نامه احمدرضا حائری از زندان قزلحصار در واکنش به افزایش غیرقانونی حکم به شش سال و سه ماه:
عصبانیم از قلدری شما که زندگی ملتی را گروگان گرفته!♦ ۱۹ آبان ۱۴۰۳ خبر افزایش حکم حبس احمدرضا حائری به شش سال و سه ماه حبس منتشر شد. این حکم از سوی دادگاه انقلاب به مدت یک سال در راستای ایجاد اخلال در روند اعاده دادرسی و جلوگیری از آزادی احتمالی این فعال حقوق بشر پنهان شده بود.
نامه این زندانی سیاسی در ارتباط با این حکم تازه را در ادامه خواهید خواند.
♦بسیار عصبانی هستم، در داخل بند رفقای هم‌بندیم که ۴۱ هفته است سه‌شنبه‌ها همراه با هم علیه «اعدام» دست به اعتصاب غذا می‌زنیم، دلایل اصلی عصبانیتم را می‌دانندِ اما رفیقی شفیق تلفنی می‌گوید:
مجموع حکمت الان شش سال و سه ماه است اما اشد‌ش که چهار سال است قابل اجراست و....!
می‌گویم:
«برادر! من برای خودم و بی‌قانونی که در حق‌ام شده و مانع از آزادی احتمالی‌ام شده ناراحت نیستم! عصبانیتم بابت این است که وقتی با ما که خبری از حال و روزمان به بیرون از این زندان می‌رود، چنین بی‌پروا رفتار می‌کنند و حقوق‌مان را نادیده می‌گیرند، گویی که «شهر هرت است» این مملکت! وای به حال آنها که بی نام و نشانی در دست این‌ها اسیر می‌شوند.
♦من عصبانی‌ام برای حکم اعدام «عیدو؛ سلیمان و عبدالغنی شه‌بخش و عبدالرحیم گرگیج که الان اجرای‌شان به شعبه یک دادسرای امنیت ابلاغ شده!
من عصبانی‌ام برای وضعیت چهار هموطن عربی که در اهواز به اعدام محکوم شده و چندین روز است به انفرادی منتقل شده و هیچ خبری از آنها نیست.
من عصبانی‌ام از دادگاه بچه‌های اکباتان که پشت درهای بسته برگزار شده و بیشتر به قرعه‌کشی می‌ماند که در آن گردن انسانی را انتخاب می‌کنند برای به دار کشیدن!»
من عصبانیم از «عزرائیل دادگاه انقلاب‌تان» و احکام مرگی که هر روزه امضا می‌کند! عصبانیم از اینکه طرف با امضای چند هزار حکم مرگ در دو دهه اخیر، چنان «نظام‌تان» را نمک‌گیر کرده که هیچ‌کدام از خودتان نیز حتی اگر به ستمش واقف شوید دیگر جسارت ندارید به بی‌داد این موتور محرکه «ماشین اعدام» در لباس قاضی معترض شوید!
♦عصبانیم از اینکه کسی نمی‌گوید: «وقتی وریشه مرادی را پنج ماه با نگهداری در سلول انفرادی اطلاعات سنندج شکنجه دادید، دیگر نام این روند، «دادرسی منصفانه» نیست؛ حتی اگر به‌جای «صلواتی» قاضی منصفی به پرونده رسیدگی کند.
عصبانیم از اینکه، صدر تا ذیل حکومت‌تان را که نگاه می‌کنم، حتی یک نفر را پیدا نمی‌کنم که تجربه تحمل چند ماه «شکنجه سفید» را داشته باشد؛ شکنجه‌ای چنان هولناک که اگر هر کدام از حضرات جمهوری اسلامی را هم‌چون «وریشه» و «وریشه‌ها» چندماهی در سلول انفرادی نگه‌داشته و تحت «شکنجه سفید» قرارش دهند، اطمینان دارم که مسولیت همه جنایت‌های تاریخ از ازل تا امروز را برعهده می‌گیرد!!» نشان به آن نشان که بزرگترهای‌تان پس از پنجاه سال، هنوز طعم تلخ «تنها چند روز» انفرادی را فراموش نکرده‌اند.
داخل کریدور بند و عصبانی از این وضع، خبر «دختر علوم تحقیقات» را می‌شنوم، و اینکه آقایان مدعی شده‌اند او را به مرکز روان‌درمانی برده‌اند!
♦عصیان در برابر قلدری نشان از روانی سالم و وجدانی بیدار دارد، بیمار اقلیتی هستند که به نام «مقدمه‌سازی برای ظهور» تمامیت حقوق اکثریت مردم را به گروگان گرفته‌اند. وعده کاذب «نوفل‌لوشاتو» را زیر فرش پوسیده استبداد پنهان کرده و انتظار اطاعت محض دارند از ملتی عاصی از فقر، فساد و نابرابری!
melimazhabi.com ✅@mellimazzhabi
