وُهومَن اَمشاسِپَند
Channel
2.41K
subscribers
6.51K
photos
821
videos
1.3K
links
✅ فردوسی سترگ بر خلاف گفته ی شهرستانی کنکدژ را باره و شهری می داند که آباد شده ی فریدون می باشد نه سیاوش و در آن جا آتشکده موجود است و اوستا نبشته با آب زر در آن جا محفوظ، مراد از واژه ی اوستا این جا بایستی کتب دینی پوریوتکیشان باشد که در اوستا از آن ستایش می شود.
افراسیاب هنگام جنگ با کیخسرو آن جا را نشیمن گاه خود ساخت.
به گفته ی فردوسی سترگ کنکدژ را بعدها بیکند نام کرده اند.
چنان که گوید :
جهان جوی پردازش افراسیاب،
به کنگدژ نشسته بخورد و بخواب.
نشست اندر آن شهر از آن کرده بود،
که کنگدژ فریدون برآورده بود.
بر آورد در کنگدژ آتشکده،
همه زند و استا بزر برزده.
و را نام کنکدژ بدی پهلوی،
اگر پهلوانی سخن بشنوی.
کنون نام کنکدژ به بیکند گشت،
زمانه پر از بند و اورنگ گشت.
📚 بُن مایه :
برگرفته از نسک ؛ پرستشگاه زرتشتیان.
✍ نوشته و گردآورنده : رشید شهمردان.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۲۴
@khashatra
ادامه دارد...
افراسیاب هنگام جنگ با کیخسرو آن جا را نشیمن گاه خود ساخت.
به گفته ی فردوسی سترگ کنکدژ را بعدها بیکند نام کرده اند.
چنان که گوید :
جهان جوی پردازش افراسیاب،
به کنگدژ نشسته بخورد و بخواب.
نشست اندر آن شهر از آن کرده بود،
که کنگدژ فریدون برآورده بود.
بر آورد در کنگدژ آتشکده،
همه زند و استا بزر برزده.
و را نام کنکدژ بدی پهلوی،
اگر پهلوانی سخن بشنوی.
کنون نام کنکدژ به بیکند گشت،
زمانه پر از بند و اورنگ گشت.
📚 بُن مایه :
برگرفته از نسک ؛ پرستشگاه زرتشتیان.
✍ نوشته و گردآورنده : رشید شهمردان.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۲۴
@khashatra
ادامه دارد...
وُهومَن اَمشاسِپَند
✅ نوبهار و اعتکاف شاه لهراسب چون تاج و تخت پادشاهی را به فرزندش گشتاسب سپرد سی سال در آتشکده ی نوبهار بلخ به اعتکاف و عبادت پرداخت. صاحب مجمل التواريخ و قصص گوید : « لهراسب زریر را با سپاه به حرب فرستاد و دانسته شد کار گشتاسب، زریر او را باز آورد و تاج و…
✅ آتشکده های پیش از زردشت
شهرستانی در جلد اول ملل و نحل مولفه ی ۲۵۱ه در بیان آتشکده های زرتشتیان چنین آورده :
« اولین آتشکده افریدون در شهر طوس ساخته است.
و دیگر آتشکده در شهر بخارا که آن را بردسون گویند و بهمن یک آتشکده در سحبستان ساخته و آن را کرکرا گویند و آتشکده ی دیگر در نواحی بخارا هست که آن را قباذان می خوانند و آتشکده ی دیگر به نام کویسه در میان فارس و اصفهان است که آن را کیخسرو بنا نهاده و آتشکده در شهر قومس است که آن را جریر گویند و آتشکده ای در مشرق چین بنا کرده ی سیاوش است که آن را کنکدژ گویند و آتشکده ای در ملک پارس به نام بار جان و آن را ارجان جد گشتاسب بنا کرده بود و این همه آتشکده ها پیش از زرادشت بوده اند.
باز زرادشت آتشکده ای در نیشاپور و دیگر در بلاد نسا بنا کرد و گشتاسب را حکم کرد که آتشی که آن را جمشید تعظیم می کرد طلب کنند آن آتش را در شهر خوارزم یافتند. آن آتش را از آن جا نقل کرده به شهر دارابگرد آوردند و آن آتشکده را به نام آذر خوا مشهور کردند و مجوسیان این آتش را از همه ی آتشکده ها بیشتر تعظیم می کنند.
هر گاه کیخسرو برای جنگ افراسیاب بر آمد تعظيم آن آتش کرد و گفته اند که انوشیروان آن آتش را بکاریان آورد و بعض از آن همان جا گذاشت و بعضی را به طرف نما برد و در ملک روم آتشکده ای ست بر دروازه ی قسطنطنیه که شاپور بن اردشیر بنا کرده بود و کار این ها همین قسم تا زمان مهدی باشد و توران دختر انوشیروان آتشکده ای در مقام اسفينيا قريب شهر سلم بنا کرده بود و هم چنین در ملک هند و چین آتشکدها بسیار اند و مردم یونان را سه آتشکده بود اما در آن جا آتش نیست چنان چه ذکر نموده شد و مجوسیان آتش را تعظیم نمی کنند مگر بدین سبب پاک علوی ست و دیگر سبب تعظیم کردن آتش این ست که ابراهیم خليل را نسوخت الغرض این برای آن ها قبله و وسیله و اشاره است.»
۲۳
@khashatra
شهرستانی در جلد اول ملل و نحل مولفه ی ۲۵۱ه در بیان آتشکده های زرتشتیان چنین آورده :
« اولین آتشکده افریدون در شهر طوس ساخته است.
و دیگر آتشکده در شهر بخارا که آن را بردسون گویند و بهمن یک آتشکده در سحبستان ساخته و آن را کرکرا گویند و آتشکده ی دیگر در نواحی بخارا هست که آن را قباذان می خوانند و آتشکده ی دیگر به نام کویسه در میان فارس و اصفهان است که آن را کیخسرو بنا نهاده و آتشکده در شهر قومس است که آن را جریر گویند و آتشکده ای در مشرق چین بنا کرده ی سیاوش است که آن را کنکدژ گویند و آتشکده ای در ملک پارس به نام بار جان و آن را ارجان جد گشتاسب بنا کرده بود و این همه آتشکده ها پیش از زرادشت بوده اند.
