پایان روز . می دود . می رقصد به خویش می پیچد زندگی بی آن که بداند چرا وقیحانه و پر شَرَر در روشنای ناپایای افق شب از راه می رسد شهوت انگیز کمرنگ می شود همه چیز گرسنگی حتی محو می شود همه چیز … حتی شرم و شاعر . نفسی بــه راحتی می کشد روح من . مثل مهره های پشتم خواب می خواهد . خواب با قلبی آکنده از رؤیاهای شوم می روم تا آرام بگیرم می لولم در پرده هاتان آی سیاهی های سرد. #شارل‌بودلر