خاطرات من با دیگری،همیشه لااقل دو روایت دارند؛ یکی روایت من و یکی روایت او. این دو روایت هیچ‌گاه کاملا یکسان نیستند و سرنوشت‌های متفاوتی هم پیدا می‌کنند. روایت من، تجربه و درک من از اتفاقی مشترک است و روایت او، تجربه و برداشت او. هر کدام از ما در موقعیت ساخته شدنِ خاطره، احساسات و انتظاراتِ کم و بیش متفاوتی داریم و آنچه از گذشته با خود آوردیم، تفسیرهای متفاوتی را از آن اتفاق در فکر و احساس‌مان به جا می‌گذارد. یکی از ما در خاطره‌ای واحد بیشتر نگران بوده و یکی بیشتر مشتاق، یکی بیشتر منقبض و یکی بیشتر رها، یکی در حال نزدیک تر شدن بوده و یکی دورتر شدن، یکی کامیاب‌تر و یکی ناکام‌تر، یکی اتفاقی مهم را تجربه می‌کرده و یکی اتفاقی طبیعی و تکراری را، یکی بیشتر می‌دانسته و یکی بیشتر در ابهام قدم‌برمی‌داشته. برای همین گاهی در مرور خاطره‌ای واحد تعجب می‌کنیم که چرا تجربه ما تا به این اندازه متفاوت بوده و چگونه در دو جهان متفاوت به سر می‌بریم. بعد اگر سر هم‌دلی و دوستی داشته باشیم، روایت سومی از این با هم مرور کردن ساخته می‌شود و نامش می‌شود روایت ما، و اگر قهر یا فاصله میان‌مان نشسته باشد، هر کدام به روایت‌های می‌رسیم گاه دورتر و تلخ تر از قبل. آن‌قدر که گاهی پس از گذشت زمان و عمیق‌تر شدن فاصله، آن‌چه از خاطره مشترک‌مان باقی می‌ماند، تنها چند اتفاق بیرونی واحد است و یک دنیا معنا و احساس متفاوت. #محمود_مقدسی ❀═‎‌‌‌🌼 ⃟❤ ⃟ ‌‌‌‌🌼═‎‌‌‌‌‌‌❀