باز زرادشت آتشکده ای در نیشاپور و دیگر در بلاد نسا بنا کرد و گشتاسب را حکم کرد که آتشی که آن را جمشید تعظیم می کرد طلب کنند آن آتش را در شهر خوارزم یافتند. آن آتش را از آن جا نقل کرده به شهر دارابگرد آوردند و آن آتشکده را به نام آذر خوا مشهور کردند و مجوسیان این آتش را از همه ی آتشکده ها بیشتر تعظیم می کنند.
هر گاه کیخسرو برای جنگ افراسیاب بر آمد تعظيم آن آتش کرد و گفته اند که انوشیروان آن آتش را بکاریان آورد و بعض از آن همان جا گذاشت و بعضی را به طرف نما برد و در ملک روم آتشکده ای ست بر دروازه ی قسطنطنیه که شاپور بن اردشیر بنا کرده بود و کار این ها همین قسم تا زمان مهدی باشد و توران دختر انوشیروان آتشکده ای در مقام اسفينيا قريب شهر سلم بنا کرده بود و هم چنین در ملک هند و چین آتشکدها بسیار اند و مردم یونان را سه آتشکده بود اما در آن جا آتش نیست چنان چه ذکر نموده شد و مجوسیان آتش را تعظیم نمی کنند مگر بدین سبب پاک علوی ست و دیگر سبب تعظیم کردن آتش این ست که ابراهیم خليل را نسوخت الغرض این برای آن ها قبله و وسیله و اشاره است.»
۲۳
@khashatra
#دی_به_مهر
«دی» اوستایی «دَثوش» به چم پروردگار و دادار است.
روزهای دی به چم (معنی) پروردگار هست ، در هر ماه روزهای نیایش همگانی ، به آتشکده رفتن و آسایش و دست از كار كشیدن زرتشتیان است (روز استراحت)، روز اورمزد نیز که نام پروردگار و خدا در دین مزدیسنا هست نیز شامل این روزها میشود .
دی به‌مهر است مهربانی کن
که از همه چیز مهربانی به
روز پانزدهم از هر ماه در گاهشمار زرتشتی دی به‌مهر نام گرفته است. سه روز در هر ماه زرتشتی با پیشوند «دی» همراه است. روزهای هشتم، پانزدهم و بیست‌وسوم ماه زرتشتی كه برای پرهیز از اشتباه با پسوند نام روز پس از خودش شناخته می‌شوند ؛ برای نمونه فردای روز دی‌‌به مهر روز مهر است.
«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»
روز دی است خیز و بیار ای نگار مِی
ای ترک، مِی بیار كه تركی گرفت دی
مِی ده برطل و جام كه در بزم خسروی
بنشست شاه شاد ملک ارسلان به مِی
گل کاردک نماد دی به مهر (آفریدگار) است.
@khashatra
«دی» اوستایی «دَثوش» به چم پروردگار و دادار است.
روزهای دی به چم (معنی) پروردگار هست ، در هر ماه روزهای نیایش همگانی ، به آتشکده رفتن و آسایش و دست از كار كشیدن زرتشتیان است (روز استراحت)، روز اورمزد نیز که نام پروردگار و خدا در دین مزدیسنا هست نیز شامل این روزها میشود .
دی به‌مهر است مهربانی کن
که از همه چیز مهربانی به
روز پانزدهم از هر ماه در گاهشمار زرتشتی دی به‌مهر نام گرفته است. سه روز در هر ماه زرتشتی با پیشوند «دی» همراه است. روزهای هشتم، پانزدهم و بیست‌وسوم ماه زرتشتی كه برای پرهیز از اشتباه با پسوند نام روز پس از خودش شناخته می‌شوند ؛ برای نمونه فردای روز دی‌‌به مهر روز مهر است.
«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»
روز دی است خیز و بیار ای نگار مِی
ای ترک، مِی بیار كه تركی گرفت دی
مِی ده برطل و جام كه در بزم خسروی
بنشست شاه شاد ملک ارسلان به مِی
گل کاردک نماد دی به مهر (آفریدگار) است.
@khashatra
وُهومَن اَمشاسِپَند
#امروز نَبُر به روز، پیروز و فرخ روز گوش ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی یک شنبه ۸ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۹ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی) ✔️ گوش = گئوش ، روان جهان. ✔️ نَبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان. پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت‌دار.…
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز دی به مهر از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
دو شنبه ۹ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۳۰ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ دی به مهر = آفریدگار.
✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان .
@khashatra
به روز، پیروز و فرخ روز دی به مهر از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
دو شنبه ۹ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۳۰ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ دی به مهر = آفریدگار.
✔️ روز آرامش و نیایش همگانی زرتشتیان .
@khashatra
✅ نوبهار و اعتکاف
شاه لهراسب چون تاج و تخت پادشاهی را به فرزندش گشتاسب سپرد سی سال در آتشکده ی نوبهار بلخ به اعتکاف و عبادت پرداخت.
صاحب مجمل التواريخ و قصص گوید :
« لهراسب زریر را با سپاه به حرب فرستاد و دانسته شد کار گشتاسب، زریر او را باز آورد و تاج و تخت به وی داد و خود به نوبهار بلخ رفت به آتشگاه به یزدان پرستی تا ارجاسب ترک نبیره افراسیاب سپاه آورد به بلخ و لهراسب در کازار کشته شد.»
آتشکده ی نامبرده بزرگ ترین و گرامی ترین پرستش گاه ایران بود و تا زمان اردشیر بابکان همیشه آباد و با رونق، پادشاهان در تعمیر و نگاهداشت آن کوشا بودند.
📚 بُن مایه :
برگرفته از نسک ؛ پرستشگاه زرتشتیان.
✍ نوشته و گردآورنده : رشید شهمردان.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۲۲
@khashatra
ادامه دارد...
