🔴 پیروزی انقلاب مردم سوریه پس از 14 سال ✍ مرضیه حاجی هاشمی 🗒 کدام زنجیره رویدادها منتهی به پیروزی شد؟ در ۲۷ نوامبر (هفتم آذر) ائتلافی از مبارزان مخالف دولت بشار اسد، یک حمله بزرگ را علیه نیروهای طرفدار دولت آغاز کردند. اولین حمله در خط مقدم بین «ادلب» تحت کنترل مخالفان و استان همجوار «حلب» صورت گرفت. سه روز بعد، جنگجویان مخالف، دومین شهر بزرگ سوریه، حلب را تصرف کردند. ⬅️ این حمله که عملیات «بازدارندگی از تجاوز» نام داشت، توسط چندین گروه مخالف مسلح سوری به رهبری «هیات تحریر الشام» (HTS) و با حمایت جناح های متحد تحت حمایت ترکیه انجام شد. ‏HTS به رهبری «ابومحمد الجولانی» بزرگترین و سازماندهی شده ترین گروهی است که سال ها قبل از این حمله بر استان «ادلب» حکومت می کرد. دیگر گروه‌هایی که در این عملیات شرکت کردند، «جبهه ملی برای آزادی»، «احرار الشام»، «جیش‌العزه» و «جنبش نورالدین الزنکی» و همچنین گروه‌های تحت حمایت «ترکیه» زیر چتر «ارتش ملی سوریه» بودند. ⬅️ شورشیان به سرعت پیشروی کردند و در عرض چند روز، «حماه» و «حمص» را گرفتند، شهری که در سالهای اولیه جنگ، زمانی «پایتخت انقلاب» نامیده می شد. روز شنبه، درعا - زادگاه قیام ۲٠۱۱ - نیز از کنترل دولت خارج شد. مخالفان به لاذقیه و طرطوس - استان‌های ساحلی - که به عنوان پایگاه‌های اسد شناخته می‌شوند، وارد نشدند. این دو شهر، طبق توافق ترکیه و روسیه،  مکان امنی برای روس ها و دیگر حامیان بشار اسد در نظر گرفته شد تا بدان بگریزند. ⬅️ ارتش سوریه اعلام کرد که در حال «استقرار مجدد و جابجایی» در استان و نزدیکی سویدا است؛ اما به نظر می‌رسید که این امر ناکام ماند. دیده‌بان حقوق بشر سوریه (SOHR)، مستقر در بریتانیا، اعلام کرد که نیروهای سوری در حال عقب‌نشینی از مواضع قنیطره، نزدیک بلندی‌های جولان هستند. ⬅️ چرا شهرها به این سرعت سقوط کرد؟ سوریه در حالی که اقتصادش رو به وخامت گذاشته بود، با بحران اقتصادی، دست و پنجه نرم می کرد و برای همین بود که طبق گزارش ها، به تجارت غیرقانونی داروی روانگردان «کاپتاگون» به میزان زیادی روی آورد. به دلیل این اوضاع، اسد بیش از گذشته منفور مردم شده بود؛ زیرا مردم برای زنده ماندن تلاش می کردند؛ ولی هر سال زندگی را سخت و دشوارتر می یافتند، از جمله سربازان او که اکثریت آنها نمی خواستند، برای او بجنگند. طبق گزارش ها، سربازان و افسران پلیس، پست های خود را رها می کردند، سلاح های خود را تحویل می دادند و پیش از پیشروی مخالفان می گریختند. از نظر نظامی نیز، رژیم اسد برای سال‌ها ضعیف بوده و همیشه به حمایت نظامی روسیه و ایران متکی بوده است؛ اما این دو کشور به دلیل درگیری های نظامی و مشکلات اقتصادی خود نتوانستند، ارتش متزلزل سوریه را نجات دهند. ⬅️ اسد نیمه شب گریخت و هنوز کسی نمی داند، او کجاست. به گفته «محمد قاضی الجلالی»، نخست وزیر سوریه که شنبه شب به وب سایت العربیه گفت، او و «علی عباس» وزیر دفاعش هر دو در مکان های نامعلومی هستند. به گفته «رامی عبدالرحمن»، رئیس SOHR، اسد از طریق فرودگاه بین‌المللی دمشق، سوریه را در حالی که ارتش امنیت آن را تامین می‌کرد، ترک کرد. سپس سربازان، اندکی بعد دمشق را رها کردند و جنگجویان مخالف کنترل آن را به دست گرفتند. ⬅️ الجلالی نخست وزیر، بامداد روز یکشنبه با مطبوعات صحبت کرد و گفت که برای اطمینان از ادامه اوضاع باقی مانده است. همزمان با اعلام خروج اسد، دمشق، حمص و دیگر شهرهای سوریه جشن‌هایی به پا کردند. مبارزان اپوزیسیون، در طول پیشروی خود زندان های رژیم را گشوده و زندانیان عقیدتی را که در داخل آن، نگهداری می شوند، آزاد کردند. ‏HTS اعلام کرد که جنگجویانش به زندان در حومه پایتخت هجوم بردند و «پایان دوران استبداد در زندان صدنایا» را اعلام کردند، تأسیساتی که مترادف با بدنام ترین سوء استفاده های رژیم اسد است. SOHR تأیید کرد که «درهای زندان بدنام صیدنایا... به روی هزاران زندانی که در طول حکومت رژیم توسط دستگاه امنیتی زندانی بودند، باز شده است». ⬅️ سوالی که مطرح است، این است که چه در پیش روی سوریه است؟ پتانسیل زیادی برای سوریه وجود دارد، همانطور که در صورت عدم همکاری طرف های مختلف، دام های احتمالی نیز وجود دارد. الجلالی در یک بیانیه ویدئویی گفت که کابینه وی آماده است تا «دست خود را به سوی مخالفان دراز کند» و وظایف خود را به دولت انتقالی واگذار کند. الجلالی در سخنرانی خود در فیسبوک گفت: «این کشور می تواند یک کشور عادی باشد که روابط خوبی با همسایگان خود و جهان برقرار می کند...»؛ اما این موضوع به رهبر آینده منتخب مردم سوریه بستگی دارد. الجولانی، رهبر HTS در بیانیه‌ای در رسانه‌های اجتماعی گفت که «موسسات عمومی تا زمان تحویل رسمی، تحت نظارت نخست وزیر باقی خواهند ماند». برگرفته از الجزیره انگلیسی https://t.center/M_Hajihashemi_iran1