#خوشنویسی 🔵اصطلاحـات_خوشنویسـی 🔹مسوده: به معنای سیاهه و سیاه کردن و مشاقی زیاد. 🔹نگارش: به‌معنی نقش کردن ، تحریر و کتابت. 🔹نمقه: عبارتی است که کاتبان متبحر در ترقیمه‌های خود ذکر می‌کرده‌اند و واژه "کتبه" نیز مترادف آن بکار رفته است. 🔹تحریر کردن: در لغت، کشیدن، نوشتن و کتابت کردن را گویند. 🔹تخطط: به معنی خط را نیکو نوشتن 🔹ترقیم: رقم کردن؛ نوشتن و استنساخ کردن. 🔹ترکیب: در عرف خوش‌نویسان بمعنی پیوستن و متصل کردن حروف و مفردات. 🔹تسطیر: سطر بندی کردن؛ خط کشی کردن‌ کاغذ پیش از کتابت. 🔹تسوید: در عرف نسخه‌نویسی و کتابت؛ مسوده کردن‌ پیش از کتابت را گویند. 🔹تصحیح: درست کردن، والبته این واژه بار معنایی زیادی دارد. 🔹تصحیف: در نظام‌نسخه‌نویسی و عرف کاتبان، خطا کردن و خطا خواندن در نوشتن است. 🔹تعلیق: در آویختگی را گویند و بمعنی معلق بودن در هواست. 🔹تعریق: در عرف خوش‌نویسان‌، ریشه‌دار نوشتن و یا تنومند نوشتن و آشکار شدن. 🔹تنمیق: در لغت پیراستن را می‌گویند. 🔹توریخ: در عرف کاتبان نوشتن تاریخ کتابت است. 🔹توقیع: به معنی دست خط و امضا است. 🔹تزویق: در حوزه کتاب آرایی به معنی اراستن و درست کردن و نقش کردن به مرکب جیوه را گویند. 🔹راقم: کاتب ، دبیر و نویسنده و رقم کننده. 🔹راقم الحروف: کاتب و محرر کتاب را گویند. 🔹رقم: به آن قسمت از کتاب گویند که کاتب نام و نشان و تاریخ کتابت مکتوبش را یاد می‌کند. 🔹رقیمه: نوشته را گویند. 🔹کاتب: نویسنده ؛ دبیر ؛ منشی که البته کاتبان به اقسام‌گوناگونی تقسیم می‌شوند که هر کدام از آنها بار معنایی خاص خود را دارد و بیش از ده نوع کاتب دیوانی با اسامی مختلف وجود دارد. 🔹کتیبه: سنگ نوشته، کتابه، اهداییه و تقدیم نامه را گویند. 🔹کتابت: تحریر کردن‌ 🆔 @masterphd