من پایان انسان را انکار می‌کنم. بیان این موضوع ساده است که انسان فنا‌ناپذیر است آن هم فقط به این خاطر که قادر به تحمّل است. وقتی که آخرین تیک‌تاک هلاکت و نابودی به صدا درمی‌آید و آخرین صخره‌ی بی‌ارزش در آخرین غروب مرگِ قرمز رنگِ خورشید ناپدید می‌شود، حتی در آن صورت هنوز صدای دیگری شنیده می‌شود که ضعیف ولی تمام‌نشدنی سخن می‌گوید. من بر این باورم که انسان نمی‌خواهد بیش از این تحمل کند، انسان فناناپذیر است نه به این دلیل که در میان دیگر مخلوقات از آوایی تمام نشدنی برخوردار است،‌ بلکه به این خاطر که روحی دارد قادر به همدردی، قربانی کردن و تحمل کردن. 📔یک افسانه ✍🏻ویلیام فاکنر 📝شهاب الدین ارجمندی/ مهرداد معینی ص ۳۲