عکس های مربوط به آتش سوزی لس آنجلس رو میبینم و به این فکر می‌کنم.. اگر همه چیز رو از دست بدم خونه کتابا یادگاریا لاکام فیلام لباسام تختم نوشته هام گلدونام همه‌ی چیزهای کوچیک و بزرگ روزمره که حضورشون عادی شده.. گاهی از کنارشون رد میشم و عجله دارم و نمیبینم شون حتی.. اگه همشونو از دست بدم. ناگهانی، به یکباره و به تمامی. چه حسی داره؟ چطور میشه تحملش کرد؟ بعد این تصور رو سخت ترش هم میکنم میرم سراغ آدم های مهم زندگیم. بعد سراغ خودی که برای ساختنش سال ها زحمت کشیدم. به اینجا که میرسم، نفسم بند میاد... ضربان قلبم میره بالا.. دستام یخ میزنه... و صدایی از درونم ، مرموز و رازآلود میپرسه؟ تو کی هستی؟