دولت آبادی
@nehzatebidari

این است استحمار!

جهانبخش: کی‌روش با شناختی که از انگلیسی‌ها داشت معتقد بود آنها نگران جامعه و مردم ایران نیستند فقط میخواهند با این حرفها تمرکز را برهم بزنند و پیروز میدان شوند.
فردوسی‌پور قطعا یک بازیگر و یکی از رسانه‌بازهای تمام عیار است.
چندین هفته جنجال بر پاشد تا در یک رویداد ورزشی جهانی که چشم تمامی رسانه‌های جهان به آن است ورزشکاران ایرانی به بهانه مخالفت با نظام سیاسی مستقر از کشور و نمادهای ملی و هویتی خود اعلام بیزاری کنند . اتفاقات عجیبی که نه قبل و نه بعد آن تکرار نشد و پس از آن ماه‌هاست که ورزشکاران ایرانی در رویدادهای مختلف ورزشی شرکت می‌کنند بی آنکه چالش تیم ملی یا تیم ج.ا یا نخواندن سرود ملی را داشته باشند.
همه این داستان‌ها اتفاق افتاد چرا که یک سوی این ماجراها انگلستان بود. کشوری که تاریخ استعمار سیاسی_نظامی و حتی استعمار فرهنگی‌اش در جهان بر کسی پوشیده نیست. مگر آن‌ها که بیش از خواندن تاریخ چشمشان به رسانه یا فیلم است!
کی‌روش از این تاریخ آگاه است اما فردوسی‌پور ایرانی خیر!

@nehzatebidari

"بازیگرها احمق‌اند. در زندگی‌ام هنوز به بازیگری متفکر برخورد نکرده‌ام. حتا یک دفعه! بازیگرهای خوب، بدجنس، خودخواه یا متواضع دیده‌ام، اما بازیگر متفکر هرگز، حتا یک دفعه! یک بار بازیگری متفکر در توت‌فرنگی‌های وحشی برگمان دیدم ـ اما او خودش هم کارگردان بود."

آندری تارکوفسکی

پ.ن:
منظور تارکوفسکی از آن یک نفر «ویکتور شوستروم» فیلمنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان سوئدی است.
@nehzatebidari

کارل تارو گرینفلد، نویسنده و ژورنالیست ژاپنی

نظرات ما از پرسه زدن در شبکه‌های اجتماعی شکل میگیرد نه مطالعه کتاب‌ها و این تقلیدی از دانایی است.
ما به شکلی خطرناک به نوعی تقلید از دانایی نزدیک می‌شویم، دانایی‌ای که در واقع الگوی جدیدی از نادانی است.
@nehzatebidari

وقتی داشتند او را به سمت گیوتین می‌بردند گریه می‌کرد؛ واقعاً داشت گریه می‌کرد و رنگش مانند گچ سفید شده بود. واقعاً وحشتناک نیست که او داشت گریه می‌کرد؟! چه کسی دیده یک مرد از ترس گریه کند؛ بچه هم نه، یک مرد بزرگ چهل و پنج ساله.
تصور کن در آن لحظه چه چیزهایی از ذهنش می‌گذشت، روحش چه فشار و سختی‌یی تحمل می‌کرد، این گریه نشان‌دهنده فشار روحی‌یی بود که دیگر تحملش را نداشت.
به خاطر این که گفته شده «کسی را نکشید» آیا می‌توان جانیان را مورد عفو قرار داد؟ نه، این اصلاً قابل قبول نیست. من این صحنه را یک ماه پیش دیدم اما هنوز درست در مقابل چشمانم رژه می‌رود، گاهی خوابش را هم می‌بینم.

افراد زیادی می‌گویند گیوتین طوری طراحی شده که از درد جلوگیری کند اما من با خودم فکری کردم، من می‌گویم اگر این فکر اشتباه باشد چه؟ شاید به این ایده بخندی اما نتوانستم جلو آن را بگیرم و در ذهنم ماند. عذاب و شکنجه و اینها درد بسیار شدیدی دارند اما این دردها همه درد فیزیکی هستند، آن قدر درد می‌کشی تا بمیری. امّا این‌جا وحشتناک‌ترین بخش مجازات اصلاً این درد فیزیکی نیست، بلکه این است که تو مطمئن هستی تا یک ساعت دیگر، تا ده دقیقه دیگر، تا سی ثانیه دیگر و همین حالا قرار است بمیری، قرار است روح از بدنت جدا شود و دیگر یک انسان نباشی و این قطعی است! منظور همین قطعی بودنش است. درست همان لحظه که سرت را روی یک بلوک می‌گذاری و صدای آهن را از بالای سرت می‌شنوی، همان یک چهارم ثانیه بدترین قسمت مجازات است. این فقط فکر و خیال نیست، افراد زیادی به آن فکر کرده‌اند. به نظر من اعدام یک نفر به خاطر قتل به این دلیل است که او به اندازه جنایتش درد بکشد، دردی فراتر از تصور. اعدام شدن طبق قانون از مردن به دست یک جنایتکار سخت‌تر و وحستناک‌تر است. کسی که شبانه در میان جنگل مورد حمله دزدها قرار می‌گیرد، تا آخرین لحظه امید دارد که فرار کند، تا همان لحظه که بمیرد امیدوار است. در بسیاری از موارد فرد توانسته فرار کند و یا دزدها به او رحم کرده‌اند، حتی بعد از این که گلویش را بریدند، نجات پیدا کرده است. اما در زمان اعدام، این امیدِ آخر - که بودنش هزار بار ترس از مرگ را کم می‌کند - از آن محکوم بیچاره گرفته می‌شود و به جای آن قطعیتِ مرگ جایگزین می‌گردد. برایش حکم کرده‌اند و او دیگر به هیچ وجه نمی‌تواند از مرگ فرار کند و این زجرآورترین درد دنیاست. اگر یک سرباز را در میدان جنگ در مقابل گلوله توپ بگذارید و شلیک کنید؛ هنوز برای زنده ماندن امید دارد. اما برای همان سرباز حکم اعدامش را بخوانید، به طور قطع یا دیوانه می‌شود یا اشکش درمی‌آید.