شاه لهراسب چون تاج و تخت پادشاهی را به فرزندش گشتاسب سپرد سی سال در آتشکده ی نوبهار بلخ به اعتکاف و عبادت پرداخت.
صاحب مجمل التواريخ و قصص گوید :
« لهراسب زریر را با سپاه به حرب فرستاد و دانسته شد کار گشتاسب، زریر او را باز آورد و تاج و تخت به وی داد و خود به نوبهار بلخ رفت به آتشگاه به یزدان پرستی تا ارجاسب ترک نبیره افراسیاب سپاه آورد به بلخ و لهراسب در کازار کشته شد.»
آتشکده ی نامبرده بزرگ ترین و گرامی ترین پرستش گاه ایران بود و تا زمان اردشیر بابکان همیشه آباد و با رونق، پادشاهان در تعمیر و نگاهداشت آن کوشا بودند.
📚 بُن مایه :
برگرفته از نسک ؛ پرستشگاه زرتشتیان.
✍ نوشته و گردآورنده : رشید شهمردان.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۲۲
@khashatra
ادامه دارد...
✅ شاه کیخسرو آتش وزیست را چنان که گفتیم تقدیس شده ی تهمورث بود از کوه پوستتو به کوه اسوند منتقل و در غار وادی کانکست که ماوای بت پرستان بود جای داد. پس از انهدام مكان بت پرستان ساختمان باشکوهی مجهز با گنبد و تخت زرین دست زد و آتش مقدس را در آن جا تخت نشین نمود و به نام آذرگشنسب نامور ساخت. به علاوه ی آن چه در بالا گفتیم پرستش گاه دیگری به نام آتشکده ی آذر برزین در شهر پارس تقدیس نمود و کتب دینی را با آب زر نوشته در آن جا بگذارد.
هنگام حمله ی افراسیاب به ایران پس از کشته شدن پیران نامه های دینی را در آتشکده ی کنگدژ نگاه داری نمودند تا از دستبرد بیگانگان در امان باشد.
شاه کیخسرو هنگام پریشانی و هجوم تفکرات در مقابل آتش فروزان به بندگی یزدان می پرداخت.
فردوسی سترگ در مورد رفتن کیخسرو و کاوس به پرستش گاه آذرگشنسب برای راهنمایی در پیدا کردن افراسیاب گوید :
چنین گفت خسرو به کاووس شاه،
که جز کردکار از که جوئیم راه.
نیا چون شنید از نبیره سخن،
یکی پند پیرانه افکند بن.
بدو گفت با هم چنین با دو اسب،
بتازیم تا خان آذر گشسب.
سر و تن بشوییم با پا و دست،
چنان چون بود مرد یزدان پرست.
بزاری ابا کردگار جهان،
به زمزم کنیم آفرین نهان.
بباشیم در پیش آذر بپای،
مگر پاک یزدان بود رهنمای.
نشستند چون باد هر دو بر اسب،
دمان تا در خان آذر گشسب.
به رفتند با جامه های سپید،
پر از ترس دل یک به یک پر امید.
چو آتش بدیدند گریان شدند،
چو بر آتش تیز بریان شدند.
بر آن جا یکه زار و گریان دو شاه،
پیش خداوند خورشید و ماه.
جهان آفرین را همی خواندند،
بر آن موبدان گوهر افشاندند.
چو خسرو به آب مژه رخ بشست،
بر افشاند دینار بر ژند و است.
به یک هفته بر پیش یزدان بُدَند،
مپندار که آتش پرستان بُدَند.
که آتش بدان گاه محراب بود،
پرستنده را دیده پر آب بود.
۲۱
@khashatra
هنگام حمله ی افراسیاب به ایران پس از کشته شدن پیران نامه های دینی را در آتشکده ی کنگدژ نگاه داری نمودند تا از دستبرد بیگانگان در امان باشد.
شاه کیخسرو هنگام پریشانی و هجوم تفکرات در مقابل آتش فروزان به بندگی یزدان می پرداخت.
فردوسی سترگ در مورد رفتن کیخسرو و کاوس به پرستش گاه آذرگشنسب برای راهنمایی در پیدا کردن افراسیاب گوید :
چنین گفت خسرو به کاووس شاه،
که جز کردکار از که جوئیم راه.
نیا چون شنید از نبیره سخن،
یکی پند پیرانه افکند بن.
بدو گفت با هم چنین با دو اسب،
بتازیم تا خان آذر گشسب.
سر و تن بشوییم با پا و دست،
چنان چون بود مرد یزدان پرست.
بزاری ابا کردگار جهان،
به زمزم کنیم آفرین نهان.
بباشیم در پیش آذر بپای،
مگر پاک یزدان بود رهنمای.
نشستند چون باد هر دو بر اسب،
دمان تا در خان آذر گشسب.
به رفتند با جامه های سپید،
پر از ترس دل یک به یک پر امید.
چو آتش بدیدند گریان شدند،
چو بر آتش تیز بریان شدند.
بر آن جا یکه زار و گریان دو شاه،
پیش خداوند خورشید و ماه.
جهان آفرین را همی خواندند،
بر آن موبدان گوهر افشاندند.
چو خسرو به آب مژه رخ بشست،
بر افشاند دینار بر ژند و است.
به یک هفته بر پیش یزدان بُدَند،
مپندار که آتش پرستان بُدَند.
که آتش بدان گاه محراب بود،
پرستنده را دیده پر آب بود.
۲۱
@khashatra
وُهومَن اَمشاسِپَند
✅ فردوسی سترگ گوید : وز آن جا به شهر بخارا کشید، زلشکر زمین شد همه ناپدید. بخورد و بیاسود و یک هفته بود، دویم هفته با جامه ی تا بسود. غمی شد از آن روزهای شده، بیامد خروشان به آتشکده. که تور فریدون بر آورده بود، بدو اندرون کاخ ها کرده بود. نیایش کنان پیش یزدان…
✅ آذر گشنسب و شاه کیخسرو.
شاه کیخسرو دژ بهمن را که اینک اردبیل نام دارد و مأوای دیوان و جادوگران بود بگرفت و آن ها را ریشه کن نمود و به قول سنت پرستش گاهی در آن جا بنا نهاد و آتش پاکی را به نام آذر کاوس در آن جا تخت نشین نمود.
