ژرفا گفت: زندگیِ آدمی، مثل رعد و برق می‌ماند. لحظه‌ای به‌وقوع می‌پیوندد و سریع، تمام می‌شود. انسان درکی از زمان ندارد. اگر از فردی شصت‌ساله بپرسید، شصت‌سال چقدر است؟ شاید بگوید قدرِ زدن پلکی. گفتم: پس دنیا، که وصل به زمان و مکان است، به‌کجا و کدام سمت و چگونه باید پیمودش ؟ گفت: باید رها شویم. بُعد فیزیکی‌امان را، کناری بگذاریم و از پله‌ای بالاتر به جهان نگاه کنیم. گفتم: چطور پله‌ی بالاتر را بیابیم؟ کجاست این پله؟ خودِ این پله، مکان نیست؟ زمان نیاز ندارد؟ گفت: هرگز، نیازی به گشت و گذار نیست. خودت را بشکاف، دریاب آن‌چه درونت داری. برای گشودن درهای دانایی، شعف و زیبایی، تنها شناختِ ذاتِ بی‌انتهایت کافی‌ست. درست می‌گفت، اما دشواری، کشفِ همین درونِ بی‌‌دروپیکری‌ست، که من در لمسَش عاجزم. ✍نسیم #آگاهی