دروازهبانهای آسیبهای اجتماعی
یکی از سناریوهایی که در جایگاه یک پزشک عمومی، اورژانس، متخصص کودکان یا ... امکان وقوع آن وجود دارد مواجهه با مراجعه کنندهی کودکی است که بر اساس شواهد امکان وقوع
کودک
آزاری در او مطرح است.
اطلاعات و یافتههای شرح حال و معاینات انجام شده، مدام در ذهن پزشک معالج بالا و پایین میرود و در عین اینکه این علائم معیارهای
کودک آزاری را پر میکند، ممکن است ناگهان این حس به سراغمان بیاید:
"مبادا اشتباه کرده باشم!" یا "مبادا اینها فقط خیالات و مسالهای غیر واقعی باشد!"و ممکن است در بستر این کشمکش به اینجا برسیم: "خوب! حالا در این مرحله پیگیری لازم نیست چون اطمینان کامل وجود ندارد.اگر مراجعه مشابهی دفعه بعدی اتفاق افتاد، این بار دیگر پیگیری جدی میکنم." و این گونه از نظر خودمان مساله را حل! میکنیم. گاهی بعدها هم که یاد چنین لحظه و ساعتی میافتیم به خود دلگرمی میدهیم و میگوییم : "ببین! مراجعهی دیگری رخ نداد و لابد چیز خاصی نبود. چقدر خوب که پیگیری نکردم!"
اما این سیر اشتباهی بسیار بزرگ است.
علم پزشکی برای
کودک آزاری معیارهایی تعریف کرده است که اگر در مورد مراجعه کنندهای وجود داشته باشند -بدون اینکه نیاز به رسیدن اطمینان قطعی و کامل باشد- باید بدان توجه ویژه نمود و فورا مساله به طور مستقیم یا توسط واحد
#مددکاری مرکز درمانی به بهزیستی گزارش گردد. (شماره تلفن ۱۲۳ مربوط به اورژانس اجتماعی بهزیستی در دسترس ترین راه در جریان قرار دادن
#بهزیستی است)
در واقع منافع عالی
کودک در جامعه چنین ایجاب میکند که موارد مشکوک به طور جدی و قاطع بررسی گردند، چرا که در موارد زیادی این مراجعه مشکوک ممکن است جزء محدود شانسهای یک
کودک تحت آزار برای پیگیری شرایط، نجات یافتن و گاهی حتی زنده ماندن او باشد.
عدم مراجعه مجدد چنین
#کودکانی نیز نه الزاما به معنی رد ظن مطرح شده که گاهی به خاطر این است که
کودک دیگر جانی در کالبد رنج دیدهاش ندارد.
به همین دلیل رسیدگی به موارد مشکوک به
کودک آزاری بر اساس معیارهای تعریف شده در طب باید به عنوان یک اولویت مورد توجه قرار گیرند و اجرا گردند و آنقدر مهم هستند که عدم انجام آن مشمول پیگرد قانونی است. هرچند وقتی میتوان به اجرای حداکثری آن امیدوار بود که حمایت های قانونی درخور از فرد گزارش دهنده خصوصا در مواردی که احتمال اشتباه میرود، وجود داشته باشد.
(لینک یک راهنمای
#بالینی کاربردی برای معیارهای سوءرفتار با
کودک (
#کودک_آزاری ) را برای مطالعه همکاران عزیز اینجا میگذارم)
https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2013/1115/p669.htmlلازم به تاکید است، این موضوع در معنای عام خود برای تمام آزارها از جمله خشونتهای خانگی، جنسی و...و در تمام عرصههای مرتبط مثل قضات دادگاهها، نیروهای انتظامی و ... صدق نیز میکند چرا گاهی چنین مراجعهای ممکن است آخرین فرصت نجات برای یک قربانی باشد و افرادی که در این جایگاه ها هستند بهمثابه دروازهبانهایی هستند که جامعه روی آنها حساب باز کرده است و گذشتن توپ از آنها به معنی در خطر قرار گرفتن زندگی و جان یک فرد و آسیب به کل جامعه است.
بابک خطی
طبیب و فعال اجتماعی
۱۴۰۱/۳/۲۸
@jamiatdefaahttps://aftabyazdonline.ir/?newsid=3170