ولی شاهنامه آن را آذرگشنسب می خواند چنان که گوید :
وز آن پی یکی روشنی بردمید،
شد آن تیرگی سر به سر ناپدید شد.
جهان شد به کردار تا بنده ماه،
به نام جهاندار و از فر شاه.
برآمد یکی باد با آفرین،
هوا گشت خندان و روی زمین.
برفتند دیوان به فرمان شاه،
در دژ پدید آمد آن جایگاه.
به دژ در شد آن شاه آزادگان،
ابا پیر گودرز گشوادگان.
یکی شهر دید اندر آن دژ فراخ،
پر از باغ و میدان و ایوان و کاخ.
در آن جا که آن روشنی بردمید،
شد آن تیرگی سر به سر ناپدید.
به فرمود خسرو بدان جایگاه،
یکی گنبدی تا بابر سیاه.
درازا و پهنای او ده کمند،
بگرد اندرش طاق های بلند.
ز بیرون چو نیم از تک تازی اسب،
بر آورد و بنهاد آذر گشسب.
نشستند گرد اندرش موبدان،
ستاره شناسان و هم بخردان.
در آن شارسان کرد چندان درنگ،
که آتشكده گشت با بوی و رنگ.
۲۰
@khashatra
شاه کیخسرو دژ بهمن را که اینک اردبیل نام دارد و مأوای دیوان و جادوگران بود بگرفت و آن ها را ریشه کن نمود و به قول سنت پرستش گاهی در آن جا بنا نهاد و آتش پاکی را به نام آذر کاوس در آن جا تخت نشین نمود.
ولی شاهنامه آن را آذرگشنسب می خواند چنان که گوید :
وز آن پی یکی روشنی بردمید،
شد آن تیرگی سر به سر ناپدید شد.
جهان شد به کردار تا بنده ماه،
به نام جهاندار و از فر شاه.
برآمد یکی باد با آفرین،
هوا گشت خندان و روی زمین.
برفتند دیوان به فرمان شاه،
در دژ پدید آمد آن جایگاه.
به دژ در شد آن شاه آزادگان،
ابا پیر گودرز گشوادگان.
یکی شهر دید اندر آن دژ فراخ،
پر از باغ و میدان و ایوان و کاخ.
در آن جا که آن روشنی بردمید،
شد آن تیرگی سر به سر ناپدید.
به فرمود خسرو بدان جایگاه،
یکی گنبدی تا بابر سیاه.
درازا و پهنای او ده کمند،
بگرد اندرش طاق های بلند.
ز بیرون چو نیم از تک تازی اسب،
بر آورد و بنهاد آذر گشسب.
نشستند گرد اندرش موبدان،
ستاره شناسان و هم بخردان.
در آن شارسان کرد چندان درنگ،
که آتشكده گشت با بوی و رنگ.
۲۰
@khashatra
#گوش_ایزد
امروز «گوش ایزد» چهاردهمین روز از گاهشمار زرتشتی است. بنابر گاهشمار زرتشتی، هر ماه، ٣٠ روز دارد و هر کدام از این ٣٠ روز، نامی و امروز، روزی است که نامش «گوش» است. گوش، یک ایزد است و عنوان ایزد برای آن‌چیزهایی کاربری دارد که ستودنی هستند، یعنی داده‌های نیک اهورایی که در خور ستایشند. گوش‌ایزد، ستودنی است آن اندازه که هتا یکی از یشت های اوستا، به این ایزد ویژه شده است. «گوش‌یشت» یا «درواسپ‌یشت»، آن یشتی است که در آن از «گوش‌ایزد» سخن رفته است.
واژه‌ی «گِوش» یا «گئوش» بارها در «گاتها» (سروده‌های اشوزرتشت)، در «اوستا» و در نوشته‌های پهلوی آمده است. واژه‌ی گئوش هم چون واژگان بسیار دیگری که چم های گوناگون دارند، چند چم دارد که بی‌گمان باید در جمله معنایش کرد. این واژه به چمار «گیتی» و «مجموعه‌ی آفرینش» و از سویی دیگر به چم «گاو» است، البته این چم یعنی گاو نیز در استوره‌های ایرانی، همان «آفریده» یا گیتی است. گوش یا گئوش در اوستا هم به چم گاو و هم به چم گیتی آمده است. «اورو» نیز كه به چم روان است همراه با واژه‌ی گئوش، معنی روان جهان یا روان گاو را می‌رساند. «گئوش‌ارورون» نگاهدار گله‌ها و چارپایان سودمند است. گاو در استوره‌ها، نماد گیتی است و از دیدگاه فلسفی نماد زندگی دنیوی و خاكی است.
بنابر باور ایرانیان گوش‌ایزد، پاسدار و نگهبان جانداران سودمند است که این خویش کاری با چم این ایزد، هم‌خوانی دارد. یعنی آزردن جانداران سودمند به نوعی به چم آزار آفرینش، به چم آزار گیتی‌ست.
ایزد گوش برای پاسداری از جانداران سودمند، به همراهیِ «ماه ایزد» و «رام‌ایزد» به یاریِ «وهمن امشاسپند» می‌شتابد. پس ماه ایزد، رام‌ایزد و گوش‌ایزد، یارانِ «وهمن امشاسپند» در این خویش کاری هستند.
زرتشتیان از دیرباز در این ۴ روز از ریختن خون جانوران و از خوردن گوشت آن‌ها پرهیز می‌کنند و این کار برای نگهبانی از شمار جانوری و سلامتی انسان‌ها انجام میشود.
پرهیز از کشتن و خوردن جانوران هم چون یک قرارداد کلی است برای آن‌که در این ۴ روز، جانوران در امان باشند.
تصور کنید که این قرارداد از این دایره‌ی کوچک (هازمان زرتشتی) فراتر رود و جهانیان در این ۴ روز بر خود بایسته بدانند که از کشتن جانوران و خوردن خوراک‌های گوشتی بپرهیزند؛ بی‌گمان که آمار کشتار جانوران به اندازه‌ی بسیاری پایین خواهد آمد و از سویی برای انسان‌ها تمرینی خواهد بود برای خوردن خوراک‌های گیاهی.
