از درون پوکم. لوله‌ای توخالی‌ام که می‌توانی از یک‌طرفش فوت کنی و همزمان فوتِ خودت آن‌طرفش بخورد به صورتت. نمی‌توانم خودم را حس کنم. مادر را بغل می‌کنم و می‌خوابم. گاهی بیدار می‌شوم. خودم را نیشگون می‌گیرم و سه‌بار می‌گویم تو وجود داری. -صفحه ۱۱۱-