آگاهی رسانه‌ای و پیوند آن با رشد آگاهی انتقادی گفت‌وگوی مجله حقوق ما با مهرداد درویش پور ✍️ مهرداد درویش پور این گفتگو مدتی پیش منتشر شد. اما تا کنون آنرا به اشتراک نگذاشتم. با بالاگرفتن هرچه بیشتر کشتار مردم غیر نظامی در غزه و لبنان و خطر گسترش جنگ به ایران شاهد آن هستیم که - گذشته از خصلت پروپاگاندی رسانه های داخل کشور - برخی رسانه های فارسی زبان در خارج از کشور، عملا به بخشی از ماشین تبلیغات جنگی بدل شدند که اسرائیل را به حمله به ایران و همچنین "پودر کردن" غزه و اتخاذ روش مشابه در لبنان تشویق می کنند. هم از این رو بر آن شدم این گفتگو را که در آن نسبت به رواج ابتذال رسانه ای هشدار داده ام، بازنشر کنم. ............. به نقل از متن گفتگو ...با این وجود در جامعه ایرانی خارج از کشور، متاسفانه به‌راستی با یک ابتذال رسانه‌ای مواجه هستیم. رسانه‌های حکومت جمهوری اسلامی که به‌کلی مضحکند و قابل بحث نیستند. بیش از آن‌که بتوان به آن‌ها به‌عنوان یک رسانه جدی بنگریم، باید آن‌ها را بیشتر ابزار پروپاگاندا بخوانیم. از صدا‌وسیما گرفته تا کیهان شریعتمداری و اغلب روزنامه‌ها و رسانه‌های داخلی و سایت های حکومتی، نقشی بیش از این بازی نمی‌کنند. اما در خارج از کشور که بسیاری از رسانه‌ها، مخالف و منتقد حکومت هستند و بخشی از آن‌ها تابع دولت‌های خارجی، گاه سطح استاندارد رسانه‌ای‌شان بسیار نازل می‌شود. به‌عنوان مثال در حالی که همه رسانه‌های جهان خبر پیروزی چپگرایان در فرانسه را منتشر و تحلیل می‌کردند، خبرنگار فلان رسانه که از قضا منتقد حکومت جمهوری اسلامی است، نقش روزنامه‌نگاری خود را به یک فعال سیاسی راست تقلیل داد و با تاسف از این رخداد سخن گفت! او گویا فراموش کرد که یک خبرنگار است و بیشتر همچون یک فعال سیاسی راست افراطی با فحش و فضیحت با این واقعه برخورد ‌کرد. همان خبرنگار با بیرحمی کم نظیری از "پودرشدن" غزه سخن گفت. این درجه از بی آزرمی در برابر قتل عام کودکان و مردم غیر نظامی، و سقوط اخلاقی این افراد به عنوان خبر نگار و "کارشناس" رسانه ای، نه تنها گواه گسترش ژورنالیست های مبتذل است، بلکه ابتذال در ژورنالیسم را به نمایش می گذارد. این همه نشان‌دهنده این موضوع است که متاسفانه در جامعه ایرانی، آگاهی انتقادی و دانش رسانه‌ای به معنای دموکراتیک آن در مجموع کمرنگ است. هرچه این رسانه‌ها، سطح پایین‌تر و مبتذل‌تری داشته باشند و به تولید اخبار دروغین و پروپاگاندا بپردازند، می توانند به کاهش سطح توقع مخاطبین بیانجامد. به وارونه، هرچه سطح توقع مخاطبین این رسانه‌ها و دانش انتقادی رسانه‌ای پایین‌تر باشد می‌تواند چالش های جدی در برابر این رسانه‌ها را بی اثرتر ساخته و دست آنها را باز بگذارد تا هر اخبار نادرست، دروغ و تحریفی را به‌سادگی منتشر کنند و کسی نتواند گریبان‌شان را بگیرد. من از دانش کافی برای یک بررسی مقایسه ای گسترده برخوردار نیستم. اما زمانی که آنچه که در اغلب رسانه‌های فارسی زبان در جریان است را با برخی از رسانه های غربی مقایسه می کنم، می بینم با یکی از اسف‌انگیزترین نمونه‌های ابتذال رسانه‌ای روبرو هستیم. دیگر نمی توان تشخیص داد که باید از رسانه‌های مبتذل نام برد یا از ابتذال رسانه‌ای. امری که باعث شده آن آگاهی انتقادی رسانه‌ای که در ابتدا به شرح آن پرداختم، در جامعه ایرانی بسیار کمتر ازآنچه در غرب با آن روبروهستیم قرار بگیرد.... (کل گفتگو را در لینک زیر بخوانید) https://iranhr.net/fa/articles/6872/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR0ayFaUUL8m7PGlrRMKV90gmQlmBL524bOcjsy85X_dMneMInBUf4MyBHI_aem__nrgqcRIDcycwsNtM6fzpg کانال رسمی مهرداد درویش پور 🔸🔸🔸🔸🔸🔸 https://t.center/mehrdaddarvishpour