من به یه نتیجهای رسیدم: وقتی سرت شلوغ میشه، اینکه از اون شلوغیها فاصله بگیری و مثلاً به تفریح برسی، خیلی سخته. انگار افتادی توی یه باتلاق و هرچی دستوپا میزنی، بیشتر فرو میری. حالا چاره چیه؟ اینکه بشینی و اولویتبندی کنی، آروم آروم تسکها رو جلو ببری، همهی هندونهها رو هم با یه دست برنداری. سوپرمنی/وومن هم نباشی، چیزی رو از دست نمیدی. یه آدم معمولی باش که زندگیش روی تعادله.