............................................🔹🔹🔹                            کسی را که اندیشه ناخُوَش بُوَد، بدان ناخوشیْ‌رای، او گَش بُوَد، همی خویشتن را چلیپا کند؛ به پیشِ خردمند، رسوا کند؛ ولیکن نبیند کس آهویِ خویش؛ تو را روشن آید همه خویِ خویش.                      « فردوسی» .....................🔹🔹🔹...................... «همه کس را عقل خود به کمال نماید و فرزند خود به جمال». یکی یهود و مسلمان نزاع می‌کردند، چنان‌که خنده گرفت از حدیث ایشانم؛ به طیره، گفت مسلمان: «گر این قبالۀ من درست نیست، خدایا !  یهود میرانم.» یهود گفت: «به تورات می‌خورم سوگند؛ وگر خلاف کنم، همچو تو مسلمانم.» گر از بسیط زمین عقل منعدم گردد، به خود گمان نبرد هیچ‌کس که نادانم.                    « سعدی »     🔹🔹🔹.........................................