مدرسه نمونه
📍 روایت فرزانگی معلمان دوره ابتدایی 🖋 ابراهیم جعفری
@dehkade_jahan🔸 خاطرات دبستان با شیرینی و تلخیهایش بسیار جذاب و دلنشین است. یاد مدیر،معلمان،خدمتگزاران ، همکلاسیها و ... به انسان آرامش میدهد.
🔸اینجانب مهر ماه سال ۱۳۴۴ وارد مدرسه نمونه شدم. حضور در میان سایر دانشآموزان ، مواجهه با کلاس و ... فضایی از استرس و امید به وجود آورده بود تا این که آقای اردشیری وارد کلاس شدند و اولین درسی که به ما آموختند، بلند شدن دانش آموزان هنگام ورود معلم به کلاس بود. چند بار بیرون از کلاس رفته و برگشتند تا بچهها از جا برخیزند و
#احترام به
#مقام_معلم در ذهن و ضمیرشان نهادینه شود. نکته دیگری که ایشان از همان روز اول مدرسه بر آن تاکید می ورزیدند،
#رعایت_بهداشت_فردی و
#عمومی توسط دانش آموزان بود.
🔸معلمان آن مدرسه از کلاس اول تا ششم هرکدام میراث درخشان آموزشی و تربیتی برجای گذاردند. آقایان هوشنگ اردشیری،حاج مهدی صحت، ناصر ذوالمجدین، مرتضی جلالی و محمد عمیدی در حال حاضر با همان روحیه معلمی و به شکل دیگری برای
آموزش فرزندان این مرز و بوم نقش آفرینی میکنند که از خدای بزرگ سلامتی و طول عمر باعزت شان را درخواست مینمایم. آقایان امیر هوشنگ اشراقی ( مدیر دبستان )، حسن زاده ، حاج ولی الله عباسی ، حاج ابراهیمی ، حاج ولی الله قندهاری، رستمی، شهریاری و برازنده و دوتن از خدمتگزاران مدرسه آقایان سمیعی و طالبی به سوی خدا شتافتهاند که به روح بلندشان سلام میفرستم.
🔸 جناب آقای صحت معاونت مدرسه را بر عهده داشتند؛ اما در غیاب معلمان در کلاسها نیز حضور یافته و اجازه نمیدادند وقفهای در روند درسها ایجاد شود. آقای صحت که در آن مقطع دانشجوی رشته تاریخ دانشگاه اصفهان بودند، در حین تمرین یا استراحت بچهها، به مطالعه درسهای دانشگاهی میپرداختند. جالب این که سالها بعد پس از اخذ دانشنامه لیسانس، در کلاس پنجم دبیرستان معلم تاریخ ما شدند. در اولین جلسه برای پرسش از درس ، نفر دهم کلاس در دفتر حضور و غیاب را فراخواندند که نام بنده بود و ...
🔸شاگردی زنده یاد حاج ولی الله عباسی نیز در کلاس سوم دبستان زیباییهای خاص خود را داشت. قبل از نوروز رونویسی کتاب فارسی را از اول تا آخر به عنوان تکلیف عید تعیین مینمودند. بعد از تعطیلات به جای کتاب ، دانش آموزان باید متون درس فارسی را از روی مشق نوروزی می خواندند.
#آموزش_قرآن در برنامه ایشان جایگاه خاصی داشت. در کلاسهای اول و دوم بچه ها با مداد تکلیف مینوشتند ؛ اما از کلاس سوم به بعد استفاده از خودکار و قلم مجاز بود. من و دو نفر از همکلاسیها تکالیف درسی را با استفاده از قلم و دوات مینوشتیم که از این بابت مورد تشویق ایشان قرار گرفتیم.
🔸 مدیر دبستان مرحوم اشراقی انسان فرهیختهای بود که دغدغه
#ایجاد_کتابخانه و مطالعه دانش آموزان را داشت. دفتر شعری که از ایشان به زیور طبع آراسته گردیده، شاهدی بر این ادعاست. تعامل اخلاقی و انسانی شادروان شهریاری با دانش آموزان درسآموز بود ؛ زیرا مواجهه ایشان با دانش آموزان مهرورزانه و حاکی از نفوذ بر قلبها بود.
مرحوم برازنده در روزهای خاصی برای
آموزش سرود به مدرسه ما میآمدند ؛ اما در ماه مبارک رمضان به جای سرود قرآن تدریس میکردند.
🔸علاوه بر موارد بالا، محیط مدرسه نیز برای دانش آموزان دارای جاذبه بود. ساعات بعد از ظهر با تابش دلربای آفتاب و جمع شدن بچه ها دور حوض آبی که در محوطه دبستان قرار داشت و آب پاشی اطراف آن توسط مرحوم طالبی ، یک حالت رویائی ایجاد مینمود. در سوی دیگر مرحوم سمیعی با پخش گچ بر روی زمین و تبدیل به تکههای کوچک ، آن را برای استفاده معلمان و دانشآموزان از تخته سیاه آماده میکرد ؛ اما معمولا درون این تکههای گچ ، شنهای ریزی وجود داشت که نوشتن بر روی تابلو را دشوار میساخت؛ از این رو بعضی بچهها با پول خودشان از کتابفروشی مرحوم حقیقی یا ... اقدام به خرید گچهای پلیکان که ناخالصی نداشت و به صورت استاندارد تولید میشد، مینمودند. یک بار که حال و هوای آن روزها را با یکی از هم مدرسهایها مرور میکردیم ، چنان سرمست شدیم که تاب گفتن و شنیدن را از دست دادیم و ... یاد
#شهید_مرتضی_عابدی یار دبستانی ما هم بخیر که پرشور و باصفا بود.
🔸یادآوری این موارد ، ارج نهادن به معلمانی است که شالوده شخصیت هر انسان خردمندی را تشکیل میدهند. زنده یاد
#دکتر_حسین_عظیمی بر این باور بود که کلید
#توسعه_پایدار همه جوامع و از جمله کشور ایران
#سرمایه_گذاری در
#آموزش_ابتدایی است.
بازگویی خاطرات
دبستان در عین حال تداعیکننده
#دوران_کودکی یعنی شیرینترین فراز زندگی انسان است؛اما به قول شاعر :
شور و حال کودکی برنگردد دریغا
قیل و قال کودکی برنگردد دریغا
#گلپایگانinstagram.com/miras_bashi@mirasbashi