روز «گوش‌ایزد» هم چون یک تلنگر، هر ماه، به ما «مجموعه‌ی آفرینش» را یاد آوری می‌کند. گوش‌ایزد، هم چون رام‌ایزد و ماه ایزد و وهمن‌امشاسپند، تلنگری است تا «گیتی» را از یاد نبریم و یادمان نرود که بخشی از این مجموعه هستیم، اگر بخشی از هستی را بیازاریم، آزرده خواهیم شد. گویند در این روز باید جشن گرفت.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
گوش‌روز ای نگار مشكین خال،
گوش بربط بگیر و نیک بمال.
من ز بهر سماع خواهم گوش،
بی‌سماعم مدار در هر حال.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :
پرورش گوش اورون کن، گاو به ورز آموز.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (گوش) اندرون گاو ساله، به مرز،
ببند و بیامرز بر گاو، ورز.
گل میزورس نماد گوش ایزد است.
@khashatra
امروز «گوش ایزد» چهاردهمین روز از گاهشمار زرتشتی است. بنابر گاهشمار زرتشتی، هر ماه، ٣٠ روز دارد و هر کدام از این ٣٠ روز، نامی و امروز، روزی است که نامش «گوش» است. گوش، یک ایزد است و عنوان ایزد برای آن‌چیزهایی کاربری دارد که ستودنی هستند، یعنی داده‌های نیک اهورایی که در خور ستایشند. گوش‌ایزد، ستودنی است آن اندازه که هتا یکی از یشت های اوستا، به این ایزد ویژه شده است. «گوش‌یشت» یا «درواسپ‌یشت»، آن یشتی است که در آن از «گوش‌ایزد» سخن رفته است.
واژه‌ی «گِوش» یا «گئوش» بارها در «گاتها» (سروده‌های اشوزرتشت)، در «اوستا» و در نوشته‌های پهلوی آمده است. واژه‌ی گئوش هم چون واژگان بسیار دیگری که چم های گوناگون دارند، چند چم دارد که بی‌گمان باید در جمله معنایش کرد. این واژه به چمار «گیتی» و «مجموعه‌ی آفرینش» و از سویی دیگر به چم «گاو» است، البته این چم یعنی گاو نیز در استوره‌های ایرانی، همان «آفریده» یا گیتی است. گوش یا گئوش در اوستا هم به چم گاو و هم به چم گیتی آمده است. «اورو» نیز كه به چم روان است همراه با واژه‌ی گئوش، معنی روان جهان یا روان گاو را می‌رساند. «گئوش‌ارورون» نگاهدار گله‌ها و چارپایان سودمند است. گاو در استوره‌ها، نماد گیتی است و از دیدگاه فلسفی نماد زندگی دنیوی و خاكی است.
بنابر باور ایرانیان گوش‌ایزد، پاسدار و نگهبان جانداران سودمند است که این خویش کاری با چم این ایزد، هم‌خوانی دارد. یعنی آزردن جانداران سودمند به نوعی به چم آزار آفرینش، به چم آزار گیتی‌ست.
ایزد گوش برای پاسداری از جانداران سودمند، به همراهیِ «ماه ایزد» و «رام‌ایزد» به یاریِ «وهمن امشاسپند» می‌شتابد. پس ماه ایزد، رام‌ایزد و گوش‌ایزد، یارانِ «وهمن امشاسپند» در این خویش کاری هستند.
زرتشتیان از دیرباز در این ۴ روز از ریختن خون جانوران و از خوردن گوشت آن‌ها پرهیز می‌کنند و این کار برای نگهبانی از شمار جانوری و سلامتی انسان‌ها انجام میشود.
پرهیز از کشتن و خوردن جانوران هم چون یک قرارداد کلی است برای آن‌که در این ۴ روز، جانوران در امان باشند.
تصور کنید که این قرارداد از این دایره‌ی کوچک (هازمان زرتشتی) فراتر رود و جهانیان در این ۴ روز بر خود بایسته بدانند که از کشتن جانوران و خوردن خوراک‌های گوشتی بپرهیزند؛ بی‌گمان که آمار کشتار جانوران به اندازه‌ی بسیاری پایین خواهد آمد و از سویی برای انسان‌ها تمرینی خواهد بود برای خوردن خوراک‌های گیاهی.
روز «گوش‌ایزد» هم چون یک تلنگر، هر ماه، به ما «مجموعه‌ی آفرینش» را یاد آوری می‌کند. گوش‌ایزد، هم چون رام‌ایزد و ماه ایزد و وهمن‌امشاسپند، تلنگری است تا «گیتی» را از یاد نبریم و یادمان نرود که بخشی از این مجموعه هستیم، اگر بخشی از هستی را بیازاریم، آزرده خواهیم شد. گویند در این روز باید جشن گرفت.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
گوش‌روز ای نگار مشكین خال،
گوش بربط بگیر و نیک بمال.
من ز بهر سماع خواهم گوش،
بی‌سماعم مدار در هر حال.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :
پرورش گوش اورون کن، گاو به ورز آموز.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (گوش) اندرون گاو ساله، به مرز،
ببند و بیامرز بر گاو، ورز.
گل میزورس نماد گوش ایزد است.
@khashatra
وُهومَن اَمشاسِپَند
#امروز به روز، پیروز و فرخ روز تیر ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی شنبه ۷ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۸ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی) ✔️ تیر = تیشتر ، نماد و نشانه ی باران. @khashatra
#امروز
نَبُر
به روز، پیروز و فرخ روز گوش ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
یک شنبه ۸ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۹ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ گوش = گئوش ، روان جهان.
✔️ نَبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان.
پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت‌دار.
@khashatra
نَبُر
به روز، پیروز و فرخ روز گوش ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
یک شنبه ۸ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۹ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ گوش = گئوش ، روان جهان.
✔️ نَبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان.
پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت‌دار.
