کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

#یک‌_کتاب

علی‌اشرف درویشیان این قصه‌ها را در زندان حکومت پهلوی نوشته و در سال ۱۳۵۶ به پایان رسانده و بازنویسی آن را در سال ۱۳۵۸ انجام داده است. در یکی از صفحه‌های کتاب قصه‌های بند می‌خوانیم:

«از دریچه کوچک نزدیک سقف که روى دیوار مقابل در آهنى سلول قرار داشت، آسمان را مى‌دیدم. به اندازه یک کف دست، آبى سیر و یک نصفه ستاره. ارزش و قدر آن همه ستاره را ندانستم. آن همه شب‌ها، آن آسمان‌هاى بزرگ و بى‌مدعى. آن آسمان درندشت و حالا یک تکه آسمان و یک خرده ستاره که باید بارها سرم را جابه‌جا کنم تا چشمم درست بیفتد وسط میله‌ها و تورى فلزى و دریچه تا ببینمش. از دور صداى جیغ مى‌آمد مثل همیشه، نگهبان‌ها قدم مى‌زدند مثل همیشه و من دلهره داشتم مثل همیشه. چه وقت بود که دلهره نداشته باشم؟یا دلهره آمدن پدر بود به خانه، یا دلهره مدرسه و مشق ننوشتن، یا دلهره امتحان و پشت در اتاق امتحان ایستادن. همه‌اش دلهره، مگر انسان چقدر طاقت دارد؟یک عمر از معلم‌ها کتک خوردم که بخوان و بخوان! دَرست را بخوان! و حالا کتک مى‌خورم که چرا خواندى؟چرا خواندى؟از کى گرفتى؟ از کجا آوردى؟و اینک این جیغ جان‌خراش! کیست که شکنجه مى‌شود؟...»
#علی‌اشرف_درویشیان

«من خواب‌های هولناک و نازیبا بیشتر می‌بینم. اما زیباترین خوابی که دیده‌ام خوابی است که در سلول انفرادی در کمیته‌ی شهربانی در سال ۱٣۵٣ دیدم. شش ماه بود که در سلول بودم و یک شب خواب دیدم که در کنار رودخانه‌ی بزرگی ایستاده‌ام. رودخانه‌ای پُر تلاطم و خروشان. اما زلال مثل رودخانه‌ی ریژاب کرمانشاه. ناگهان دیدم که در برابرم خانه‌های چهار طبقه قرار دارد. به آن خانه نزدیک شدم. طبقه‌ی اول پُر از زولبیا و بامیه بود. خوردم و به طبقه‌ی دوم رفتم. باز پُر از بامیه بود. (بازهم خوردم) طبقه سوم پُر از باقلواهای برشته و پُر از شهد بود. (باز هم خوردم) به طبقه‌ی چهارم که رسیدم دیدم همسرم با لباسی آبی (رنگی که دوست دارم) ایستاده است. به او نزدیک شدم که دستش را بگیرم، ناگهان کسی فریاد زد: ایست. و به یاد آوردم که باید به زندان برگردم. از خواب پریدم.»

✍ برگرفته از مصاحبه #علی‌اشرف_درویشیان با مجله معیار

🥀🥀🥀

«با ننه پنج روز تمام کنار دیوار مدرسه‌ی رازی، پایین‌تر از بازار مسگرها نشستیم.اسمم را نمی‌نوشتند. پارتی نداشتیم.
می‌گفتند جا ندارند.اما وقتی مهدی که پدرش کارمند شرکت نفت بود، برای اسم‌نویسی آمد، مستخدم مدرسه به آن‌ها راه داد تا داخل شوند.
مهدی همکلاس من بود، املا را از روی دست من می‌نوشت، نقاشی‌اش را من می‌کشیدم، حسابش را با من می‌خواند در عوض برایم مجله می‌آورد تا بخوانم.»

#علی‌اشرف_درویشیان
#آبشوران

https://t.center/tajrobeneveshtan

🔴 بیانیه

🔹به دنبال جلوگیری ماموران امنیتی از برگزاری مراسم سالگرد #علی‌اشرف_درویشیان کانون نویسندگان ایران بیانیه منتشر کرد. در بخشی از این بیانیه که امروز منتشر شد آمده‌است: « کانون نویسندگان ایران برپایی مراسم سالگرد درویشیان را حق مسلم خانواده‌ی او می‌داند». در ادامه بیانیه کانون "محروم ساختن خانواده‌ی" درویشیان و مردم از برگزاری مراسم را محکوم کرده‌است.

