روز + نامه - نگین حسینی

دایَه دایَه، امروز در قلب #شیکاگو طنین‌انداز شدی و من مچاله شدم. داشتم از روی پله‌های منتهی به فواره باکینگهام، از جمعیت ویدیو می‌گرفتم که ناگهان چون پتکی بر من فرود آمدی. می‌دانی که بیش از ده سال بود که از تو می‌گُریختم. از اینهمه حُزن و اندوهی که در هر خط توست، فرار می‌کردم؛ هر کلمه‌ات پنجه به قلبم می‌کشید و من دیگر توان تحمل اندوهت را نداشتم.
دایَه دایَه، دوازده سال پیش که به شیکاگو آمدم، هرگز تصور نمی‌کردم که روزی تو را پشت بلندگوهای قوی، در قلب این شهر بشنوم و همه وجودم، مثل تارهای حنجره‌ات از این فریاد، به لرزه درآید. خودت می‌دانی که چه تاریخی از رنجِ #قربانیان ظلم و #ستم را در هر کلمه‌ات پنهان کرده‌ای و اگر کسی معنای تو را بفهمد، به حتم چشمانش خیس می‌شود؛ مخصوصا این روزها که هر کلمه‌ات، آدم را یاد تن پاره‌پاره مهسا و نیکا و سارینا و کودکان #بلوچستان و مردم #کردستان و #دانشجویان و همه قربانیان ایران می‌اندازد.
دایه دایه، وسط تظاهرات شیکاگو در گوشم پیچیدی که «مادر مادر، هنگام جنگ است و قطار فشنگ بالای سرم پر از فشنگ است». همه جنگ‌هایی را که از صد سال پیش تا امروز برای‌شان مویه کردی، یادم آوردی. «خبر مه بوریتو سی هالوونم: خبر مرا برای دایی هایم ببرید»، دلم آتش گرفت برای #آتش_شاکرمی، که خبر نیکا را برایش بردند و چنان خنجری در قلبش فرو کردند که تا زنده است، از آن خون می‌چکد.
دایَه دایَه، تو بیش از صد سال عمر داری، از جنگ‌ها و ظلمات فراوان در تاریخ ایران گذشته‌ای، ابیاتت به فراخور زمان تغییرات زیادی کرده‌اند اما آن روح زخم‌خورده، آن فریاد در گلو مانده، آن زخم همیشه تازه، همچنان در نوای تو هست.
تو بزرگتر از آنی که فقط در یک قوم بگُنجی. تو ترانه‌ای بوده‌ای برای همه اقوام ایرانی؛ برای آن که همه‌شان را زیر چتر خودت نگه داری و یادشان بیاوری که دشمنی مشترک دارند که برای مبارزه با او باید با هم یکصدا و هم‌قسم شوند. با این‌همه بزرگی‌ات ای ترانه‌ی اندوه، هرگز در باورم نبود که روزی، روبروی فواره باکینگهام شیکاگو دست در گردنم بیندازی و من از لمسِ دوباره رنج تاریخی تو و شتک‌های خون روی ایرانم، به هق‌هق بیفتم.
#نگین_حسینی #دختر_لر #دایه_دایه_وقت_جنگه
#زن_زندگی_آزادی #نیکا_شاکرمی
#مهسا_امینی #سارینا_اسماعیل_زاده #کودکان_بلوچستان #اعتراضات_سراسری
#mahsaamini

۱۱ اکتبر ۲۰۲۲

روز جهانی خونین برای دختران ایران

neginpaper
یازده اکتبر، #روز_جهانی_دختر، امسال برای ایران خونین و پر از اندوه است؛ سال کشتن مهسا. سال کشتن نیکا. سال کشتن حدیث. سال کشتن سارینا. سال باتوم روی سر و بدن ده‌ها دختر و پسر دیگر که نام آنها به اندازه این چند نفر، تکرار نشد. سال رگبار بستن به دخترکان #بلوچ. سال گلوله به سینه دخترکان و پسرکان #سنندج. سال ریختن خون بچه‌های #لر و #ترک و #عرب و #فارس و سایر #اقوام_ایرانی.

دختربچه‌ها (که طبق تعریف جهانی زیر ۱۸ سال هستند)، در ایرانِ امروز، عاملیت پیدا کرده‌اند و گروه بزرگی از معترضان نسبت به وضع موجود را تشکیل می‌دهند. #سازمان_ملل باید روی وضعیت خطرناکی که #رژیم_جمهوری_اسلامی برای دختران و پسرانِ زیر سن قانونی ایجاد کرده تمرکز کند و به مشکلات آنها بپردازد، از جمله سرکوب خشونت‌بار به دست نیروهای تا بن دندان مجهز، کتک با باتوم، احضار، تهدید، محرومیت از تحصیل، و احتمال کشته شدن در نتیجه خشونت.

