خاقانیا ز نان‌طلبی آب رخ مریز کآن حرص کآبِ رخ بَرَد آهنگ جان کند آدم ز حرصِ گندم نان‌ناشده چه دید با آدمی مطالبهٔ نان همان کند بس مور کو به بردن نان‌ریزه‌ای ز راه پی‌سودهٔ کسان شود و جان زیان کند آن طفل بین که ماهیکان چون کند شکار بر سوزن خمیده چو یک‌ پاره نان کند از آدمی چه طُرفه که ماهی در آب نیز جان را ز حرص در سرِ کار دهان کند دیوان خاقانی شروانی، به کوشش ضیاءالدّین سجادی، ص ۸۶۰ https://t.center/joinchat/AAAAAD7Fssu7AgJ7o97tgw