پنجرهٔ جُو-هری یکی از کاربردی‌ترین یادگیری‌های من از درس رفتار سازمانی بوده است.
این ماتریس، دو بُعد و چهار ناحیه دارد. یک بُعد میزان شناخت من از خودم است و دیگری میزان شناخت دیگران از من.
ناحیهٔ شناخته‌شده (open area)
هم من به این ویژگی‌های خودم آگاهم و هم دیگران. در این ناحیه معمولاً تعارضی پیش نمی‌آید.
ناحیهٔ مخفی (hidden area)
خودم به این بخش از وجودم آگاهم، اما دیگران چیزی از آن نمی‌دانند. روش کوچک‌تر کردن این بخش،
#خودگشایی است.
ناحیهٔ کور (blind area)
بخشی است که خودم نسبت به آن چندان آگاه نیستم اما دیگران می‌دانند که من چگونه‌ام. این وظیفهٔ اطرافیان است که به من
#بازخورد بدهند تا نسبت به این بخش از وجود خودم آگاه شوم.
ناحیهٔ ناشناخته (unknown area)
بخشی از وجود من است که متأسفانه نه خودم آن را می‌شناسم و نه دیگران. برای هر چه کوچک کردن این بخش باید در خود
#تعمق کرد.
🌀 هر چقدر ناحیهٔ شناخته‌شدهٔ من بزرگ‌تر باشد، تعامل دیگران با من راحت‌تر است و افراد تکلیف‌شان را در مواجهه با من بهتر می‌دانند. این ناحیه با سه روش خودگشایی، بازخوردگیری و خودشناسی توسعه می‌یابد.
@mostashaar
