☄چرا روشنفکران لیبرالیسم را دوست ندارند ؟ ✍علیرضا همدست ریمون بودن در کتابش ریشه ستیز روشنفکران با ليبراليسم را روان‌شناختی می داند . اما از استقبال جامعه از لیبرال ستیزی غافل نیست . بودن تلاش کرده است که بر مکانیزم های اجتماعی و شناختی ای نور بتاباند که لیبرال ستیزی روشنفکران از آن ناشی می شود. چرا روشنفکران لیبرالیسم را دوست ندارند نام کتابی است که ریمون بودن نوشته است اما دیدگاه توماس سول در مورد روشنفکران گویا تر از نکته نظرات ریمون بودن است. در ادامه مطلب دیدگاه های توماس سول در نقد روشنفکران و نخبگان اجتماعی، به چندین نکته کلیدی اشاره می شود . فاصله بین نظریه و عمل: سوِل معتقد است که بسیاری از روشنفکران، نظریات و سیاست‌هایی را پیشنهاد می‌کنند که در عمل نتایج منفی و غیرمنتظره‌ای دارند. او به این نکته اشاره می‌کند که این افراد اغلب از زندگی واقعی و تجربیات مردم عادی دور هستند و بنابراین نمی‌توانند تأثیرات واقعی سیاست‌های خود را درک کنند. توجه به ایده‌ها و ایدئولوژی‌ها: سوِل انتقاد می‌کند که روشنفکران بیشتر به ایده‌ها و ایدئولوژی‌های خود توجه دارند تا به واقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی. او معتقد است که این رویکرد می‌تواند منجر به سیاست‌های ناکارآمد و حتی مضر شود. غفلت از تاریخ: سوِل تأکید می‌کند که بسیاری از روشنفکران از درس‌های تاریخ غافل هستند. او بر این باور است که تجارب تاریخی می‌تواند به ما کمک کند تا بهتر بفهمیم چه سیاست‌هایی موفق بوده و چه سیاست‌هایی شکست خورده‌اند. تأکید بر احساسات به جای منطق: سوِل اشاره می‌کند که برخی از روشنفکران بیشتر بر اساس احساسات و ارزش‌های اخلاقی تصمیم‌گیری می‌کنند تا بر اساس تحلیل منطقی و داده‌های واقعی. این رویکرد می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های غیرعقلانی منجر شود. «اگر به شما بگویند یکی از مهم‌ترین دلایل آغاز جنگ جهانی دوم، باورها و اندیشه‌های روشنفکران آن زمان بوده، تا چه اندازه شگفت‌زده خواهید شد؟» تبعیض علیه طبقات پایین: سوِل استدلال می‌کند که سیاست‌هایی که توسط روشنفکران پیشنهاد می‌شود، گاهی اوقات به زیان طبقات پایین جامعه است. او معتقد است که این سیاست‌ها ممکن است به جای کمک به نیازمندان، مشکلات بیشتری برای آن‌ها ایجاد کند. نقد نخبگان دانشگاهی: سوِل به نقد نخبگان دانشگاهی و تأثیر آن‌ها بر سیاست‌گذاری‌ها می‌پردازد. او معتقد است که این نخبگان معمولاً در محیط‌های محافظت‌شده‌ای زندگی می‌کنند و از واقعیت‌های زندگی روزمره مردم عادی بی‌خبر هستند. به طور کلی، انتقادات توماس سوِل از روشنفکران بر پایه تجربیات واقعی، تحلیل منطقی و تأکید بر اهمیت تاریخ و واقعیت‌های اجتماعی استوار است. او معتقد است که برای حل مسائل اجتماعی و اقتصادی، باید به واقعیت‌ها توجه کرد و نه فقط به نظریات انتزاعی.