مهمترین مسئله اقتصاد ایران
(قسمت 2 از 2)
در شرایط بحرانی که منابع به شدت در حال کاهش است، رقابتهای ناسالم بین بخشها برای بقا شکل میگیرد. هرکسی میخواهد بخش بیشتری از منابع در حال از بین رفتن را به سمت خود بکشد! هرچه منابع به دلیل فرسودگی بیشتر و از دسترس خارج شدن، کمتر شوند، شدت رقابت ناسالم برای در اختیار گرفتن آن منبع کمیاب بیشتر میشود. اقتصاد وارد جریان غارت میشود. هر بخشی و هر عاملی حاضر است هر اقدامی برای برخورداری بیشتر از منابع در حال کاهش انجام دهد. رشوه دهد، لابی کند و سهمخواهی کند. عدم شفافیت هم ضروری است در چنین ساختاری! هرچه منابع در حال از دست رفتن باشد، غارت و به تبع آن فساد بیشتر خواهد شد.
کار به جائی رسیده که به تولید کننده میگوییم قبل از پیک بعدی، باید برق مورد نیاز خودت را خودت تأمین کنی! در واقع، به آن فرد میگوییم خونی نیست که تزریق کنیم، بخشی از خون را خودت تولید کن! این در حالی است که بسیاری از تولید کنندگان، تولیدشان از صرفه اقتصادی خارج شده یا خارج خواهد شد.
استمرار فرآیندهای بحرانساز و تشدید مداوم بحرانها، بسیار مهمتر از خود بحران است. ابتدا باید فرآیندهای بحرانساز رفع شوند. باید فرد را از مقابل پتک کنار کشید
(دسترسی به بخش اول این مطلب)https://t.center/maolad