چه کسی می‌گوید می‌توان این خبر را شنید و دیوانه نشد؟ نه، نه! این سوء استفاده است، این خجالت‌آور است، درست نیست - اصلاً چرا باید چنین چیزی وجود داشته باشد؟ حتماً کسانی هستند که حکم اعدام برای‌شان صادر شده، همین زجر را کشیده‌اند و اما بعد مجازات‌شان به تعلیق درآمده است، این افراد می‌توانند احساس‌شان را به خوبی بگویند. ارباب‌مان عیسی مسیح از همین درد و شکنجه سخن گفته است. نه! نه! نه! هیچ انسانی نباید چنین دردی بکشد! هیچ کس!...


فئودور داستایوفسکی
ابله


@nehzatebidari

اجداد این افراد با همین منطق، ایران را تسلیم ترکان آسیای میانه، مغولان و غزنویان و محمود افغان و... کردند.
عجیب‌تر آنکه بعد تسلیم به بیگانه آنقدر چوب لای چرخ دولت و حکومت بعدی می‌گذارند و درگیر می‌شوند تا آن‌ها را هم پایین بکشند و باردیگر در تکراری دیگر از تاریخ، با بیگانه‌ای دیگر متحد می‌شوند و همان داستان گذشته تکرار می‌شود.

ملتی که تاریخ نخواند محکوم به تکرار آن است.
@nehzatebidari

برگی از تاریخ

♦️بابک امیر‌خسروی در سن ۹۰ سالگی،در انتهای کتاب زندگی‌نامه سیاسی‌اش، در متنی پندگونه دو تجربه از انقلاب ۵۷ را به خوانندگان کتاب‌ش توصیه می‌کند تا تکرار نکنند.

♦️توصیه‌های که در فضای پر از خشم امروز نامحبوب بنظر می‌رسند.

🆔 @dourneveshtha

ما آزادی می‌خواهیم اما فقط برای خودمان!
این صحبت.ها مربوط به حدود چهل سال پیش است.
از آن زمان چه تغییری کرده‌ایم ؟
مثل بسیاری دیگر از مفاهیم جهان مدرن ما از آزادی، اعتراض، انقلاب و دموکراسی فقط یک چیزی شنیده‌ایم.

@nehzatebidari

قانون و مالیات بی‌تربیتی!

قانون باید روزآمد، یعنی متناسب با شرایط زمان و مکان، کارآمد، یعنی حل کنندۀ مشکلات جامعه و عادلانه، یعنی مورد تأیید وجدان عمومی مردم باشد.
بدون هر کدام از این سه شرط، قانون می‌تواند ناقص یا مخرب یا ظالمانه باشد.
بنابراین، بدون بحث روشن و دقیق در مورد لوازم قانونیتِ قانون، تنها اصرار بر انطباق یک حکم با قانون، بحثی فرعی و در بسیاری مواقع انحرافی است.
در دوران قاجار که "قوانین" معمولاً از طریق صدور احکام دیوانی و برخی فتاوای شرعی و علایق کارگزاران محلی، ابلاغ و اجرا می‌شد، مردم ایران با سختی‌های بی‌نهایتی بخصوص در امر پرداخت مالیات روبرو بودند.
در همین رابطه، گویا وقتی یکی از مستوفیان، انواع مالیاتی را که مردم یک قصبه یا ولایت مجبور به پرداخت آن شده بودند، مرور می‌کرد، به موردی به نام "مالیات بی‌تربیتی" برخورد کرد.
از آنجا که اخذ چنین مالیاتی از طرف دیوان سلطانی صادر نشده بود، مستوفی در صدد کشف ریشۀ جعل آن بر آمد. با تلاش او نهایتاً کاشف به عمل آمد که روزگاری، کدخدای قصبه‌ای هنگام محاسبۀ مالیاتش در نزد مأمور حکومتی، دچار هراس می‌شود و بادی از معده‌اش بیرون می‌جهد!
مأمور حکومتی این عمل ناخواستۀ کدخدای بیچاره را به حساب بی‌تربیتی او می‌گذارد و به همین جهت، مالیات اضافه‌ای را بر کل روستا تحت عنوان "مالیات بی‌تربیتی" تحمیل می‌کند. از آن پس، این سنخ مالیات در سیاهۀ ردیف‌های مالیات‌گیری آن قصبه یا ولایت ثبت می‌شود و برای سالیان درازی از مردم آن منطقه علاوه بر مالیات‌های مرسوم، مالیات بی‌تربیتی هم گرفته می‌شود!
#احمد_زیدآبادی
#قانون_عادلانه
#مالیات_بی_تربیتی
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii

