هیچ صیّادی در جوی حقیری که به گودالی می‌ریزد، مرواریدی صید نخواهد کرد! اگر به خانهٔ من آمدی، برای من ای مهربان چراغ بیار و یک دریچه که از آن به ازدحامِ کوچهٔ خوش‌بخت بنگرم. صدا، صدا، صدا، تنها صداست که می‌ماند. این جهان پُرِ از صدای حرکتِ پاهای مردمی‌ست که همچنان که تو را می‌بوسند در ذهن خود طناب دارِ تو را می‌بافند. چراغ‌های رابطه تاریکند... پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنی‌ست! می‌توان با زیرکی تحقیر کرد هر معمّای شگفتی را! پیشانی ار ز داغِ گناهی سیه شود بهتر ز داغِ مُهرِ نماز از سرِ ریا! نام خدا نبردن از آن به که زیر لب بهرِ فریب خَلق بگویی: خدا، خدا! در سرزمین قدکوتاهان معیارهای سنجش همیشه بر مدار صفر سفر کرده‌اند... (فروغ فرخ‌زاد) https://t.center/joinchat/AAAAAD7Fssu7AgJ7o97tgw