ما از وحشت فراموش کردن دیگران است که عکس آنها را به دیوار می‌کوبیم، یا روی طاقچه می‌گذاریم؛ یک وفاداری کاذب... خود ما به عکس‌هایی که به دیوارهای اتاقمان می‌کوبیم نگاه نمی‌کنیم، یا خیلی به ندرت و تصادفا نگاه می‌کنیم. ما به حضور دائم آنها عادت می‌کنیم. عکس، فقط برای مهمان است...
این را یادتان باشد که ذره‌ای در قلب، بهتر از کوهی بر دیوار است.
فقط يک نفررا میشناسم که معقول وسنجیده رفتارمیکند او خیاط من است زيرا هربار که مرامیبیند از نواندازه گیری میکند بقیه به معیارها و عقايد كهنه خود درباره من پایبند هستند
💕 انسان بی شباهت به «آب» نیست. اگر بخواهد زنده باشد و زندگی ببخشد، باید جریان داشته باشد، باید پیِ برخورد با سنگ ها و سختی ها را به تنش بمالد. وگرنه کسی که تحمل سختی ها را نداشته باشد، همچون آب ساکنی است که صدایش به کسی آرامش نمی دهد، با دیگران که کنار نمی آید هیچ، خودش را هم نمی تواند نجات دهد. مرداب می شود و می گندد.
