خاطرات سفر با طعم تاريخ و فرهنگ

و به روزی که او ازدواج کرد باز گردی؟
و هنگامی که کشیش کلیسا (هنگام خواندن عقد)
می‌پرسد: آیا کسی مخالف است؟ برخیز و فریاد بزن
«من موافق نیستم»



#شاعر
#شعر
#زبان_چینی
#زبان_انگلیسی
#گفتگو
#گفتگو_با_افراد
#غذا
#پکن
#چین

@khateratesafarhayesafari

گفتگو با مونوگ شاعر چینی(گفتگو با افراد ۱۱)

یکی از اتفاقات جالبی که در سفر چین برایم رخ داد، ملاقات ناگهانی با یک خانم شاعر ۲۸ ساله در پکن بود. بعد از بازدید از معبد لاما در کافه‌ای قهوه می خوردم که به طور تصادفی با مونوگ (Monog) آشنا شدم و با هم صحبت کردیم. او به خلاف بسیاری از چینی‌ها زبان انگلیسی را نسبتا‌ً خوب صحبت می‌کرد. به او گفتم که مسافرم و به زودی پکن را ترک خواهم کرد. مونوگ غمگین بود و می‌گفت که تازه از دوست پسر انگلیسی‌اش جدا شده است. پرسیدم دربارهٔ چه شعر می‌گوید؟ گفت دربارهٔ همه چیز. مونوگ به انگلیسی هم شعر گفته بود و یکی از این شعرها را نشانم داد. ظاهراً دوست پسرش نیز با توجه به این که اهل انگلستان بوده در ادیت کردن شعرهای انگلیسی مونوگ به او کمک می کرده است. مونوگ هنوز امید داشت که دوست پسرش برگردد و بتوانند با هم ادامه دهند اما می گفت اگر برنگردد فعلا تا مدت‌ها تصمیم ندارد رابطهٔ جدیدی را آغاز کند و می‌خواهد به شدت وقتش را صرف شعر و کار کند. می گفت دنبال این است که به شعرهایش وضعیت تجاری‌تری بدهد. می خواست با یک شرکت تولید لباس قرارداد ببندد تا از شعرهایش بر روی لباس‌ها استفاده شود و بتواند بیشتر پول در بیاورد. از او دربارهٔ کپی رایت در چین پرسیدم. می گفت که کپی رایت در چین به نحوی داخلی وجود دارد و اگر او با شرکتی قرارداد ببندد، شرکت‌های دیگر حق نخواهند داشت از اشعار او استفاده کنند. او می گفت قبلاً فوق العاده آرمانگرا بوده، فقط ادبیات و شعر برایش مهم بوده و به اهمیت پول توجه نمی کرده ولی الان فهمیده که پول نیز اهمیت دارد و می خواهد بخشی از وقتش را صرف پول در آوردن کند. اما با همه اینها مونوگ سرشار از عشق به ادبیات و شعر بود. می گفت پولدارها و تجار با مرگشان ثروتشان بر باد می رود ولی شاعران برای نسل‌ها شعرشان در میان مردم می ماند و خوانده می شود. از شهرتش و این که در میان شعردوستان چین کمابیش شناخته شده است، به خود‌ می‌بالید. دنبال ترجمه کردن کتاب‌هایش به زبان‌های مختلف و عرضه کردن آنها دربازارهای کشورهای دیگر بود. از من دربارهٔ ایران پرسید من گفتم که متاسفانه در ایران هیچ کپی‌رایتی وجود ندارد و چه بسا پس از مدتی کتاب منتشر شده‌اش را به صورت پی دی اف در شبکه‌های مجازی ببیند. می‌گفت علاقه‌مند است که به ایران سفر کند و با شاعران ایرانی آشنا شود. به او قول دادم اگر بخواهد به ایران سفر کند در حد توان کمکش خواهم کرد. حتی دربارهٔ پوشش خانم‌ها در ایران هم از من پرسید تلاش کردم طوری راهنمایی‌اش کنم که در صورت سفر به ایران در این زمینه با مشکلی مواجه نشود. صحبتمان با مونوگ کمی به مسائل سیاسی هم کشیده شد. از او دربارهٔ شی جین پینگ رهبر چین پرسیدم. می گفت اسم او را در شبکه‌های اجتماعی نمی‌شود تایپ کرد. حتی اگر کلمه‌ای شبیه اسمش هم باشد شبکه های اجتماعی چینی آن را پس می‌زنند. مثال جالبی زد گفت در زبان چینی این که بگویی من خواستم وزن کم کنم اما «وزن من دوباره بر می گشت» این قسمت دوم شبیه اسم شی جین پینگ است و دوست مونوگ هر چقدر خواسته بود این متن را ارسال کند نتوانسته بود. مونوگ از طریق اینستاگرام توانسته بود دوستان زیادی در جهان پیدا کند از جمله با تعدادی اوکراینی دوست شده بود و از راه‌هایی توانسته بود به جنگ‌زدگان اوکراینی هم به نحو محدود کمک مالی کند. یک شب با مونوگ به یک رستوران ایتالیایی رفتیم و با هم غذا خوردیم نوعی از غذای خاص پکن را به من معرفی کرد که فوق‌العاده بود. نوعی چیپس که از برنج درست شده بود، در آن از سیر استفاده شده بود و گوانچنگ (Guanchang) نام داشت.
دربارهٔ مهاجرت هم کمی با هم صحبت کردیم. مونوگ بدش نمی‌آمد اگر بتواند از چین مهاجرت کند اما با توجه به این که موقعیت خوبی در شعر چینی داشت به او گفتم که مهاجرت را برایش توصیه نمی کنم. در پایان مونوگ یکی از کتاب‌های شعرش را که شعرهای او به همراه چند شاعر چینی دیگر در آن چاپ شده بود و عنوان آن «پرواز نزدیک به زمین» بود، به من هدیه کرد. در اینجا ترجمه فارسی یکی از شعرهای چینی‌اش را که خودش این شعر را دوست داشت و ترجمهٔ آن به کمک یک اپلیکیشن ترجمه انجام شده می‌گذارم(با توجه با استفاده از اپلیکیشن احتمال خطا منتفی نیست):