🔻متن کامل بیانیه:
بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران
درباره‌ی لغو مراسم سالگرد درگذشت علی‌اشرف درویشیان

در پی اعلام خانواده‌ی علی‌اشرف درویشیان مبنی بر برگزاری مراسم سالگرد درگذشت این نویسنده‌ی سرشناس و عضو برجسته‌ی کانون نویسندگان ایران در روز جمعه چهارم آبان ۱۳۹۷، مقامات امنیتی طی تماسی با خانواده ی زنده یاد درویشیان آنان را از برگزاری این مراسم بازداشتند، و بدین‌سان با پایمال کردن ابتدایی‌ترین حقوق انسان‌ها، هراس خود را از حضور مردم حتی در مراسم سالگرد معمولی و رایج برای یک نویسنده‌ی مردمی به نمایش گذاشتند.
این اجحاف آشکار البته پاسخی مفصل و درخور را می‌طلبد، اما در حد یک واکنش فوری نیز نباید آن را بی پاسخ گذاشت. کانون نویسندگان ایران برپایی مراسم سالگرد درویشیان را حق مسلم خانواده‌ی او می داند و محروم ساختن خانواده‌ی او، مردم، دوستان، یاران به ویژه اهالی ادبیات و فرهنگ پیشرو را از برگزارکردن مراسم بزرگداشت برای این نویسنده‌ی نامدار محکوم می کند.
کانون نویسندگان ایران
۳ آبان ۱۳۹۷

#کانون_نویسندگان_ایران


@khamahangy

🔴 ممنوعیت برگزاری مراسم یکمین سالگرد درگذشت #علی‌اشرف_درویشیان

روز گذشته ماموران وزارت اطلاعات در تماس تلفنی با شهناز دارابیان همسر علی‌اشرف درویشیان و گلبرگ دختر او گفته‌اند که باید مراسم اعلام شده به مناسبت نخستین سالگرد درگذشت درویشیان را لغو کنند. روز پیش از آن همسر و فرزندان علی اشرف درویشیان با انتشار اطلاعیه از برگزاری مراسم سالگرد درویشیان در بهشت سکینه کرج خبر داده بودند. به گفته‌ی مطلعان بهانه‌ی وزارت اطلاعات برای برهم زدن مراسم "سوء استفاده‌ی ضد انقلاب از مراسم" بوده است. این وزارت تاکید داشته که "به هیچ وجه نباید مراسم برگزار شود. فقط خانواده و فامیل نزدیک می توانند ساعت ده – یازده صبح جمعه بر سر مزار رفته و فاتحه بخوانند". در پی این ممانعت تهدیدآمیز خانواده‌ی درویشیان اطلاعیه‌‌ منتشر کرد و خبر داد که به "اجبار" مراسم لغو شده است.
در ابتدای آذر ماه سال گذشته نیز یک نهاد امنیتی مراسم بزرگداشت علی‌اشرف درویشیان را در حالی که چند ساعت به اجرای آن مانده بود ممنوع کرد. این مراسم را کانون نویسنگان ایران برنامه‌ریزی کرده بود. ماموران در تماس با مدیر سالن گفته بودند که نباید سالن را در اختیار کانون قرار دهد.
خاکسپاری پیکر علی‌اشرف درویشیان اما با حضور انبوه جمعیت انجام گرفت. روز دوشنبه هشتم آبان 1396 هزاران نفر در گورستان بهشت سکینه کرج به بدرقه‌ی نویسنده محبوبشان رفتند، عکس‌ها و پوسترهای او را بر سر دست گرفتند و با خواندن شعر و سرود دست جمعی با او وداع کردند. ماموران امنیتی البته بسیار بودند اما هیچ مداخله‌ی آشکاری نکردند.

✔️ برگرفته از کانال #کانون_نویسندگان_ایران

@khamahangy
تماس با ما @hkomite