نویسنده در این کتاب به مسئلۀ مخاطرات محیطیِ اغلب بشرساخته مانند تغییرات اقلیمی، آلودگی آب و هوا و بیماری‌های اپیدمیک و پاندمیک از منظر ادراکی و فهم اجتماعی می‌پردازد و ریشه‌ها، علل و زمینه‌های عینی و ذهنی و پیامدهای آن‌ها را در عصر تمدن ریسک با تأکید بر کشور ایران در نُه فصل به توصیف و تفسیر می‌گذارد. فصل‌های اول، دوم، سوم و چهارم به طرح موضوع، واکاوی مفاهیم، تعاریف، ویژگی‌ها، نظریه‌ها و مطالعات اجتماعیِ ریسک‌های محیطی و ابعاد عینی، بین‌الاذهانی و کنشیِ آن‌ها در «جامعه‌‌ی مخاطره‌آمیز» می‌پردازد. در فصل پنجم نتایج تفصیلی پژوهش کیفیِ نگارنده‌ درباره‌ی ادراک شهرنشینان تهرانی از مخاطرات محیطی و شرایط علّی، زمینه‌ای و میانجی ناظر برآن‌ ارائه گردیده و دست‌آورهای آن در قالب استنباط نظری به کل جامعه‌ی شهری شده‌ی ایران تسری داده شده است. نویسنده در فصل ششم نظام جامع آموزش مهارت‌های زندگی در جهان پُرمخاطره را برای شهرهای کشور ایران طراحی و تدوین کرده است. در فصل هفتم ضمن بیان ابعاد جامعه‌شناختیِ بیماری‌های اپیدمیک و پاندمیک مانند کرونا ویروس، ضرورت و نیاز به گفتمان اجتماعی مخاطره و آموزش فرهنگ ریسک را در مواجهه با آن‌ها به تشریح می‌گذارد. فصل هشتم به مسئله‌شناسی چند نمونه از مخاطرات اجتماعی و محیطی در کشور ایران تمرکز دارد و راهکارهایی در مواجهه با ریسک‌های محیطی ارائه گردیده است و در فصل نهم در سطح جهانی بر راهبرد دوراندیشانه‌ی «سیاست و فرهنگ خیر همگانی» و در سطح ملی بر راهبرد خردمندانه‌ی «سیاست زندگی و سیاست بازاندیشانه» برای مقابله‌ی با بیماری‌های مسری و جهان‌گیر تأکید شده است.