بیا با من زندگی کن تا بنشینیم روی صخره‌ها کنار رودخانه‌های کم‌عمق. بیا با من زندگی کن تا میوه‌ی بلوط بکاریم در دهان یکدیگر و این آیین ما شود. برای سلام گفتن به زمین پیش از آنکه پرت‌مان کند دوباره به میان برف‌ها و حفره‌های درون‌مان لبریز شود از ناگواری‌ها. بیا با من زندگی کن پیش از آنکه زمستان دست بکشد از تنها بالشتی که آسمان تا به امروز بر آن سر گذارده و حفره‌های درون‌مان لبریز شود از برف. بیا با من زندگی کن پیش از آنکه بهار این هوا را ببلعد و و پرندگان آواز بخوانند... #جان‌یائو #برگردان‌آزاده‌کامیار