#خوشنویسی🔵اصطلاحـات_خوشنویسـی
🔹مسوده: به معنای سیاهه و سیاه کردن و مشاقی زیاد.
🔹نگارش: به‌معنی نقش کردن ، تحریر و کتابت.
🔹نمقه: عبارتی است که کاتبان متبحر در ترقیمه‌های خود ذکر می‌کرده‌اند و واژه "کتبه" نیز مترادف آن بکار رفته است.
🔹تحریر کردن: در لغت، کشیدن، نوشتن و کتابت کردن را گویند.
🔹تخطط: به معنی خط را نیکو نوشتن
🔹ترقیم: رقم کردن؛ نوشتن و استنساخ کردن.
🔹ترکیب: در عرف خوش‌نویسان بمعنی پیوستن و متصل کردن حروف و مفردات.
🔹تسطیر: سطر بندی کردن؛ خط کشی کردن کاغذ پیش از کتابت.
🔹تسوید: در عرف نسخه‌نویسی و کتابت؛ مسوده کردن پیش از کتابت را گویند.
🔹تصحیح: درست کردن، والبته این واژه بار معنایی زیادی دارد.
🔹تصحیف: در نظام‌نسخه‌نویسی و عرف کاتبان، خطا کردن و خطا خواندن در نوشتن است.
🔹تعلیق: در آویختگی را گویند و بمعنی معلق بودن در هواست.
🔹تعریق: در عرف خوش‌نویسان، ریشه‌دار نوشتن و یا تنومند نوشتن و آشکار شدن.
🔹تنمیق: در لغت پیراستن را می‌گویند.
🔹توریخ: در عرف کاتبان نوشتن تاریخ کتابت است.
🔹توقیع: به معنی دست خط و امضا است.
🔹تزویق: در حوزه کتاب آرایی به معنی اراستن و درست کردن و نقش کردن به مرکب جیوه را گویند.
🔹راقم: کاتب ، دبیر و نویسنده و رقم کننده.
🔹راقم الحروف: کاتب و محرر کتاب را گویند.
🔹رقم: به آن قسمت از کتاب گویند که کاتب نام و نشان و تاریخ کتابت مکتوبش را یاد می‌کند.
🔹رقیمه: نوشته را گویند.
🔹کاتب: نویسنده ؛ دبیر ؛ منشی که البته کاتبان به اقسام‌گوناگونی تقسیم می‌شوند که هر کدام از آنها بار معنایی خاص خود را دارد و بیش از ده نوع کاتب دیوانی با اسامی مختلف وجود دارد.
🔹کتیبه: سنگ نوشته، کتابه، اهداییه و تقدیم نامه را گویند.
🔹کتابت: تحریر کردن
🆔 @masterphd
