«أَبِي بَكْرٍ رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ ، قَالَ: قُلْتُ لِلنَّبِيِّ ﷺ ، وَأَنَا فِي الْغَارِ، لَوْ أَنَّ أَحَدَهُمْ نَظَرَ تَحْتَ قَدَمَيْهِ لأَبْصَرَنَا فَقَالَ: مَا ظَنُّكَ، يَا أَبَا بَكْرٍ بِاثْنَيْنِ اللهُ ثَالِثُهُمَا» «ابو بکر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ گوید: وقتى که با پیغمبر ﷺ در غار ثور بودیم (و مشرکین مکه به تعقیب ما بر سر غار آمده بودند) به پیغمبر ﷺ گفتم: هرگاه یکى از آنان زیر پاى خود را نگاه کند حتماً ما را مى‌بیند، پیغمبر ﷺ گفت: اى ابو بکر! چطور فکر مى‌کنى درباره دو نفرى که خداوند سومى آنان است؟ (یعنى خداوند یار و حافظ آنان مى‌باشد)».