زمانی که ایبسن*می‌خوانم گاهی حتی نمی‌دانیم چه می‌خواهیم و همین ندانستن‌ باعث می‌شود داشته‌هایمان را قدر ندانیم. گاهی صدای مصمّم مغزمان را نمی‌شنویم و آواز مردّد دل، گوش‌مان را پر می‌کند. گاهی نتیجه‌ی آشوب دانسته‌های بی‌ایمان به گرداب ناشناخته‌ها می‌کشاندمان. گاهی هرآنچه که باید داریم و از این دارایی بی‌اطلاعیم. گاهی زنگار‌های روح در برابر مغزمان می‌ایستند. گاهی نفس بوی‌ناک هوس جان اندیشه‌مان را می‌گیرد. گاهی حتی نمی‌دانیم که چه‌چیزی را نمی‌دانیم و باز در پی پاسخ‌یم. گاهی نه دل می‌شناسیم نه دلبر و باز برای آن ناشناخته،‌ جایگزین می‌جوییم. گاهی درِ باغ سبزی که نشان‌مان می‌دهند باعث می‌شود تمام آنچه سال‌ها داشته‌ایم را از دست بدهیم. *هنریک ایبسن، نمایشنامه‌نویس نروژی | جملاتی که با خواندن آثار ایبسن در سرم شناور می‌شوند. #گاهی‌ایبسن‌دیوانه‌ام‌می‌کند #پاره‌نویسی @mahdiseghbal