من دیگر آبی را دوست نداشتم


من یک برادر دارم که
برادر تنی من نیست
او برادری است
که پدر و مادرم به فرزندی قبول کردند
رنگ مورد علاقهٔ او
آبی است
من عادت داشتم که
در اتاقم
همه چیز را به رنگ آبی در بیاورم
پرده‌ها، روکش مبل‌ها
همهٔ آنها را به رنگ آبی تغییر می‌دادم
و همواره برای نوشتن
از خودکارهایی استفاده می‌کردم که جوهر آبی داشتند
چند سال قبل او ازدواج کرد
من دربارهٔ آن فکر کرده‌ام
(با خود گفتم) آیا می‌خواهی
که فضاپیمایی آبی را که سرعت آن از سرعت نور بیشتر است، برانی

اصل شعری که ترجمه آن در این پست آمده

در این صفحه از کتاب مونوگ معرفی شده با این عنوان که دو زبانه است و علاوه بر گفتن شعر قصه و رمان نیز می نویسد.

کتاب مشترک مونوگ و چند شاعر دیگر با عنوان پرواز نزدیک به زمین

نیاز به رزرو قبلی برای برخی مراکز فرهنگی و موزه‌ها

یکی از تجربه‌های تلخی که در سفرهای مختلف داشتم این بود که برای بسیاری از مراکز فرهنگی در کشورهای مختلف نیاز به رزرو قبلی داریم. این مراکز غالباً مراکزی هستند که افراد محدودی را به داخل می‌پذیرند و نیاز به نگهداری شدیدی دارند به همین دلیل باید از قبل معلوم باشد که چه کسانی و در چه ساعت‌هایی قرار است از آنها بازدید کنند. در دوران ما با توجه به افرایش شدید جمعیت بازدیدکنندگان از مراکز فرهنگی و موزه‌ها این مسأله جدی‌تر هم شده است. فرض کنید برای مدت یک هفته یا ده روز قرار است از شهری دیدن کنید. در موارد متعددی اگر قبل از سفر، مراکز مربوطه را رزرو نکرده باشید وقتی به مقصد می‌رسید متوجه می‌شوید که کل این یک هفته یا ده روز از قبل رزرو شده و شما را به داخل راه نمی‌دهند. لذا مجبور خواهید بود بعد از گذشت مدت اقامت بدون بازدید از مرکز مربوطه شهر را ترک کنید. کاتاکومب‌های پاریس، موزهٔ ملی چین در میدان تیان آن من پکن، دانشگاه پکن، دانشگاه تسینگهووا در پکن، گالریا بورگزه در رم، ویلا بورگزه در رم، کاخ باستانی سلطنتی نرون در رم (Domus Aurea) از جمله مواردی بودند که نیاز به رزرو قبلی داشتند. گاهی هم‌ اگر رزرو نکرده باشید دلال‌هایی در اطراف این مراکز فرهنگی حضور دارند که با قیمتی بالاتر و کشیدن سود بالا به شما بلیطی را می‌فروشند. بهترین کار برای حل این مشکل آن است که اولاً قبل از سفر با استفاده از اینترنت مراکزی را که نیاز به رزرو دارند بیابیم و ثانیاً اگر امکانش را داریم از طریق اینترنت زمان بازدیدمان را رزرو کنیم اگر هم امکانش را نداریم فردی آشنا را در کشور مربوطه بیابیم و از او بخواهیم که بلیط مرکز مربوطه را برای ما رزرو کند. البته این توصیه‌ها برای کسانی است که تنها سفر می‌کنند. کسانی که از طریق تورهای مسافرتی به سفر می روند می‌توانند مطمئن باشند که‌ همه این کارها توسط تور انجام خواهد شد.

