می‌گه «من گلمیشم سیزه قوناخ جیران منه باخ باخ» (اومدم خونه‌تون مهمونی، جیران نگاهم کن.) می‌گی به‌به شعر رو، مرد رمانتیک رو. تا اینکه وی در ادامه می‌افزاید «پیشیر منه سن قیقاناخ مارال منه باخ باخ» (برام قیقاناخ/خاگینه بپز. مارال نگاهم کن.) کاخ رویاهات در یک آن فرو می‌ریزه. حالا هر چی هم در ادامه قربون‌صدقه‌ی پیراهن کتان و موهای مشکی و صورت رویایی یار در خواب بره. دیگه فایده نداره. دو دقیقه جلوی شکمت رو می‌گرفتی مرد. لااقل رو به آخر ترانه سفارش غذا می‌دادی، نه دم رسیدن. مردا عجیب‌اند. پی‌نوشت: ما داریم تو کامنتا مصرع جایگزین پیشنهاد می‌دیم. از پیشنهادای خوب شما هم استقبال می‌کنیم. #ترکی @kalamebazi