دیر فهمیدم که انسان‌ها خاکستری‌اند. آن‌قدر دیر که فریب نیمه‌ی زلال‌شان را خورده بودم. آن‌قدر دیر که وجود راستین‌شان را می‌پرستیدم. کور بودم و ساده‌لوح. نابلد در ابراز خودم. ناتوان در کتمان نیمه‌ی تاریکم. لب به تحسین می‌گشایم. آن‌ها آگاه‌اند از طریقت‌شان. من نه سیاست را بلدم و نه دوزوکلک. چاره‌یی ندارم جز خاکستری ماندن.