#رزرو
#بلیط
#ورودی
#مراکز_فرهنگی
#موزه
#پکن
#پاریس
#رم
#فرانسه
#چین
#ایتالیا

@khateratesafarhayesafari

گفتگو با دختر ایرانی در هتل در دهلی (گفتگو با افراد ۱۰)

در دهلی نو هنگامی که در رستوران نشسته بودیم، برای چندین دقیقه با دختری ایرانی هم کلام شدم که مدت ها بود در نیوزلند زندگی می کرد. او به سختی فارسی صحبت می کرد و همراه دوست پسرش به سبب دعوتنامه ای که از دولت هند دریافت کرده بودند به دهلی آمده بودند. ظاهراً در هند سمیناری برگزار شده بود درباره دموکراسی در هند و افراد را از کشورهای مختلف دعوت کرده بودند که با دموکراسی هندی آشنا شوند و در بازگشت درباره آن مقاله ای بنویسند. تلاش شده بود که وجهه مثبتی به دموکراسی هندی داده شود تا افراد با یک نگاه مثبت در این باره بنویسند. این خانم برغم این، نسبت به هند و حتی دموکراسی آن منفی نگاه می کرد. معتقد بود که با همه اینها هند این همه فقیر و کارتن خواب دارد و نباید این طور باشد و این دموکراسی شعاری بیش نیست. او به خلاف هند تعصب عجیبی روی ایران و فرهنگ ایرانی داشت و به عنوان مثال غذای هندی را بد می دانست و غذای ایرانی را می ستود.  با دوستانش ابنیه تاریخی هند را دیده بودند و آنها شگفت زده شده بودند و او به آنها گفته بود که بناهای تاریخی ایران مانند اصفهان، شیراز، تهران و …. به مراتب برترند و قول داده بود که روزی آنها را به ایران برده و این بناها را به آنها نشان دهد. در عرصه های دیگر نیز ایران را برتر از هند می دانست. به هر حال زندگی در ایران را بسیار کم تجربه کرده بود و چه بسا اگر مدت طولانی در ایران می زیست، متفاوت می اندیشید. 

#دختر
#دختر_ایرانی
#هتل
#نیوزلند
#ایران
#فرهنگ
#فرهنگ_ایرانی
#دموكراسى
#فرهنگ_هندی
#دهلی
#دهلی_نو
#هند
#هندوستان


@khateratesafarhayesafari

دختر اهل لهستان در داخل هواپیما (گفتگو با افراد ٩)

در لهستان در مسير ورشو به كركاو با دختر زیبا و جوانی همسفر شدم و کمی با هم گفتگو کردیم. او اهل لهستان بود و در بلژیک زندگی و در شرکتی کار می کرد. این طور که‌ می گفت تنها برای شرکت در جشن تولد دوستش به لهستان می رود و مجدداً بعد از این جشن به بلژیک باز خواهد گشت. این طور که تعریف می کرد دوست پسرش عرب و اهل مراکش بود و گویا همین باعث شده بود که به فرهنگ اسلامی و شرقی علاقه مند شود. او می گفت که مسجد و داخل آن را خیلی دوست دارد و احساس می کند فضای آن بر خلاف فضای داخل کلیساها که بسیار دلگیر، تاریک و کسل کننده است، دلباز و شادی آفرین است. کمی به سخنش فکر کردم. احساس کردم چندان بی راه نمی گوید. 

