لفور سرزمین زیبایی

گمانه زنی #گورستان_اسبوکلای_لفور_سوادکوه

روی تدفین ها و اطراف آن به طور قطع اجساد در هنگام تدفین درون تابوتی چوبی قرار داشتند.
با توجه به اینکه این تدفین ها متعلق به سده های اولیه ی اسلامی بوده، می تواند بیانگر این مطلب باشد که احتمالا مردمان این ناحیه پس از قبول اسلام همچنان به بعضی از سنت ها و رسوم بیش از اسلام خود پایبند بودند و به همین جهت بر اساس اعتقادات گذشته خود نمی خواستند اموات به طور مستقیم با خاک تماس داشته باشند. به همین جهت مردگان خود را داخل تابوت های چوبی با بست های آهنی قرار داده و پس از آن بر اساس اعتقادات جدید خود آنها را رو به قبله دفن کردند.
مورخان قرون میانه ی اسلام از جمله ابن اسفندیار در کتاب تاریخ طبرستان خود بارها به این موضوع اشاره کرده است که نواحی کوهستانی مازندران یکی از آخرین مناطقی بود که دین اسلام را قبول کرد و اعراب تا قرن سوم هجری نتوانستند به این منطقه وارد شوند و اگر هم لشکرکشی از سوی آنها صورت گرفته با شکست مواجه شد.
بنابراین اگر پیشرفت تدریجی اسلام را در این مناطق در نظر داشته باشیم، بی تردید چندین قرن گذشت تا دین اسلام در این منطقه مورد قبول واقع شود. با توجه به متون تاریخی که به لفور اشاره دارد و مدارکی که در این گورستان به دست آمد، این احتمال می تواند مطرح شود که صاحبان این گورها نومسلمانانی بودند که در یک دوره ی انتقالی از اعتقادات پیش از اسلام به دوران اسلامی زندگی می کردند و این موضوع در این تدفین ها که رو به قبله، ولی اجساد در تابوت های چوبی قرار دارد کاملا مشخص شده است.
بنابراین اثبات این موضوع مستلزم کاوش و مطالعه ی بیشتر در این محوطه می باشد. با توجه به اینکه تنها ۳ گور متعلق به این دوره مورد کاوش و مطالعه قرار گرفته، مطالب عنوان شده نیز در حد یک فرضیه باقی خواهد ماند.

نویسنده: #مهدی_عابدینی_عراقی


🇯‌🇴‌🇮‌🇳
@LafoorMyCountry

برای حمایت از ما، لینک بالا را👆👆به گروه ها و دوستانتان فوروارد کنید.

گمانه زنی #گورستان_اسبوکلای_لفور_سوادکوه
نویسنده: #مهدی_عابدینی_عراقی

شهرستان سوادکوه در مرکز استان مازندران با مساحت ۲۰۷۸ کیلومتر مربع و با مختصات ۲۳/۳۶ حداکثر عرض شمالی و ۳۵/۴۹ حداقل عرض شمالی و ۵۳/۱۴ حداکثر طول شرقی و ۵۲/۳۹ حداقل طول شرقی از شمال به شهرستان قائم شهر از غرب به شهرستان بابل از جنوب به شهرستان فیروزکوه و استان تهران از شرق به بخش دودانگه ی شهرستان ساری و از جنوب شرق به شهرستان شهمیرزاد و استان سمنان منتهی می شود. سوادکوه دارای دو بخش مرکزی و شیرگاه، چهار شهر پل سفید، زیرآب الاشت، شیرگاه و شش دهستان لفور، کسیلیان، شرق و غرب شیرگاه، سرخ کلا، راستوپی و ولوپی و تعداد ۱۷۶ روستا می باشد.
بیشتر مساحت این شهرستان را دره های عمیق و کوههای بلند فراگرفته است و تنها بخشی از قسمت شمالی آن در حاشیه ی رودخانه ی تالار به صورت جلگه ای است و کوههای آن نیز از جنوب به شمال دارای ارتفاع کمتر و دره ها دارای وسعت بیشتر می باشد. بلندترین قله های شهرستان سوادکوه قدمگاه، ارفع کوه و سنگر، بیش از ۳۵۰۰ متر ارتفاع دارند و سرچشمه ی رودهای تالار و بابلرود که قسمت اعظم روستاها و زمین های کشاورزی شهرستان های قائم شهر، بابل، بابلسر و جویبار را مشروب مینماید در ارتفاعات و کوههای سوادکوه قرار گرفته اند و اکثر روستاها نیز از گذشته در حاشیه ی سرشاخه های متعدد این دو رود شکل گرفته اند
این شهرستان در قسمت جنوب به علت کوهستانی و دور بودن از دریا و ارتفاع بیش از ۱۰۰۰ متر از سطح دریا دارای آب و هوای سرد و کوهستانی و در قسمت شمالی آن که بیشتر به صورت جلگه ای و ارتفاع آن زیر ۵۰۰ متر از سطح دریا است، آب و هوا معتدل و مرطوب می باشد. گویش مردم شهرستان سوادکوه مازندرانی با اندکی تغییر لهجه در جنوب و شمال آن میباشد.
از نظر کشاورزی، وسعت اراضی مزروعی در کل شهرستان کم است و کمبود زمین حاصل خيز به ویژه در قسمت جنوب، وسعت زیاد جنگل در قسمت مرکز و شمال کوهستانی بودن منطقه، آب و هوای کوهستانی، روش کشت ساده و سنتی و شیب زیاد زمین، مقدار محصول کشاورزی را تا حد مصرف خانواده پایین آورده است. محصولات مهم کشاورزی آن شامل برنج، گندم، جو و نیشکر در شمال سوادکوه می باشد. پرورش دام و طیور و زنبور عسل و کرم ابریشم نیز با توجه به شرایط اقلیمی در کنار کشاورزی رواج دارد، ولی در قسمت های مرتفع و جنوبی سوادکوه به عنوان شغل اصلی مردم محسوب شده و کشاورزی در درجه ی دوم اهمیت قرار دارد. همچنین صنایع دستی مانند جاجیم، چادر شب، جوراب، دستکش، چوقا، نمدمالی و صنایع چوبی نیز برای مصرف خانواده و فروش در روستاهای سوادکوه دیده میشود.

