🔺مرگ
کتابفروشی طهوری🖋#میلاد_عظیمی🔸چند وقت پیش بود که یادداشتی دربارۀ
#کتابفروشی_طهوری نوشتم. آن کتابفروشی ساده و نجیب و نازنین که همیشه کتابهای مهم و مفید و تحقیقاتی عرضه کرده است. کتابهایی که چندان خواننده ندارد.
کتابفروشی منصف و مهربان که قیمت کتاب را تغییر نمیداد و تخفیف میداد. با آن پیشخوان روشن و محبوب. نوشتم:«اکنون ۵۴ سال است که کتابفروشی
طهوری از خیابان شاهآباد به خیابان انقلاب منتقل شده است. دانشگاه تهران بدون کتابفروشیهای روبهروی دانشگاه کامل نیست و بیرونق است. به نظر من سکه و اعتبار کتابفروشیهای جلوی دانشگاه کتابفروشی
طهوری است. کتابفروشی
طهوری بخشی از تاریخ کتاب در ایران است».
🔸 آنقدر از آن یادداشت بازخورد مثبت گرفتم و آنقدر اهل کتاب به من پیغام دادند که حیرت کردم. بعد که با خودم فکر کردم دیدم
کتابفروشی طهوری تکهای از خاطرۀ جمعی ما کتابدوستان است؛ ما قبیلۀ نگونبخت و سیاهسرنوشتی که یکییکی آرزوهایمان- آرزوهای حداقلیمان- برای ایران را به خاک میسپاریم و دلمان دیگر به خاطراتمان خوش است.
🔸 در خبرها آمده که مدیر
طهوری گفته دیگر خسته شده است. دیگر جانی برای جنگیدن ندارد. گفته
کتابفروشی کهنش را که از جنگ جان سالم به در برده است در جنگ کتاب و کاغذ با همهچیزفروشها باخته است. گفته
کتابفروشی طهوری را به فروش گذاشته است. گفته دیگر نمیتواند ادامه بدهد. گفته بهمن ۱۳۹۸ پایان راه
کتابفروشی طهوری است.
🔸مرگ
کتابفروشی طهوری نه کاری است خرد. این مرگ نمادین است. نشان میدهد زوال رسته و دستهای را که
طهوری را دوست داشتند و قدرش را میشناختند. به بانگ بلند اعلام میکند که روزگار این مردمان سپری شده است. ایرانِ امروز دیگر این قوم و قبیله را نمیخواهد و گوشی برای شنیدن سخنشان و آسمانی برای پریدن آرزوهایشان ندارد. اینان بازی را به همهچیزفروشان و ویژهخواران باختهاند. حتی دلخوشکنک هم نباید داشته باشند. قومی باخته که در مردگان خویش نظر میبندند با طرح خندهای و نوبت خود را انتظار میکشند بیهیچ خندهای...
instagram.com/miras_bashi@mirasbashi