@khashatra
#تیر_ایزد
روز «تیر ایزد» سیزدهمین روز هرماه و چهارمین ماه هر سال، در گاهشمار زرتشتی و چهارمین ماه از سال «تیر» نام گرفته است. تیر یا تیشتر، ایزد باران بوده و به یاری او کشتزارها سیراب از باران می‌شوند، هم چنین نگهبان ستوران است. در اوستا «تیریشت» در نیایش ایزد باران است. ستاره ی عطارد تیر نامیده میشود و نیز تیری که در کمان نهند و بجهانند. ایرانیان باستان هنگام خشک سالی در این روز آیین ویژه‌ای برگزار می‌کردند و برای خواهش باران و پیروزی تیر ایزد بر دیو خشک سالی(اپوش) به در و دشت می‌رفتند و تیریشت می‌خواندند.
بخشی از یشت های اوستا درباره‌ی این ایزد است. تیر نام ستاره‌ای است كه امروزه آن را «شعرای یمانی» یا به لاتین «سیریوس» (Silius) می‌نامیم.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ای نگار تیر بالا روز تیر
خیز و جام باده ده بر لحن زیر
عاشقی در پرده‌ی عشاق گوی
راه‌های طبع خواه دل‌پذیر
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :
کودک به تیراندازی و نبرد و سواری آموختن فرست.
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بفرمای بر کودکان روز (تیر) /نبرد و سواری و پرتاب.
گل بنفشه نماد تیر ایزد است.
@khashatra
روز «تیر ایزد» سیزدهمین روز هرماه و چهارمین ماه هر سال، در گاهشمار زرتشتی و چهارمین ماه از سال «تیر» نام گرفته است. تیر یا تیشتر، ایزد باران بوده و به یاری او کشتزارها سیراب از باران می‌شوند، هم چنین نگهبان ستوران است. در اوستا «تیریشت» در نیایش ایزد باران است. ستاره ی عطارد تیر نامیده میشود و نیز تیری که در کمان نهند و بجهانند. ایرانیان باستان هنگام خشک سالی در این روز آیین ویژه‌ای برگزار می‌کردند و برای خواهش باران و پیروزی تیر ایزد بر دیو خشک سالی(اپوش) به در و دشت می‌رفتند و تیریشت می‌خواندند.
بخشی از یشت های اوستا درباره‌ی این ایزد است. تیر نام ستاره‌ای است كه امروزه آن را «شعرای یمانی» یا به لاتین «سیریوس» (Silius) می‌نامیم.
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ای نگار تیر بالا روز تیر
خیز و جام باده ده بر لحن زیر
عاشقی در پرده‌ی عشاق گوی
راه‌های طبع خواه دل‌پذیر
اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :
کودک به تیراندازی و نبرد و سواری آموختن فرست.
اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بفرمای بر کودکان روز (تیر) /نبرد و سواری و پرتاب.
گل بنفشه نماد تیر ایزد است.
@khashatra
وُهومَن اَمشاسِپَند
#امروز نَبُر به روز، پیروز و فرخ روز ماه ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی آدینه ۶ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۷ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی) ✔️ ماه = ماوَنگهِه ، ماه. ✔️ نبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان. پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت‌دار. @khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز تیر ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
شنبه ۷ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۸ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ تیر = تیشتر ، نماد و نشانه ی باران.
@khashatra
به روز، پیروز و فرخ روز تیر ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
شنبه ۷ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۸ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ تیر = تیشتر ، نماد و نشانه ی باران.
@khashatra
✅ فردوسی سترگ گوید :
وز آن جا به شهر بخارا کشید،
زلشکر زمین شد همه ناپدید.
بخورد و بیاسود و یک هفته بود،
دویم هفته با جامه ی تا بسود.
غمی شد از آن روزهای شده،
بیامد خروشان به آتشکده.
که تور فریدون بر آورده بود،
بدو اندرون کاخ ها کرده بود.
نیایش کنان پیش یزدان پاک،
بماليد رخ را بر آن تيره خاک.
بگسترد بر موبدان سیم و زر،
به آتش پراکند چندی گهر.
بیرونی می نویسد « زرتشتیان بخارا در روز ۲۸ ماه اول سال جشنی دارند که رامش آغام می نامند و در آن عید در آتشکده ای که نزدیک قریه ی رامش است جمع می شوند و در روز جشن فنکان که روز اول آن نیم سرده نام دارد و به معنای نیمه ی سال است و روز دوم آن را من عید خواره می گویند، در آتشکدها جمع می شوند و چیزی را که از آرد و گاورز و روغن و شکر پخته اند در آن جا می خورند.»
📚 بُن مایه :
برگرفته از نسک ؛ پرستشگاه زرتشتیان.
✍ نوشته و گردآورنده : رشید شهمردان.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۱۹
@khashatra
ادامه دارد...
وز آن جا به شهر بخارا کشید،
زلشکر زمین شد همه ناپدید.
بخورد و بیاسود و یک هفته بود،
دویم هفته با جامه ی تا بسود.
غمی شد از آن روزهای شده،
بیامد خروشان به آتشکده.
که تور فریدون بر آورده بود،
بدو اندرون کاخ ها کرده بود.
نیایش کنان پیش یزدان پاک،
بماليد رخ را بر آن تيره خاک.
بگسترد بر موبدان سیم و زر،
به آتش پراکند چندی گهر.
بیرونی می نویسد « زرتشتیان بخارا در روز ۲۸ ماه اول سال جشنی دارند که رامش آغام می نامند و در آن عید در آتشکده ای که نزدیک قریه ی رامش است جمع می شوند و در روز جشن فنکان که روز اول آن نیم سرده نام دارد و به معنای نیمه ی سال است و روز دوم آن را من عید خواره می گویند، در آتشکدها جمع می شوند و چیزی را که از آرد و گاورز و روغن و شکر پخته اند در آن جا می خورند.»
📚 بُن مایه :
برگرفته از نسک ؛ پرستشگاه زرتشتیان.
✍ نوشته و گردآورنده : رشید شهمردان.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۱۹
@khashatra
ادامه دارد...