#لفور
دهستان لفور در ۳۰ کیلومتری جنوب غرب شهر شیرگاه قرار گرفته است و از شمال به دهستان شرق و غرب شیرگاه، از شرق به دهستان سرخ کلا، از جنوب به دهستان ولوپی و آلاشت و از غرب به شهرستان بابل محدود است. لفور دارای ۲۹ روستاست که از این تعداد ۱۰ روستا به دلیل احداث سد البرز، خالی از سکنه شده است این منطقه در کوه پایه های شمالی و پوشیده از جنگل البرز مرکزی قرار گرفته است و ارتفاع آن از سطح دریا بین ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ متر می باشد و تمامی روستاهای منطقه لفور در حاشیه ی سه رودخانه آذر رود، کار سنگ رود و گالشرود (اسکلیم رود) شکل گرفته اند و از به هم پیوستن این سه رود و رودخانه می بابلگی، رودخانه ی پایل شکل می گیرد.
شغل اصلی مردم لفور کشاورزی و دامداری می باشد. زمین های حاصلخیز که در نتیجه ی آبرفت رودهای لفور به وجود آمده، به مردمان این ناحیه کشت محصولات کشاورزی به ویژه برنج را در دره ها امکان می دهد. همچنین دامداری سنتی در این ناحیه بسیار رونق دارد. دامداران زمستان را در ناحیهی لفور و تابستان را در ارتفاعات دهستان ولوپی و آلاشت به سر می برند. در کنار این دو شغل زنبورداری و پرورش کرم ابریشم نیز از گذشته در لفور رونق داشته است.

با احداث سد البرز تقريبا نیمی از جمعیت لفور مهاجرت کردند و در شهرهای اطراف ساکن شده اند.
بررسی و شناسایی آثار محوطه ی سد البرز در تاریخ ۱۳۸۳/۱۱/۱۵ بررسی منطقه آغاز گردید و طبق برنامه ی زمان بندی شده در مدت ۱۵ روز تمامی مناطق پشت سد البرز و حتی قسمت هایی خارج از آن نیز مورد بررسی پیمایشی قرار گرفت و با توجه به این مطلب که پس از ساخت سد البرز، خط تراز آب دریاچه ی آن ۳۰۵ تا ۳۰۷ متر بالاتر از آبهای آزاد خواهد بود. هیات مطالعات باستان شناختی محوطه ی سد البرز برای اطمینان بیشتر و اینکه در آینده زمین های مجاور دریاچه ی سد البرز رانش خواهد کرد، تا ارتفاع ۳۳۵ متری را که در حقیقت ۳۰ متر بالاتر از خط تراز آب دریاچه میباشد مورد شناسایی ومطالعه قرارداد.
ادامه👇👇👇

🇯‌🇴‌🇮‌🇳
@LafoorMyCountry

برای حمایت از ما، لینک بالا را👆👆به گروه ها و دوستانتان فوروارد کنید.