#دختر
#دختر_لهستانى
#هواپيما
#اسلام
#مسيحيت
#مسجد
#كليسا
#لهستان


@khateratesafarhayesafari

گفتگو با زن و شوهر چینی مقیم آمریکا در پکن (گفتگو با افراد ۸)

با این زن و شوهر چینی که در امریکا زندگی می کردند و در هتل محل اقامت من در پکن اقامت داشتند چند دقیقه‌ای هم کلام شدم. آنها با این که هر دو چینی بودند اما یک تفاوت اساسی داشتند آن هم این که خانم در آمریکا به دنیا آمده و بزرگ شده بود و آقا بخش زیادی از عمر خود را در چین زندگی کرده بود و بعدها به آمریکا مهاجرت کرده بود. آنها در لاس وگاس زندگی می کردند. با توجه به این که پاسپورت آمریکایی داشتند نیازی به گرفتن ویزا نداشتند ولی فقط می توانستند ۴۸ ساعت در خاک چین اقامت داشته باشند و می بایست بعد از آن خاک چین را ترک می کردند و به همین دلیل تا حدی دلخور بودند. از من پرسیدند غذاهای پکن را خوردی؟ راضی بودی؟ من هم گفتم فقط از نوعی کباب آنجا که زیره به آن اضافه می کنند راضی بودم و بقیه غذاها اکثراً به دلیل شیرین بودنشون چنگی به دل نمی زدند. مرد تاکید کرد که باید حتماً سری به هنگ کنگ بزنی چرا که غذاهای آنجا به مراتب بهتر از پکن هستند. زن و شوهر کاملا در مسائل سیاسی و هژمونی آمریکا در جهان اختلاف نظر داشتند. زن کاملاً با هژمونی آمریکا موافق و مرد مخالف بود. مرد می گفت آمریکا به زودی افول خواهد کرد و شکایت داشت که امریکا بسیاری از افراد متخصص بیگناه چینی از جمله تکنیسین، مهندس، استاد و … را به اتهام جاسوسی از خاک امریکا اخراج کرده است. البته زن هم چندان با او همدلی نداشت. مرد عاشق امنیتی بود که چینی ها در پکن و شهرهای دیگر از طریق دوربین و … ایجاد کرده‌اند و خیلی از این امنیت تعریف می‌کرد. صحبت از‌ موزه های امریکا شد به شدت ابراز علاقه کردم که روزی موزه های امریکا را از نزدیک ببینم. مرد گفت من هم علاقه مندم اما خانم چندان علاقه مند نبود و بیشتر فضاهای باز را ترجیح می‌داد.

#زن_و_شوهر
#زن_و_شوهر_چینی
#زن_و_شوهر_چینی_آمریکایی
#آمریکا
#هتل
#گفتگو
#پکن
#چین

@khateratesafarhayesafari

هنر خیابانی در پکن و شانگهای

در کلیپ‌های فوق، دو اجرای هنر خیابانی را شاهد هستیم یکی در پکن و دیگری در شانگهای. با هر دوی آنها کاملاً اتفاقی برخورد کردم و هیچ برنامه‌ریزی‌ای در کار نبود. ولی به نظرم می رسد که تا حدی می‌توان این دو را نشانهٔ جو حاکم بر دو شهر دانست.
در مورد کلیپ اول در پکن به نظرم رسید که موسیقی آن احتمالاً یک موسیقی سنتی کاملاً چینی است. اما رقصی که توسط آن خانم و آقا انجام می شد رقصی غربی بود. از دوستی چینی که همراهم بود. پرسیدم و او نیز تایید کرد که این رقص، رقصی رمانتیک و غیر چینی است.
در مورد موسیقی و رقص دوم که با آن هم کاملاً اتفاقی در پاساژی در شانگهای برخورد کردم وضعیت روشن‌تر است. موسیقی مدرن، رقص مدرن و حال و هوای مدرن.