✅ اتشکده ی فریدون و تور
شاه فریدون پیش از پیکار با ضحاک در همان پرستشگاه به بندگی پروردگار پرداخت و پیروزی بر پادشاه ستم کار را آرمان نمود.
و پرستشگاهی به نام آذر خورداد در زمینی بنا نهاد که بعدها چون نوه ی او توس در آن پرستشگاه به بندگی یزدان مشغول شد آن آبادی بنام أو توس معروف و پس از روزگارانی همان آتشکده به بخارا منتقل گردید.
اینک بر روی خرابه های آن مسجد یا امامزاده ای بنا شده است.
فریدون پس از پیروزق بر آژی دهاک آتشکده ای در کنکدژ در محل سکونت اولیه ی خود بنا نمود و سیاوش هم در زمان خویش آتشکده ی دیگری در کنکدژ بساخت.
تور پور فریدون و برادر ایرج آتشکده ای در شهر بخارا تقدیس نمود.
شاه کیخسرو پس از آن که افراسیاب را در پیکار طولانی در خاک توران منهزم و متواری ساخت و به سوی ایران برگشت در همان آتشکده به پرستش و نیایش اهورا مزدا پرداخت.
۱۸
@khashatra
شاه فریدون پیش از پیکار با ضحاک در همان پرستشگاه به بندگی پروردگار پرداخت و پیروزی بر پادشاه ستم کار را آرمان نمود.
و پرستشگاهی به نام آذر خورداد در زمینی بنا نهاد که بعدها چون نوه ی او توس در آن پرستشگاه به بندگی یزدان مشغول شد آن آبادی بنام أو توس معروف و پس از روزگارانی همان آتشکده به بخارا منتقل گردید.
اینک بر روی خرابه های آن مسجد یا امامزاده ای بنا شده است.
فریدون پس از پیروزق بر آژی دهاک آتشکده ای در کنکدژ در محل سکونت اولیه ی خود بنا نمود و سیاوش هم در زمان خویش آتشکده ی دیگری در کنکدژ بساخت.
تور پور فریدون و برادر ایرج آتشکده ای در شهر بخارا تقدیس نمود.
شاه کیخسرو پس از آن که افراسیاب را در پیکار طولانی در خاک توران منهزم و متواری ساخت و به سوی ایران برگشت در همان آتشکده به پرستش و نیایش اهورا مزدا پرداخت.
۱۸
@khashatra
وُهومَن اَمشاسِپَند
✅ در سنت زرتشتیان آمده که چون جرقه ی آتش از سنگ پیدا شد خار و خسک، خشک اطرف روشن گشته زبانه کشید و مار بسوخت. آن گاه آوازی به گوش رسید که ای شاه جهان این نور مظهر و سمبل ایزدی ست و قبله را سزاوار. شاهنشاه شادمان گشت و روی به سوی آتش، یزدان را سپاس گفت و همراهان…
✅ آتشکدهای تهمورث.
تهمورث پور هوشنگ در دوران پادشاهی خویش به پیروی از پدر بزرگوار آتشکدهای بسیار بنا نمود.
از آن جمله سه آتشکده در خور ذکر است که برکوه پوسته و در خور نوش ایران قرار داشت و آن آتش سپنشت و آتش وزیست و آتش برزه سوانگ می باشد. اما شاه جمشید چون به سلطنت رسید آتش سپنشت را بر فراز کوه خور هورمند (متن گدمن هومند) واقع در خوارزم منتقل ساخت.
آژی دهاک هنگام چیرگی بر شاه جمشید و نشستن بر سریر پادشاهی ایران بکوشید تا دین و آتشکدها را ویران نماید ولی مردم در نگهبانی آن کوشا بودند و نگذاشتند آلوده گردد.
۱۷
@khashatra
تهمورث پور هوشنگ در دوران پادشاهی خویش به پیروی از پدر بزرگوار آتشکدهای بسیار بنا نمود.
از آن جمله سه آتشکده در خور ذکر است که برکوه پوسته و در خور نوش ایران قرار داشت و آن آتش سپنشت و آتش وزیست و آتش برزه سوانگ می باشد. اما شاه جمشید چون به سلطنت رسید آتش سپنشت را بر فراز کوه خور هورمند (متن گدمن هومند) واقع در خوارزم منتقل ساخت.
آژی دهاک هنگام چیرگی بر شاه جمشید و نشستن بر سریر پادشاهی ایران بکوشید تا دین و آتشکدها را ویران نماید ولی مردم در نگهبانی آن کوشا بودند و نگذاشتند آلوده گردد.
۱۷
@khashatra
#ماه_ایزد
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده میشود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده میشود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده میشود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
ماه به اوستایی «ماوَنگَ» مانند خورشید ستودنی است. در اساتیر، ماه سازنده‌ی نژاد ستوران شناخته شده است. در ماه‌یشت این ایزد آموزگار گیاه و رستنی خوانده میشود. این روز یکی از چهار روز پرهیز از خوردن گوشت است. زرتشتیان این روز را «نَبُر» می‌نامند و از کشتن حیوانات و خوردن گوشت خوداری می‌کنند. در این روز اوستای «ماه نیایش» از سوی زرتشتیان خوانده میشود.
دوازدهمین روز از ماه سیروزهی زرتشتی «ماه» و سی روز از سال ماه نامیده میشود. ماه نام سیاره‌ای هست كه در فرهنگستان ادب پارسی به همان ماونگهه نوشته و خوانده مى‌شود. ماونگهه در اوستا آمده یشت هفتم به ماه است. در ماه نیایش از ماه‌یشت گفته شده است.
در اوستا سازنده‌یِ تخمه و نژاد جانوران و آدمی هست و در اوستا پرورش گیاه و رستنی هست. نَبُر به چمار (:معنای) كشتار نكردن جانوران در این روزها و پرهیز از خوردن گوشت است. پرهیز از خوردن گوشت در خوراک خود برای چهار روز در ماه می‌دارند. در درازای روز (روزه) كار ناپسند می‌شمارند، اما در هر ماه و تنها در چهار روز به نام‌های بهمن، دومین روزِ ماه، «ماه»، دوازدهمین روزِ ماه، گوش، چهاردهمین روز به ماه و رام، بیست و یكم به ماه زرتشتی و مزدیسنا هست.
