🔹 در حدفاصل نقاط x1و x2که در واقع لبه شهر را در برمىگیرد،کشاورزان مشتاقند تا زمینهاى خود را بالاتر از قیمت اراضى کشاورزى بفروشند. در این محدوده سکونتگاه‌هاى غیررسمى ساخته میشوند. جایى که ساخت شهری از نظر قانونى مهیا نبوده ولى تقاضا براى سکونت در آنجا وجود دارد. مدل استاندارد به شدت تاکید دارد که معادلات بازار مبتنى بر قیمت زمین و فاصله از مرکز شهر و هزینه حمل و نقل بر اندازه شهر و تبدیل کاربرى اراضى کشاورزى اثر دارد. این درحالیست که قوانین زیست‌محیطی با پراکنده‌رویى شهرى مخالفند. قوانین باید رعایت شوند و از طرف دیگر مبارزه با یک مدل واقعى که در آن نیروهاى بازار همواره پیروزند، آسان نیست. راه حل تنها ایجاد انگیزه براى کشاورزان است تا از تبدیل اراضى و تغییر شغل منصرف شوند در واقع باید کارى کرد تا جذابیت براى ایجاد سکونتگاه غیررسمى در لبه شهر کم شود. همچنین جایى که هزینه آماده‌سازى از قیمت زمین بیشتر باشد دیگر تغییر کاربرى از کشاورزى به شهرى معناى اقتصادى ندارد. در واقع، هرچه هزینه آماده‌سازى بیشتر باشد، میزان گسترش پهنه‌هاى شهرى کمتر خواهد شد و همین باعث افزایش تراکم هم خواهد بود. 🆔 @ketab_shahrsazi