یادداشتی درباره دانه های جوی یافت شده در #گورستان_عصرآهن_لفورک_لفور_سوادکوه

نویسندگان: #مهدی_عابدینی_عراقی
#لورنزو_کستانتینی
ترجمه: #نازیلا_ابراهیمی

چکیده👇
گیاه باستان شناسی یکی از علوم میان رشته ای باستان شناسی و رشته ای تخصصی از باستان شناسی محیطی است که به بررسی بقایای گیاهی به دست آمده از محوطه های باستانی می پردازد. به طور معمول دلیل مطالعات گیاه باستان شناسی کشف بقایای گیاهان و مطالعه فسیل دانه ها و جوانه های یافت شده در محوطه های باستانی است. بقایای گیاهی به دست آمده از کاوش ها داده های مهمی را در مورد نحوه امرار معاش و ارتباط مردم با گیاهان در اختیار قرار می دهد.
طی کاوش #گورستان_لفورک_سوادکوه، در یکی از گورها تعدادی دانه گیاهی کربن شده به دست آمد که پس از بررسی و مطالعه مشخص شد؛ از نوع #جو بوده است. اندازه این دانه های جو با دیگر دانه های یافته شده مربوط به عصرآهن ایران مطابقت دارد. این بررسی دارای اهمیت بسزایی است؛ زیرا تحلیل تفاوت های اندازه ای میان یافته های مختلف می تواند بیانگر نوع خاک، سطح کود و نوسانات آب و هوایی؛ همچنین فرآیندهای مختلف صورت گرفته بر محصول یا آفات باشد؛ شواهد گیاه باستان شناسی به دست آمده از گورستان لفورک نشان دهنده اقتصاد معیشتی وابسته به کشاورزی و دامپروری جامعه ساکن در این مکان و تداوم و استمرار این سبک از معیشت در منطقه از عصر آهن تا به امروز است.

مقدمه👇
تا پیش از سال ۱۳۸۳ هیچ یک از هیات های باستان شناسی در منطقه لفور اقدام به بررسی، گمانه زنی یا کاوش نکرده بود. هیات مطالعات باستان شناسی محوطه سد البرز لفور اولین هیاتی بود که در این منطقه از نظر باستان شناسی، مردم نگاری، بافت روستایی، جغرافیای تاریخی و تاریخ اقدام به مطالعه و پژوهش کرد. این پژوهش منجر به شناسایی نزدیک به ۵۰ بنا و محوطه تاریخی شامل گورستان، تپه باستانی، قلعه، تكیه، مسجد، بقعه، سقانفار، حمام قدیمی و... شد. همچنین در محوطه تاریخی منطته لفور نیز گمانه زنی و کاوش انجام شد. در سال ۱۳۸۷ نیز مرحله دوم مطالعات محوطه سد البرز لفور به اجرا درآمد که شامل ادامه کاوش گورستان عصرآهن لفورک و گورستان دوره ساسانی #میرارکلا شد.
مهم ترین دلیل این کم توجهی به منطقه لفور عدم دسترسی و نبود راه ارتباطی مناسب تا اوایل دهه هفتاد، همچنین جنگلی و کوهستانی بودن منطقه است که این موضوع امروزه نیز بررسی های باستان شناختی را در این منطقه بسیار دشوار و طاقت فرسا می کند.

یکی از محوطه های مهمی که در پی بررسی های باستان شناسی سال ۱۳۸۳ مورد شناسایی و سپس کاوش قرار گرفت، گورستان عصر آهن لفورک است. این محوطه در کنار روستای متروکه لفورک و در مرکز دهستان لفور سوادکوه به مختصات 11/7 13 36:N و 34/5 و05248: E و ارتفاع ۳۱۰ متر از سطح آبهای آزاد و در نقطه تلاقی سه رودخانه کارسنگ رود، آذررود و اسکلیم رود قرار گرفته بود، پس از آبگیری سد البرز بقایای این گورستان به شکل یک جزیره زیبا درمیان دریاچه سد خودنمایی می کند،
در اثر انحلال و تخریب طبقات سنگی؛ همچنین حمل مواد حاصل از این رودخانه ها مقداری رسوبات آبرفتی در منطقه بر جای گذاشته شده است؛ ضخامت متوسط این رسوبات در دره های اصلی بین ۳۰ تا ۴۵ متر می رسد. در کناره ها، پادگانه های آبرفتی متعددی از رسوبات مذکور بر جای مانده است. این رسوبات که در دشت سیلابی رودخانه های آذررود و کارسنگ رود و اسکلیم رود قرارگرفته اند محل بسیار مناسبی برای استقرار وسکونت انسان ها محسوب می شوند،
در واقع مردمان زیادی با توجه به فراوانی آب و زمین بسیار حاصلخیز به سکونت و کشاورزی در این منطقه از گذشته بسیار دور تا زمان آبگیری سد البرز اقدام کردند.

طی دو فصل کاوش در گورستان لفورک در سال های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۷ تعداد ۲۱ تدفین انسان بالغ، نوجوان و کودک به دست آمد که همگی متعلق به عصر آهن III است. گورها به دلیل فرسایش خاک و فعالیت های کشاورزی در عمق ۶۰ سانتیمتری از رأس تپه و تعدادی از قبور حتی در عمق ۱۰ سانتیمتری از سطح در شيب محوطه به دست آمده است. وضعیتی که در تدفینهای گورستان لفورک عمومیت دارد، دفن اجساد به پهلوی چپ و راست با پاهای جمع شده یا تاق باز بوده است. تدفین زنان همگی به صورت تاق باز و در جهت شمال شرقی-جنوب غربی و مردان بالغ در جهت شمال شرقی-جنوب غربی به دو حالت تاق باز و خوابیده به پلو با پاهای جمع شده است. تدفین تاق باز در کودکان مشاهده نشد، کودکان دختر همگی در جهت شمالی-جنوبی و خوابیده به پهلوی چپ و راست بوده است.

ادامه دارد...


🇯‌🇴‌🇮‌🇳
@LafoorMyCountry

برای حمایت از ما، لینک بالا را👆👆به گروه ها و دوستانتان فوروارد کنید.