#هنر
#هنر_خیابانی
#رقص
#موسیقی
#آهنگ
#نوازندگی
#پکن
#شانگهای
#چین


@khateratesafarhayesafari

پکن

یک روز در دیوار چین

در بازدید یک روزه از دیوار چین برای نخستین بار متوجه شدم که ما «دیوار چین» نداریم بلکه «دیوارهای چین» داریم و به عبارت دیگر «سنت دیوارسازی چینی» داریم. در واقع وضعیت به این شکل بوده که هر سلسله‌ای که در چین به قدرت می‌رسید، می‌کوشید دیوار جدیدی احداث کند که نسبت به دیوارهای سلسله‌های قبلی قوی‌تر و بی‌عیب ‌و نقص‌تر باشد. اولین دیوار ساخته شده برای چین مربوط به حدود ۲۲۰۰ سال قبل است که هنوز هم بخش‌های کمی از آن باقی مانده است. آخرین آن هم که امروز محل بازدید گردشگران است، مربوط به سلسلهٔ مینگ (Ming Dynasty) است (ساخت آن از سال ۱۳۶۸ میلادی تا ۱۶۴۴ میلادی به طول انجامیده و تنها چند صد سال قدمت دارد).
نکته دیگری که جلب توجه می‌کند این است که دیوار چین بیش از آن که مرزی برای چین باشد (در قدیم مرز به معنای امروزی وجود نداشت) فقط در بخش‌های شمالی چین ساخته می‌شده و بیشتر جنبهٔ دفاعی داشته تا در برابر اقوام شمالی مثل مغول‌ها که به کشور حمله می کردند، از کشور و از جمله پایتخت پکن محافظت کند.
امروز نقاط مختلفی از دیوار چین به روی بازدیدکنندگان باز است. نزدیک‌ترین آنها به شهر پکن سه منطقهٔ بادالینگ، موتیانیو و هوانگهواچنگ هستند. ما موتیانیو (Mutianyu) را انتخاب کردیم. از شهر پکن تا پای دیوار موتیانیو حدود یک ساعت و نیم با وسیلهٔ نقلیه طول می‌کشد. بعد از رسیدن و کمی پیاده‌روی، به پایین دامنه کوه می رسیم. برای رفتن به سمت دیوار می‌توان از تله‌کابین یا تله‌سیژ استفاده کرد و نیز می‌توان پیاده دامنه کوه را طی کرد. برای بازگشت نیز علاوه بر مسیر پیاده‌روی، تله‌کابین و تله‌سیژ، سورتمه هم در نظر گرفته شده که مردم بر روی سورتمه‌ها می‌نشینند و به سمت پایین دامنه سر می‌خورند. برای استفاده از هر یک از این وسایل باید مدتی طولانی در صف‌ بایستید. این مدت برای ما به دلیل مشکل زبان و بی‌نظمی‌های ناشی از ناتوانی راهنمای چینی خیلی طولانی‌تر نیز شد. بیشتر بازدیدکنندگان مردم چین هستند در این میان می‌توانید افرادی از کشورهای دیگر را نیز بیابید. هنگامی که با تله‌کابین یا تله‌سیژ یا پیاده به بالای دیوار می‌رسید می‌توانید مسیر چپ یا راست را انتخاب کنید و بازدید کامل هر مسیر لااقل حدود دو ساعت وقت می‌گیرد. بسیاری از افراد بعد از بازدید از یک مسیر دیگر توان و ارادهٔ بازدید از مسیر مخالف را ندارند. نکته‌ای که جلب توجه می‌کند این که دیوار یکسره نیست و در محل‌هایی قطع می‌شود و از فاصله‌ای دورتر مجدداً شروع می‌شود. در واقع در این‌ بخش از دیوار سلسلهٔ مینگ اگر هر یک از دو مسیر چپ یا راست را انتخاب کنید بعد از مدتی متوجه می‌شوید که به‌ انتهای مسیر رسیده‌اید.
دیوار عمدتاً از سنگ ساخته شده است. ساخت دیوار به شکلی بوده که به دو دامنهٔ سرسبزی که در دو سوی آن قرار دارند اشراف کامل داشته باشد. هنگامی که به راهروی اصلی دیوار می‌رسید برای رفتن به هر سو باید پله‌های متعددی را طی کنید. اندازهٔ این پله‌ها بسته به شیب مسیر گاهی بلندتر و گاهی کوتاه‌تر است. در طی مسیر علاوه بر راهروی پلکانی کلبه‌هایی سنگی هم وجود دارد که محل استراحت و غذا خوردن نگهبانان دیوار و دیگر نیروهای نظامی و دولتی بوده است. بعضی قسمت‌ها حاوی هشدارهاییست که آن قسمت را خطرناک دانسته و از بازدیدکنندگان خواسته مراقب باشند. وجود نوعی هزارپا در تمام بخش های مسیر مشهود است. در بخشی از دامنهٔ سمت چپ عبارتی بسیار بزرگ به زبان چینی نوشته شده بود که بعد از پرس و جوی فراوان متوجه شدم ترجمهٔ آن چنین است: به رئیس، مائو وفاداریم.


#دیوار
#دیوار_چین
#موتیانیو
#سلسله_مینگ
#پکن
#چین

@khateratesafarhayesafari