این بیت زیبا از صائب تبریزی به عمق تفکر شاعر درباره دنیا و معنای زندگی اشاره دارد. در اینجا، شاعر به دوگانگی بین دنیا و حقیقت اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه انسان می‌تواند در دام دنیا گرفتار شود. شرح بیت: - "غافل از حق به گرفتاری دنیا نشوم": در این بخش، شاعر می‌گوید که نمی‌خواهد از حقیقت غافل شود و در دام دنیا گرفتار گردد. او به اهمیت توجه به حقیقت و معنای عمیق زندگی اشاره می‌کند و هشدار می‌دهد که دنیا می‌تواند انسان را از مسیر درست منحرف کند. - "گره دام بود سبحه صد دانه من": در اینجا، شاعر به سبحه (دانه‌های تسبیح) اشاره می‌کند که نماد ذکر و یاد خداوند است. او می‌گوید که اگر دنیای مادی به مانند دام باشد، او به یاد خدا و ذکر او متصل است. این جمله نشان‌دهنده این است که با وجود مشکلات و گرفتاری‌های دنیا، او به یاد خداوند و حقیقت باقی می‌ماند. در کل، این بیت به ما یادآوری می‌کند که در دنیای پر از چالش و گرفتاری، باید به حقیقت و معنای زندگی توجه کنیم و از غفلت دوری کنیم. صائب تبریزی با این شعر به ما می‌آموزد که ذکر و یاد خدا می‌تواند ما را از دام‌های دنیا نجات دهد. @mahfelshearvaava