در اوستا نگهداری از چارپایان آمده و سفارش شده است، جانورانی که از كشتار آن‌ها پرهیز شده، سگ و گربه و بره و بز و اسب … و هرگاه پیر شدند، از آن ها به درستی نگهداری كنند.
در مزدیسنا از كشتن جانوران ویرانگر و موذی سفارش شده …
سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
ماه روز ای به روی خوب چو ماه،
باده لعل مشک‌بوی بخواه.
گشت روشن چو ماه بزم كه گشت،
نام این روز ماه و روی تو ماه.
اندرزنامه‌ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم):
می خور و با دوستان گفت و گو کن
اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
بخور باده با دوستان، روز (ماه)،
ز ماه خدای، آمد کارخواه.
گل نرگس نماد ماه ایزد است.
@khashatra
وُهومَن اَمشاسِپَند
#امروز به روز، پیروز و فرخ روز خور ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی پنج شنبه ۵ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۶ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی) ✔️ خور = خیر ، خورشید. @khashatra
#امروز
نَبُر
به روز، پیروز و فرخ روز ماه ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
آدینه ۶ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۷ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ ماه = ماوَنگهِه ، ماه.
✔️ نبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان.
پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت‌دار.
@khashatra
نَبُر
به روز، پیروز و فرخ روز ماه ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
آدینه ۶ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۷ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ ماه = ماوَنگهِه ، ماه.
✔️ نبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان.
پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت‌دار.
@khashatra
#خور_ایزد
خور یا هْوَر به چم (: معنی) خورشید، نام یازدهمین روز از هر ماه در گاهشمار زرتشتی است. آفتاب‌خوان خور، خوان خور در گاتها به چـم خورشید آمده و اوستا هْوٓر آمده در پارسی خُور و هور یا خورشید مى‌گویند. هَورَخْشَئِتَو در پهلوى خْوَرَشتٓ در گاتها بدون شئت آمده است.
خراسان نیز از واژه‌های كهن و سرزمین های خاوری بوده و به خورآسان مى‌خواندند به چم بر آینده و بالا رونده همان خورشید را گویند.
«ویس و رامین نوشته‌ی فخرالدین گرگانی»
بر آمدن گاه خورشید هركس سر آید،
خراسان آن بود كز وی خور آید.
خراسان پهلوی باشد خور آید،
عراق و پارس را زو خور بر آید.
خراسان هست معنی خور آبان،
كجا زو خور بر آید سوی ایران.
«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»
روز خور است ای به دو رخ هم چو خور،
تافت خور از چرخ فلک باده خور.
باده خور و نیز مرا باده ده،
افسوس احوال زمانه مخور.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :
کودک به دبیرستان کن تا دبیر فرزانه بود.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (خور) روز، کودک به استاد ده،
که گردد دبیری خردمند و به.
گل مرو سپید نماد خور ایزد است.
@khashatra
خور یا هْوَر به چم (: معنی) خورشید، نام یازدهمین روز از هر ماه در گاهشمار زرتشتی است. آفتاب‌خوان خور، خوان خور در گاتها به چـم خورشید آمده و اوستا هْوٓر آمده در پارسی خُور و هور یا خورشید مى‌گویند. هَورَخْشَئِتَو در پهلوى خْوَرَشتٓ در گاتها بدون شئت آمده است.
خراسان نیز از واژه‌های كهن و سرزمین های خاوری بوده و به خورآسان مى‌خواندند به چم بر آینده و بالا رونده همان خورشید را گویند.
«ویس و رامین نوشته‌ی فخرالدین گرگانی»
بر آمدن گاه خورشید هركس سر آید،
خراسان آن بود كز وی خور آید.
خراسان پهلوی باشد خور آید،
عراق و پارس را زو خور بر آید.
خراسان هست معنی خور آبان،
كجا زو خور بر آید سوی ایران.
«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»
روز خور است ای به دو رخ هم چو خور،
تافت خور از چرخ فلک باده خور.
باده خور و نیز مرا باده ده،
افسوس احوال زمانه مخور.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :
کودک به دبیرستان کن تا دبیر فرزانه بود.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (خور) روز، کودک به استاد ده،
که گردد دبیری خردمند و به.
گل مرو سپید نماد خور ایزد است.
@khashatra
وُهومَن اَمشاسِپَند
#امروز به روز، پیروز و فرخ روز آبان ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی چهار شنبه ۴ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی ۲۵ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی) ✔️ آبان = آب ها ، فرشته ی نگهبان آب. @khashatra
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز خور ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
پنج شنبه ۵ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۶ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ خور = خیر ، خورشید.
@khashatra
به روز، پیروز و فرخ روز خور ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۲ مزدیسنی
پنج شنبه ۵ مهر ماه به سال ۱۴۰۳ خورشیدی
۲۶ سپتامبر سال ۲۰۲۴ (ترسایی)
✔️ خور = خیر ، خورشید.
@khashatra
Forwarded from تبادلات فرهیختگان (𝙗𝙖𝙣𝙖𝙛𝙨𝙝𝙚)
تـــــــــــــــوجـــــــــــه 📢📢 تـــــــــــــــوجـــــــــــه
مجموعه‌ایی از کانالهای عاشقانه، آموزشی، سرگرمی انتخابی ادمین برای امروز شما🌺🥰
💠 عضویت در این کانالها ⤵️⤵️⤵️⤵️
https://t.me/addlist/cwjReoRKKNs4NmY8
┄┄•●❅✾❅●•┄┄
𖥘شرکت در تبادل 💜
مجموعه‌ایی از کانالهای عاشقانه، آموزشی، سرگرمی انتخابی ادمین برای امروز شما🌺🥰
💠 عضویت در این کانالها ⤵️⤵️⤵️⤵️
https://t.me/addlist/cwjReoRKKNs4NmY8
┄┄•●❅✾❅●•┄┄
𖥘شرکت در تبادل 💜