وُهومَن اَمشاسِپَند
#ماه_ایزد
Канал
2,41 тыс.
подписчиков
6,51 тыс.
фото
821
видео
1,3 тыс.
ссылок
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده می‌شود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده می‌شود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده می‌شود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra