زان زلف شب و میان باریک ره سخت شده‌است و سخت تاریک این محشر کبریاست یا رخ ما یصنع فیک جل باریک گفتم که ببوسمت از این دور گفتم که نشانمت به نزدیک شد بوسه تلف ز دوری راه نزدیک شد احتضار من لیک امید وصال زنده‌ام کرد کوری دو دیدهٔ اعادیک تیغی بدوان به‌جای نامه یا تعزیتی به‌جای تبریک بگذر ز فرات و پیش ما آی شد دجله دو دیدهٔ موالیک مگذار مرا ز تو بگیرند چونان که ز فارس خاک تاجیک اندازهٔ وصل تو نبودم اندازه نگه نداشتم نیک گفتند که سجده بر تو شرک است معنی است غلام شرک و تشریک من خواستمت خدا نخوانم ای شأن اجل نمی‌گذاریک بنشینم و صبر پیش گیرم دنبالهٔ کار خویش گیرم