دختران #دهه_هشتاد که گروه بزرگی از افراد زیر ۱۸ سال را تشکیل می‌دهند، مانند دیگر #زنان، تحت ستم سیستماتیک و هر روزه قرار داشته‌اند؛ از محدود شدن بازی‌های بچگانه در کودکی به خاطر #جنسیت ‌شان گرفته تا رشد کردن در محیطی که دائما به آنها یادآوری کرده که #جنس_دوم هستند، باید همه عمر کنترل شوند و زمام امورشان در دست #مرد خانواده باشد، تا نداشتن #آزادی‌ فکر و اندیشه و بیان، آزادی در انتخاب پوشش و سبک زندگی. هرچند همه این مشکلات، بخشی از مسائلی است که همه زنان ایران تجربه کرده و می‌کنند، به نظر می‌رسد نسل جدید، به رامیِ نسل‌های گذشته در مقابل این تحمیل‌ها سر فرود نمی‌آورد و بنا دارد که ارزش‌های خودش را بازسازی یا حتی تولید کند. رسیدن به این بلوغ فکری، منجر به ایجاد #گسستی به مراتب عمیق‌تر از قبل، میان نسل‌های جدید و حاکمیت شده؛ شکافی که باید جدی گرفته شود اما در عوض، رژیم جمهوری اسلامی، مثل همیشه بی‌مغز و بدون تفکر، می‌خواهد شکافی را که تازه در ابتدای بروز است و رو به تعمیق می‌رود، با باتوم و حمله و کتک و دستگیری و تهدید، به زور پُر کند.

کشتن فجیع دختران و پسران ایران ملتی را داغدار کرد اما مهسا نمُرد، نام او رمز شد. بچه‌های ما نمُردند؛ خون سرخ‌شان، رمز اتحاد اقوام ایرانی شده علیه ستم جمهوری اسلامی؛ رژیمی که اساسا این حرف‌ها را نمی‌فهمد.
زنده باد ایران آزاد!
#نگین_حسینی
#مهسا_امینی #اعتراضات_سراسری
#mahsaamini
#حدیث_نجفی #سارینا_اسماعیل_زاده #نیکا_شاکرمی

۶ اکتبر ۲۰۲۲

برای سارینا، تو آسمونا

سارینا، دختر قشنگم، حالا دیگه نیستی که اینا رو بخونی یا بشنوی، اما من برات می‌نویسم برای ثبت در تاریخ؛ که بگم چه کار بزرگی کردی! ویدیوهای تو، حرف‌های پخته و تحلیل‌هایی که نه فقط از سن و سال خودت، که از سطح شعور زمامداران جمهوری اسلامی یک دنیا جلوتره، نشون میدن که تظاهرکننده‌های ظاهرا کوچک ما چقدر هوش و توانایی و قدرت تشخیص دارن؛ نشون میدن که چرا توی خیابون‌ها بودید و هستید. این کار تو بزرگ بود که حرف‌های نسل خودتو بلند بلند گفتی تا صداشون، صداتون، توی تاریخ بپیچه و به یادگار بمونه.

توی ویدیوت گفتی که از دوستان هم‌سن و سالت خواستی از دلخوشی‌هاشون بگن و تقریبا همه‌شون گفتن که دلخوشی ندارن که ازش حرف بزنن. من اینجا به هق هق افتادم. گفتی که زندگی یه نوجوان در ایران چرا نباید به کیفیت زندگی یه نوجوان تو نیویورک باشه. با این حرف، داغی همیشگی توی دلم گذاشتی تا از دیدن نوجوان‌های امریکایی، دلم خون بشه برای زندگی نکرده‌ات... چقدر قشنگ تحلیل کردی خواسته‌هاتون رو، از هرم نیازها گفتی و این که مردم ایران رو هنوز تو پایین‌ترین سطح نیازها نگه داشتن؛ مردم چطور می‌تونن به نیازهای بالاتر روحی و معنوی و فرهنگی فکر کنن، و تکلیف یه نوجوان این وسط چی میشه؟!
با حرف‌هات گریه کردم سارینا. غروب بارونی یه پنج‌شنبه از ماه اکتبر؛ حین رانندگی هق‌هق می‌کردم برای نوجوانی و جوانی و زندگی‌یی که رژیم ستمکار جمهوری اسلامی با شقاوت ازت دزدید؛ و برای بی‌عرضگی خودم.
سارینا، این روزها خیلی‌ها از «تاثیر» رسانه‌ها و بزرگترهای سیاسی روی مغز شما نسل جوان میگن؛ طوری که انگار خودتون آگاهی ندارید و ابزار دست یه عده شدید. نگرانی‌شونو درک می‌کنم. ممکنه تعدادی از نوجوان‌ها باشن که واقعا این اتفاق براشون افتاده باشه که در این صورت، واقعا متاسف و متاثرم. من به شخصه، تا وقتی که خودم در این ساحل امن نشستم به خودم اجازه نمیدم به کسی که در ایرانه بگم برو کف خیابون، حالا چه برسه به این که فکر کنم پای جون و زندگی عده‌ای نوجوان بی‌گناه وسطه که قطعا بیشتر احساس مسئولیت می‌کنم. اما حرف‌های تو منو به باوری که در مورد نسل‌های جدید داشتم، مطمئن‌تر کرد. ما نسل نداشتن و قناعت بودیم. شما نسل آگاهی و خواستنید؛ نسلی که تصمیم گرفته برای خواسته‌هاش که بر اساس آگاهیه، کاری بکنه.
سارینا، با ویدیوهات گریه کردم و فهمیدم که حداقل در مورد خودم، این تو بودی که منو دنبال خودت کشوندی...
#نگین_حسینی
#سارینا_اسماعیل_زاده
#مهسا_امینی #اعتراضات_سراسری
#mahsaamini