دیکتاتوری و آزادی، از اینجا ناشی نمی شود که یک مکتب خود را حق می شمارد یا ناحق، بلکه از اینجا ناشی می شود که آیا «حق انتخاب» را برای دیگران قائل است یا قائل نیست. اینان «دعوت همه به اسلام» را ، با «تحمیل اسلام بر همه» اشتباه می‌کنند ...

📚 علی شریعتی ، جهان بینی و ایدئولوژی ، ص ۱۳۰

@nehzatebidari

خاطره بازی از روزهایی که همه اونایی که به تیم ملی گفتن تیم جمهوری اسلامی، خودشون تو تیم ملی بودن و به زور نذر و نیاز و دعا عمان و عربستان رو می‌بردن!

@nehzatebidari

نازی‌ها هر آنچه مثل خودشان نبود حذف می‌کردند و البته این مختص به یهودی‌ها نبود.
نازی‌ها در واقع پایه‌های قدرت خود را با سرکوب شدید و کشتار کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها آغاز کردند. با سرکوب چپ، کشتار کولی‌ها آسانتر شد سپس جمع کردن و کشتار یهودی‌ها ممکن گردید. بعد باید کتاب‌ها را می‌سوزاندند، باید مخالفین فکری را حذف می‌کردند تا می‌توانستند کسانی را که مشابه نبودند حذف کنند.

نازیسم قبل از اینکه جنگ را در اروپا آغاز کند، جنگ تمام عیارش را در آلمان از سال‌ها پیش آغاز کرده بود. شعر معروف مارتین نیمولر بیانگر این واقعیت تاریخی است.

اول سراغ کمونیست‌ها آمدند،
سکوت کردم چون کمونیست نبودم.
بعد سراغ سوسیالیست‌ها آمدند،
سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم.
بعد سراغ یهودی‌ها آمدند،
سکوت کردم چون یهودی نبودم.
سراغ خودم که آمدند،
دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید.

@nehzatebidari

تیم ملی همیشه ملی بوده فارغ از آنکه کدام جریان سیاسی حاکم بوده است.

این تصاویر استقبال از ملی پوشان فوتبال ایران است که بجز ناصر حجازی بقیه بازیکنان‌حتی دست محمدرضا پهلوی را هم بوسیدند اما هرگز کسی به آنها و تختی و سایر ورزشکاران برچسب مزدوری رژیم و... را نمی‌چسباند.

تا همین چند ماه گذشته نیز علی دایی به عنوان نماینده ایران در قرعه‌کشی بازی‌های جام‌جهانی حاضر شد و مردم از صعود تیم ملی به این مسابقات از شادی به خیابان‌ها رفتند. هیچ‌کس حتی در مخیله‌اش نمی‌گنجید که تیم ملی را تیم جمهوری اسلامی بنامد! حتی سرسخت‌ترین مخالفان.

اما این‌بار ماجرا فرق می‌کند و جریان‌های ضد ملی در آستانه مهم‌ترین رقابت‌های جهانی مقاصد شومی را در سر دارند تا حلقه اتحاد ملی را از هم بگسلند و از یگانه شدن مردم ذیل پرچم ممانعت کنند.

@nehzatebidari

طبق آمار مرکز آمار و پویش تهران سرانه مطالعه روزانه در تهران ١۶ دقیقه و ٣۶ ثانیه و هفتگی یک ساعت و ۵۴ دقیقه است.
در پویش دیگری درباره سرانه مطالعه برخی کشورها آمده است که هند ١٠ ساعت و ۴٢ دقیقه، ژاپن ١٠ ساعت و ٣٠ دقیقه، تایلند ٩ساعت و ٢٨ دقیه، چین هشت ساعت، فیلیپین هفت ساعت و ٣۶ دقیقه، مصر هفته ساعت و ٣٠ دقیقه، فرانسه ۶ ساعت و ۵۴ دقیقه، مجارستان ۶ ساعت و ۴٨ دقیقه، عربستان ۶ ساعت و ۴٨ دقیقه، انگلیس ۶ ساعت و ٢۵ دقیقه، ترکیه ۶ ساعت و ٢۵ دقیقه و ایران تنها یک ساعت و ۵۴ دقیقه در هفته است.
منبع: شرق
@nehzatebidari